Ik zat over mijn opa te denken.
Hoe hij had geholpen bij het vliegtuigongeluk.
Hoe hij talloze levens had gered als arts.
Hoe hij zelf een dodelijke ziekte kreeg.
Hij moest daarom elke dag naar het ziekenhuis.
Chemo na chemo, het ging niet over.
Vanzelf werd hij zo ziek dat hij bijna stierf.
Hij zei tegen mij: maak me trots kleinzoon.
Die…
voor mij ben je een vriend
voor anderen een vijand
ik vertrouw je
jij bent diegene,
die me vertelt dat ik later blij ben met mezelf
voor anderen ben je niets anders dan een ziekte..
een ziekte die me door laat gaan tot het einde
je bent mijn vriend
je bent hun vijand
je bent mijn anorexia
en ik laat je niet gaan…
ik schrijf dit neer
en leid mijzelf
in wilde banen
en beschrijf de
schoonheid en
de vleugelslag
van zuiver witte
zwanen
die mij brengen
naar een ver en
eenzaam land
waar ik de eenvoud
en de rede
zie bewegen door
de bomen in het
zand…
zij verzuchtte mijn klagen
in een woord van as
dat ik eerder in verstofte
boeken las
maar ach nu vangt zij
mij in een gebroken
rijm
met bitse woorden tegen
verzwegen pijn…
zij danst lopend door
de straten van mijn
huis
en vangt mijn zingen
in het zuchten van
een ruis
die langzaam uit mijn
longen breekt
en papieren woorden
van haar roze muren
weekt…
De tijd tikt terug
Naar een ander
Jaar
Dat ik in diepe
Mijmering en
Tederheid
bewaar
het jaar dat jaar
dat niemand mij
ontneemt
in het laatste uur
dat men altijd
maar bevestigt
en beweent…
Aangereden.
Veel bloed.
Wie maakte de fout?
De man was al oud.
Die man reed door rood,
dat had hij echt niet moeten doen.
Arm jochie, zijn licht stond op groen.
Een ernstig ongeluk,
De man zijn fout.
Het jochie dood.
De man was al oud.…