Ik woonde op de brug van de frambozen
en mocht daar in de nacht de sterren tellen.
Ik kon hun aantal in het water lezen.
Zij hadden mij voor deze taak gekozen
omdat ik verder durfde overhellen
dan zij die als de dood de diepte vrezen.
Soms wist ik niet meer waar ik was gebleven,
begon mijn arbeid, met geduld bemeten,
opnieuw te midden van…
Zuidoost de zon. Op onze koers verscheen
worp van het noorderlicht een medaillon
tegen de onweerswolken en begon
te stralen als gedolven marmersteen
uit Connemara: groen met daardoorheen
opalen regen, boog die welfde, won
aan gloed van blauw, een purperpoort, een bron
van geel, oranje en dieprood inéén.
Het schip waarop wij stonden zocht…
Toen hij de markt bezocht
zag hij juwelen
een schat van linde
purper en smaragd
en zijde
om rondom zijn hoofd te winden
tot turban van zijn tanende gezag
en ook een kleine parel
die daar lag
en steeds vergeefs opglansde in de weelde -
die nam hij op
en glimlachte en streelde
mijn dofheid weg
ik zag hoe hij mij kocht
met blijdschap…
Mensen weten het niet als zij ademen
dat ik treed
op de thermiek van hun woorden,
klimmen kan op hun zin,
dat ik mijn bindingen slaak
aan de aarde en dans
als zij zuchten.
Soms voelt een aandachtige mij
voorbijgaan, een luchtstroom verraadt mij.
Soms is er iemand die bidt.
Wij doorkruisen samen de ruimte.
Maar meestal weten de mensen…
Het wreedste raadsel waar ik deel aan kreeg
sinds ik door mijn geboorte werd ontbonden
uit oeverloze zee
is schelp te zijn
die niet dan door de ene hand gevonden
kan worden
en die toegesloten blijft
tenzij die ene blik mij treft
en openschrikt het schaaldier
en de tanden
verwekt, de mond
het beenmerg
mens -
o hand en blik
o toorts
kom…
4.119
Bezig met laden