Alle inzendingen van Margriet Boonstra

Schaduwen spelen Een eenzame voorstelling Voor lege geesten…

De hond van een jager in Texas Die stiekem jaloers op zijn baas was Dacht: 'Nu is mijn kans Ben net zoveel mans' En schoot hem vol trots in de borstkas…

Hij kende de regels toen hij aan dit spel begon Sommigen zouden zeggen dat het niet eerlijk is Dat ik ze alleen heb bepaald Hij spitst zijn oren als ik mijn verhaal doe Bemoedigt me en haalt het beste uit me En ik hoef niets terug te geven Hij weet dat ik niet hetzelfde voel De gedachte alleen al aan zoenen met hem Stuurt koude rillingen…

De treurige klanken van de viool De lage stem, zangerig vertellend over spijt Ooit was datgene dat haar ter ore kwam genoeg Om haar te overweldigen met een duister gevoel Was het om iets wat ze had gedaan Of juist had nagelaten Op een leeftijd waarop zorgen ver weg leken Verplichtingen schaars en liefde simpel waren Melodie en tekst vormden…