Ik wil niet onder de
bomen wachten totdat
de bui is overgewaaid
Niet schuilen in het portiek
totdat de storm is gaan liggen
Of haasten om voor het
aanstormend gedonder
thuis te zijn
Raas over mij heen
Verdrijf dreigend onheil
met krachtige hand
Gesel mijn huid met
striemend geweld
Ruk met gretige handen
aan kleren en haar
Laat het…
Nog voor ik afscheid heb
kunnen nemen voel ik
al het gemis
van een winter die
niet komen wou.
Mis de oneindigheid
van oogverblindend wit
Gedempt en verstild
alleen het knerpend geluid van
samenpersende verse sneeuw
onder warme wandelschoenen
Mis m'n rode oren gegeseld
door rondgierende wind
en jeukende tenen na een te
lange winterwandeling…
Ik heb geen vrienden zei
hij zacht en keek mij
aan vanachter veilig brillenglas
Het was alsof zijn jasje
ineens te groot geworden was
veel te groot voor zwaar
gedragen schouders
een trilling over wang
en boven oog
nauwelijks merkbaar
alleen zichtbaar voor
diegenen die het waagden
hun blik niet af te wenden
Onvermoed leed trekt een…
Hij gaf mij een thuis vol
liefde en vleugels
Een buik vol vlinders en een altijd
Smeulend vuur
Dompelde mij onder woorden waarvan ik
de betekenis niet kende
Zette mij op een troon en maakte
mij zijn koningin
Betrad ongeplaveide wegen en opende
deuren waarvan ik het bestaan
niet vermoedde
Met eindeloos geduld ruimde hij
puin, wiste…
De zon laat haar warme blik
over haveloze huizen
en verlaten land gaan
Ze zegeviert
Aan lege stranden
liggen eenzame handdoeken
felgekleurde resten
in een uitgeleefd land
Vertwijfeld roept een man
bebaard en gekleed in lang
Vrouwen schuifelen
onverstaanbaar mompelend
aan mij voorbij
Ik sluit mijn ogen
en voel de laatste zomerwarmte…
Onbekommerd
slenter ik door
zachte aarde
en ritselend blad
Laat voetsporen achter
en kijk niet om
De wind veegt
ze met
een nonchalant gebaar
weg
Verdwenen is mijn leven
Ik adem
witte wolkjes
Blaas plagend door
flonkerende nijverheid
En strijk met
een vinger voorzichtig
over de kwetsbaarheid
van de herfst
een geur…
Ik kijk naar haar
en verlies mezelf
in de stilte van
haar ogen
Zie lippen
bewegen maar
mijn hoofd weigert
te verstaan
Haar handen
vlinderen
op zoek naar
de juiste bloem
Besef
glijdt langzaam
langs
zachte huid
Valt in
de plooien van
haar schoot
En
sterft…
Ze is als een jonge ree met zachte ogen
zo eentje die je zou willen strelen en beschermen
zij verkent haar wereld - schuchter en onopvallend -
wordt ongewild en onverwacht een prooi
achtervolgd door de jager die zich keer op keer wil bewijzen
Met het verstrijken van de seizoenen
wordt ze steeds handiger in onzichtbaar leven
en ontsnapt…
Ik moest aan jou denken lief
toen de trein allang was vertrokken
jouw geur mij nog omhelsde
Voeten vinden zonder aarzelen hun weg
Met jouw armen nog om mij heen
komt de nacht mij halen
warmte om mij heen
Ik moest mijn lief
Met mijn ogen dicht droom ik over morgen
jouw geur, jouw armen, jouw warmte
Met ogen open in het eenzame duister…
Het zicht ontroofd
de muziek gedempt
Eenzaamheid
hangt als een klamme deken
om mij heen
Voetstappen verlaten
verdwijnen in de mist
bewimpelen onuitgesproken woorden
In dit van god verlaten land
loop ik in de wolken
met mijn gehele zijn
Versluierd voor elkeen
slechts vergezeld
door fragiele flarden
als stille getuigen…
103
Bezig met laden