48 resultaten.
Mijn ziel is in mij
poëzie
3.0 met 60 stemmen 12.671 Mijn ziel is in mij als een kind
Dat droomt, terwijl zijn voeten bloeden,
Van vleugels verloren, die hij, de moede,
Wel eenmaal wedervindt.
----------------------------
uit: Serena (1898)…
KINDERSPROKE
poëzie
3.0 met 60 stemmen 10.547 Nacht is niet boos. Als hij komt de nacht
Maakt hij de hemel open,
En veel sterren en sterretjes komen zacht
Op gouden voetjes gelopen.
Ze zijn nieuwsgierig, en naar benêe
Zouden ze heel graag komen;
Maar ze zijn bang, voor de grote zee
En voor de hoge bomen.
’t Is boven ook donker… maar zij hebben licht.
De zon gaf ze allemaal lichtjes,…
Ballade
poëzie
3.0 met 32 stemmen 9.886 Het schip voer af. - Zij oogde ’t na…
Het zonlicht ging met hem!
Nog hoorde zij het laatste woord
Dier jonge, diepe stem:
‘Tot weerziens, Moeder!’ - En zijn kus,
Die op haar lippen brandt,
Zijn blik, die lang de hare zocht,
En ’t wuiven van zijn hand.
Zij bergt het alles in heur hart.
Geen dag, geen nacht gaat om,
Of voor haar ogen rijst…
Avond aan ‘t strand
poëzie
3.0 met 25 stemmen 6.708 Nu is ’t of alles rusten wil,
De hemel wijd en de duinen stil,
En ’t dorpje in ‘t duin gezeten,
Wat nestjes bruin, ‘t kerkje in hun schoot,
En wat venstertjes blozend nog van rood,
Door zonne in ‘t west vergeten.
En naast de duinen de grote zee,
Zo droomrig loom of zij zachtjes mee
Wil slapen en niet meer zingen;
Haar scheepjes, gevlijd op…
Nacht
poëzie
3.0 met 37 stemmen 6.223 Niets dan de wijde,
de grote rust:
eenzaamheid zachtjes
in slaap gekust;
niets dan het sluimren
van 't levend Al,
dat straks weer de ogen
ontsluiten zal;
niets dan de hemel,
die ogend waakt,
zolang lome aarde
het waken staakt;
niets dan wat wijde
oneindigheid,
in Nachts zachte armen
rustig gevlijd.…
Droom-vrouw, kom!
poëzie
2.0 met 16 stemmen 4.812 Droom-vrouw, kom !
Droom-vrouw, kom !
En draag mijn kleine
In je armen, de rozereine;
Draag mijn kleine
Die slapen wil
Naar je droomhof
Manestil.
Kleine sterrekindren gaan
Met hun lichtjes al vooraan,
Openen de blauwe dromepoort,
Zorgen dat niets mijn kleine stoort.
Maar schuift op haar venster zacht;
Roomblanke roosjes houden er wacht…
WROK
poëzie
3.0 met 14 stemmen 4.461 De lucht hing laag in geelgrauw vale broeiing;
Het land lag stil, als voelde 't dat daarboven
Wolken van strijd en onrust samenschoven,
Vol weerlichtvlamverzet en toornegloeiing.
En over 't land bewoog - één samenvloeiing
Van wrokkende gestalten, maatloos sloven
Van talloze eeuwen op hun nek…
Zomers duin
poëzie
4.0 met 9 stemmen 4.118 Nu wil ik niets zijn dan een kleine stem,
Heel needrig sprekend van de mooie dingen,
Die me op de klare zonnedag omringen
In 't warmzacht duindal, waar de gele brem
Zo gul haar gouden bloemenrei laat zingen.
Gegroet, bruin bijtje! - riep-je bloemen, hem? -
Gons zacht, dat je haar zang niet overstem
Door 't zwartgetoon van je gonsjubelingen…
Sneeuw
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.488 Wat losse vlokjes vlos als duivedons,
Vol rust van dauwe en maanglans, dauweblank,
In veel blank wittig licht... al meer en meer...
Elk vlokje een vleugje rust uit Grote Rust;
Elk vlokje een vleugje glans uit Woon van Droom.
Stroom van wit licht nu... witte vleugeltjes,
Sneeuwdragertjes in haastig liefblij komen;
Alles gedempt, onwerklijk bij…
Is 't lang geleên?
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.733 't Is lang geleên...
Lente was 't, en de dag was heen.
Heugt het je, Liefste, hoe wij samen
langs het zingende zeestrand kwamen,
hand in hand, en alleen ?
Spraken niet, - onze ogen alleen
hadden 't druk ; de zoetste tale
hoorden wij, voor de eerste male,
lang geleên.
Lente was 't voor u en mij ...
Lente is nu zo lang voorbij !
Lente had…
Maanlicht
poëzie
4.0 met 17 stemmen 2.694 Geklommen was de maan naar boven,
Had wolken stil uiteengeschoven,
sneeuwengrot leek zij te turen,
En zilversneeuw in ‘t rond te sturen.
‘t Was of de warme zomeraarde
Het koelend zilver gretig gaarde:
Al meer en meer had ze opgevangen
Tot al van zilver was omvangen.
Een koel, blank kleed dat verre strekte
En velden wijd en weien dekte;…
Sterven. II.
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.492 De nacht is donker. - Buiten hoor
Ik Z ij n e schreden gaan;
‘t Is of zij pozen… Of zij voor
Mijn drempel blijven staan.
Blijven zij pozen? ... ‘t Is of mijn hart
Stiller en stiller slaat;
Of mij een grote, rauwe smart
Plotsling te wachten staat.
De deur is dicht. Mijn lamp brandt hel,
En weert de donkere nacht.
Ik hoor Zijn stille roepen…
Kinderogen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.287 Lente-ogen, waar 't lentzonnetje in gaat schijnen,
Zodra de wimpervenstertjes ontsluiten;
Spiegeltjes klaar die geen menswereld buiten,
Maar 't eigen lentezieltje doen weerschijnen,
Zo rustig rein dat ze in hun kristallijnen
Glanstoverkring al 't duistre buitensluiten;
Boodschappertjes van heil die zachtkens stuiten
Verbitterd woord van…
Lente boomgaard
poëzie
2.0 met 8 stemmen 2.202 Hier is jonge aarde één wijde bloesemhalle.
Bomen en boompjes, zover de ogen reiken,
Doen takske aan takske in gulle blankheid prijken
Van bloesemsneeuw, sneeuwigste sneeuw van alle.
Is 't niet of uit zonhemel neer kwam strijken
Een vlucht van vlindertjes, zó neergevallen
In dromerig verpozen? Duizendtallen
Van vlerkjes fijn, die vleugelbloempjes…
Woud bij nacht
poëzie
3.0 met 3 stemmen 2.055 Luister.... tussen de stammen van het woud
Gaan zachte schreden... zacht en zachter: 't Leven
Dat wegtrekt en zich neervlijt. Alle dreven
Zijn leeg nu van geluid; de Stilte houdt
Haar intree en de Schemering, gedreven
Door hare broeder Nacht, blust snel het goud
En alle purperglansjes, die op 't hout
En op de verre wolken zijn verheven.
De…
Dodenklacht
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.012 Laat dicht de luiken; 't zonlicht dringe
Niet in deez' ruimten, waar geen morgen
Haar langer wacht.
Ga, laat m'alleen met mijne dode.
'k Wil mèt haar zijn in d'eerste wake
Van hare nacht.
Ik wil de teedre woorden spreken,
Die 'k nog voor haar in 't hart bewaarde;
'k Zei niet genoeg.
Ik wil haar dodensponde sieren
Met bloemen…
Avond aan de Amstel
poëzie
2.0 met 8 stemmen 1.899 Een rand van flauwend rood omzoomt de kimmen;
Hoog wijkt de lucht in eindloos ambergrauw;
De vlakte zwijmt; de vochte neevlen klimmen,
En overvloeien de landouw.
Zij glijen voort waar, 't laatste licht weerstralend,
De wereldstad, de bruid der waatren, troont;
Haar huizenrijen nog met rooskleur pralend,
Haar koepels nog met glans gekroond…
Twee oudjes
poëzie
1.0 met 8 stemmen 1.889 De lucht is zo helder, het windje zo warm,
- Hij stiet zijn tuindeur open,-
‘Kom, vrouwke, een toertje!’ en hij bood haar zijn arm,
‘Al ’t groen is uitgelopen.’
Zo gingen zij saâm, op hun krukskens geleund,
Langs sappig groene blaren,
Langs ’t bos, waar de merel zijn liedeke dreunt
En kleurige vlinders waren.
Heel langzaam… Zij spraken niet…
Liefde
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.721 Liefde kwam tot mij zo zacht
Als lentegeuren in lentenacht.
'k Voelde haar bloeien langs mij gaan
En alles in mij is bloeien gegaan.
Alles in mij werd morgenblank:
Vogeltjes floten hunnen dank;
Over de stille bossen ging
Windevleugel-ritseling,
En mijn hart die morgen kweelde
Als een leeuwrik zijn liedrenweelde.…
Morgen op de hei
poëzie
2.0 met 4 stemmen 1.708 Ik loop langs hei - die ligt in diep azuur
Van zomerhemel rondom neergespreid -
Kleurwarme hei: een brokje oneindigheid
Van kruid en bloem, zover ik mijmrend tuur.
Wereld en mensen weg... Alleen natuur
Zo pas gegleên uit rijk van rustigheid
Met glimlach ongerept: stille innigheid
Van nijver leven in het morgenuur.
Ik schroom te treden op…
Uitvaart.
poëzie
2.0 met 2 stemmen 1.628 Wij dragen hem uit: zijn tijd is daar.
Breng aàn uw kransen
Van schone gedachten
En daden; laat glansen
Wat ge onder hem wrocht als hulde op zijn baar;
Zacht roeme
Uw mond zijne weldaân; elk woord zij een bloeme
Voor 't dode Jaar.
De middernacht laat hoog in de lucht
Zijn sterren branden
Bij de uitvaart des doden;
Onzichtbre…
Gestorven
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.570 Eerste wake.
Laat mij alleen,
Verstoor de stilte niet;
Ik kan uw woorden,
Kan uw troost niet horen!
Als holle klanken kloppen zij me in de oren;
Als klanken tergend luid. - 'k Wil met mijn groot verdriet.
Dat niemand kan verstaan als ik, alleen zijn... 'k Heb
Zó veel verloren!
Niemand die weet
Wat zij mij is geweest.
Midden in smarten…
Eersteling
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.563 Klein handje klopt in diepe nacht
Aan 't venster zacht,
Aan 't venster zacht,
Vraagt: ‘Mag ik binnenkomen?’
Legt bei zijn vleugeltjes buiten af,
En heeft het plaatsje dat men hem gaf
Gauw ingenomen.
Moe zwervertje - na reize - ligt
Met ogen dicht,
Met ogen dicht
In vaste slaap gevangen,
Maar, glanzend door de nêer oogelêen…
"Over stille ogen."
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.560 Over stille ogen en lippen stil
Eeuwig nu geloken
Sprei uwe bloemen ter liefde der bloem
Droeviglijk gebroken.
O, laat vallen, zuchtenszacht,
Treurewoorden, woorden van klacht,
Dat zij niet storen de rustenacht,
Waarin zij ligt gedoken.
Neig uw hoofd en neig uw wil...
En zeg: ‘àl mijne liefde had
Niet kunnen veilgen tegen leed…
Twee lichtjes zijn je ogen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.456 Twee lichtjes zijn je ogen, mijn kindekijn!
Die stralen zo diep in het harte mijn,
Dat alles blij licht wordt daarbinnen;
Dán juicht het er luide, dán vrediglijk stil,
Of mijn hart al maar loven en minnen wil,
Al maar loven en minnen!
Twee grijpertjes zijn er je handenpaar,
Die stoeien en grijpen en houden maar;
Je speelse bloemhandjes, mijn…
Meeuwen.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.351 Tussen zilveren zee en avondgrijze lucht,
Laag rondend in egaal gewolk, dun uitgestreken,
De sneeuwen meeuwen zweven, vrij in lange streken,
Drijven en wieken voort in lenig weke vlucht.
Midden in 't schaduw-ijl - dat aanwaast boven 't schuimen
Der zilvren golvenzee - fijnwazig, ijl gestroom
Uit zachte schaduwzee van nacht met maangedroom…
Over de stille, stille sneeuw.
poëzie
5.0 met 4 stemmen 1.343 Over de stille,
Stille sneeuw,
Diep uit de verte,
Onder de lage
Malv'-witte luchten
Nadert het tinklen
Tinklen, tinklen,
't Gulzilvrig rinklen
Aanzwellend, klankwellend,
Uitschuddend, zwierend
Een sleep van geluidjes:
Schelklikke klankjes,
Pretdolle zangkjes,
Rap, druk, uitvierend
In vreugdvlugge schatering
Bellekens-klatering…
Avond
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.333 Boven mij is de lucht
als een lief gelaat,
waarover zachtkens
een glimlach gaat
En binnen in mij
wordt het al nu zo stil,
of mijn hele hart
naar de hemel wil .…
Vóór de deur.
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.330 'k Had haar zo graag nog eens,
Voordat zij ons verliet,
Goênacht gekust. Zij zeiden:
‘Beter niet.’
Zwaar, door hun zacht vermaan,
Sloeg mij hun medelij;
Niet zien.... Nooit meer.... En toch
Zó dichtbij.
Toch: ‘Beter niet’. - Dat woord
Grijnst me overal nu aan.
..... O, had ik
Niet verstaan!
-------------------------------------
uit…
Mijn jongske slaapt al zo lang
poëzie
5.0 met 3 stemmen 1.274 Mijn jonkske slaapt al zo lang
In stille kille hof;
Mijn stem van roepen is dof,
Mijn lippen verleerden hun zang.
's Nachts als ik slaap, slaat hij even
Zijn vakerige oogjes open,
Komt naar mij toegelopen
Om mij een kus te geven.
Vlijt zijn hoofdje naast mij,
Nestelt zich in mijn armen....
'k Mag hem koestren en warmen -
Mijn hart is…