92 resultaten.
De berusting
gedicht
2.0 met 24 stemmen 12.294 Is er met het spelen in de tuin tijd verdaan?
We vermaakten ons wel,
maar speelden onze vreugde zoals alles.
Op zoek, zoals de vogel naar zijn vlucht,
naar uitdrukking - een bal,
een schommel, een touw: lijnen.
De ontoereikendheid van de ervaring!
Of woorden van die strekking.
Het nut schiet er bij in, maar we leven.
We wierpen elkaar de…
Zoals het is
gedicht
4.0 met 9 stemmen 7.272 Zoals het is: zo, zo
wil het gezegd zijn. U begrijpt:
dat het niet anders is. Dat zou
een ondraaglijke schande zijn die bovendien
elke noodzaak ontbeert.
We laden onze zinnen, leggen aan.
gaan in mogelijk genot ten onder.
Op afstand, zo is beschikt,
zullen wij onze karige daden beschouwen,
erom lachen, misschien huilen, nooit aangesproken…
HET AFSTOTEN
gedicht
2.0 met 147 stemmen 45.423 Het afstoten van het overbodige,
bespreken van het aanwezige,
aan het mislukte zo min mogelijk
betekenis toekennen,
zoals aan het ontbrekende -
het is verre van gecompliceerd, allemaal.…
Over de wateren zweeft de twijfel
gedicht
2.0 met 28 stemmen 12.281 Over de wateren zweeft de twijfel,
ziet ons, grijpt ons,
maakt ons genadeloos tot wie we zijn.
Dat is dus alvast goed afgelopen.
Nu nog slechts van ons af te slaan
zij die aan ons vooraf
bedoeling wensen te zien.
Nog stuurlozer, nog zwalkender gaan wij.
Kijk maar. Nergens heen.
Het is de bedoeling bovendien
dat wij daar niet aankomen.…
Oud geluk
gedicht
4.0 met 67 stemmen 16.750 Oud geluk (niet te koop)
in oude kamers. Is dat niet mooi?
We wisten al dat de zin van de ervaring
de herinnering is, en dat daarbij desnoods
de ervaring achterwege gelaten mag worden,
maar zo helder zagen we het zelden.
Je sloot de deur, keek me aan met ogen van fluweel,
glanzend glad van ouderdom,
en achter de deur stierf men er op los…
Atleet
gedicht
2.0 met 27 stemmen 11.774 Alle ramen zijn open. De geluiden van binnen en buiten
mengen zich; mengen zich met het licht en de gedachten.
Uiterst verwonderlijk is deze lijdzaamheid. Met handen
waarin geen zand en ogen onder leden wachten we lang.
Het zeggen is bijkomstig. In de verste stilste hoeken
is er plaats voor, tussen het gebeuren, naast het wachten.
Er beweegt…
Klein Huis
gedicht
3.0 met 33 stemmen 10.755 Klein huis, maar gooi er eens een bal doorheen
en het wordt groot. Zie al die meters,
zijn ze niet van ons? En slenter eens alsof
je niet weet waar je heen gaat: ruimte rekt
zich geeuwend uit tussen de muren. Zie:
het dwalen dat de kamers met elkaar
verbindt is witgeverfd. Er is een trap,
een kapstok in een kast, wat deuren. Als
een landweg…
Liefde
gedicht
3.0 met 44 stemmen 17.587 De lucht ligt als een blok op het land,
onzichtbaar en massief.
Je gaat gekleed in de kleur van je haar,
in je ogen, je passen en je woorden.
Je bent hier en elders. Ik draag je me na
en huiver. Je bent te groot misschien,
of te dichtbij. Je onbereikbaarheid
is onvergeeflijk. Kon ik een vogel zijn -
maar de nauwkeurigheid ontbreekt me…
Lichtval
gedicht
3.0 met 44 stemmen 17.380 Als ineens de zon de schaduwen
opzij veegt naar de verste hoeken van de
kamer, kijken we op maar zeggen niets.
Ik buig me naar het stof, neem af,
jij strekt een been om naar de keuken te gaan.
De richting staat elegant gecomponeerd
lichtval te verdragen.
Over de tafel hangt een gesprek.
We hebben het verlaten,
we bewegen ons nu schuchter…
Je bent niet hier
gedicht
3.0 met 59 stemmen 22.109 Je bent niet hier
maar ergens.
Ik ben daar niet.
Al is het er,
dat ergens,
ik vind het niet.
Ik vind het niet
dan ergens,
waar jij nu bent.
Waar ik niet ben,
ik die alleen maar
ergens voor jou ben.
--------------------
uit: 'Niets', 2005.…
Al ben je je er niet van bewust
gedicht
2.0 met 73 stemmen 8.172 Al ben je je er niet van bewust,
ergens in jou tikt polsslagprik-
kelend een zonnewetensvolle
biologische klok je bestaan aan.
Uit lijfsbehoud beeft al wat leeft
binnenlands met oergrond mee.
Neem nu de Spitsbergse ganzen:
leggen ze hun eieren twee weken
te vroeg, dan bevriezen ze, doch
is het twee weken te laat, dan valt
de winter in vóór…
Wij zijn uit de dood geboren
gedicht
3.0 met 14 stemmen 9.761 'Wij zijn uit de dood geboren', zegt de een, 'en worden
aan de navelstreng binnengehaald als een vis aan een lijn.'
'Welnee', antwoordt een ander, 'wij gaan gestadig voorwaarts.'
Een derde haalt zijn schouders op.
Die laatste heeft gelijk.
Het belang van lichamelijke oefening is niet te overschatten,
en in het denken schuilt de dood…
Ideeën over doodgaan
gedicht
2.0 met 42 stemmen 36.810 Krijg ik de sleutel tot de tijd te pakken? word
ik een door zwaartekracht krom gebogen straal
op reis naar het ultieme wormgat, een zwart gat
waarin ik word gezogen en aan de andere kant
weer uitkom als licht dat in rechte lijn beweegt?
grijpt er een verblindende schijn in mij plaats
die mij inziet, mij encyclopedisch openbaart tot
ik zonneklaar…
Men verdraagt zich maar moeizaam
gedicht
2.0 met 12 stemmen 7.499 Men verdraagt zich maar moeizaam.
De spiegels van de tijd
en de controleposten van de dag.
Als adem vergaan de wolken nergens stokkend,
mij benomen weliswaar maar prachtig.
Het scherp gestoken zolderraam,
als gat onovertroffen,
en het dagelijks bewegen;
men zal er maar tussen vermorzeld -
verontschuldigingen als wormen door de dag,…
De dagelijkse taken
gedicht
3.0 met 19 stemmen 14.559 De dagelijkse taken: het oprichten van het standbeeld
dat ik ben geworden, het bedekken van het lijf, drinken
van koffie, het ontmantelen van de plannen van gisteren,
het enzovoort. Het nogmaals opschorten van ongeloof.
Ik geef me over aan je onthutsende aanwezigheid, je
ogen. Dat ze me zien is nog het vreemdste, dat ze
leven zijn en vol…
Wat hij niet kent vindt
gedicht
2.0 met 18 stemmen 7.841 Wat hij niet kent vindt
hij er vreemd uitzien.
Het vreemde vindt hij lelijk.
Het lelijke maakt hem bang.
Iets waarvoor je bang
bent is gevaarlijk.
Vasthoudend aan de schone
schijn van het vertrouwde
wordt hij een wereld op zich.
Hij gaat er vreemd uitzien.
-----------------------------
Uit: 'De druiven die te hoog hangen', 1994.…
Kijkend naar een smeltoven van schepping
gedicht
2.0 met 29 stemmen 10.039 Verhangen naar de rand van een lavameer hellewichtig
in de krachter voorgelicht: kokend magma, as en rook,
zinsexplosies en het neerkomen van gloeiende stenen
en benen, snerpend als glas dat tegen glas wrijft,
omringd door bulderende gaswolken, loeiende wind
die je dwingt de ogen te sluiten, de adem in te houden,
gekluisterd aan het zachte…
Er was het hoofd
gedicht
2.0 met 20 stemmen 7.221 Veel is vergeten, veel herinnerd,
veel veranderd, omwille van de goede vrede
in het malende hoofd, dat woedend wint
wat het lichaam verliest: snelheid en onkunde.
Noem het roes, noem het nevel. Woorden komen later.
Omheen de verzamelde zintuigen watten, wolken, iets
beschermend verpakkingsmateriaal,
want ze zijn scherper geslepen dan ooit…
Wat hij niet kent vindt
gedicht
2.0 met 46 stemmen 14.050 Wat hij niet kent vindt
hij er vreemd uitzien.
Het vreemde vindt hij lelijk.
Het lelijke maakt hem bang.
Iets waarvoor je bang
bent is gevaarlijk.
Vasthoudend aan de schone
schijn van het vertrouwde
wordt hij een wereld op zich.
Hij gaat er vreemd uitzien.
---------------------------------------------
uit: 'De druiven die te hoog…
Zondagslicht
gedicht
2.0 met 49 stemmen 26.373 Enen crème gesausd uur
zonder spat of gal;
zondag: een geglaceerde
pudding. In mij
sluimert geluier,
gelach met de pet af,
lichtlinnen gespin.
Onder ons goed
gezind natafelend.
Aan dit fiberfill moment
ben ik gehecht,
het is een familiestuk.
--------------------------------------
uit: 'Ochtendrood en co.', 2002.…
NAAST IEDERE WIEG
gedicht
3.0 met 53 stemmen 11.315 Naast iedere wieg een fee.
Moeder wringt. Vader knarst.
De fee zegt: ‘Nou ja, we zien wel.
Ik wil mijn voorspelling
later graag preciezer formuleren.’
Aan de lianen die het licht ons toewerpt,
zwaaien wezentjes van wezenlijk
onbegrepen aard: wild, vrolijk, angstaanjagend ook.
En geen zonsondergang om tegemoet te rijden,
geen dagboek om…
Ik noem jou mijn verlangen
gedicht
2.0 met 57 stemmen 14.581 Ik noem jou mijn verlangen –
ik ken jou niet.
Jij bent er in gezangen,
zoals dit lied.
Ik ben door schrik bevangen –
jij bent er niet.
Dat jij mij zou ontvangen
geloof ik niet.
-------------------------------------------------
Dit gedicht is verschenen in Het Liegend Konijn,
jaargang 8, nummer 1, april 2010…
Ze verdedigen wat ze hebben
gedicht
2.0 met 13 stemmen 5.833 Ze verdedigen wat ze hebben.
Wat hebben ze?
Ze hebben wat ze denken dat ze hebben.
Wat denken ze dat ze hebben?
Ze denken dat ze hebben wat ze verdedigen.
Wat verdedigen ze?
Ze verdedigen wat ze denken dat ze hebben.
Wat denken ze?
Ze denken dat ze verdedigen.
Wat denken ze dat ze verdedigen?
Ze denken dat ze verdedigen wat ze hebben…
Monte Oliveto Maggiore
gedicht
3.0 met 5 stemmen 2.856 Monte Oliveto Maggiore: een benedictijnenklooster
kluizenarend op Gods voorhoofd bij Buonconvento.
De abdij draagt een dichtgeweven zachtgroene
pij van engelachtige cipressen en olijven.
In heiligenschijn loop ik in een trance
van gewijde krekelkoren de dreef af die
leidt naar de abdij: zoetgevooisde bomen
onderhouden de lommer kostbaar…
Niet
gedicht
3.0 met 17 stemmen 6.190 Elkaar dan niet te kennen,
ineens. Of al heel lang: altijd.
Niet, het gaat hier om niet.
Sommigen zeggen dat dat,
precies dat, het essentiële moment is,
het moment ‘niet’,
dat het daar om gaat.
Maar dat is wat sommigen doen: praten,
altijd maar praten.
Muziek in een lift.
Hadden ze gelijk, ze zouden zwijgen.
----------------------…
Onbegrepen offer
gedicht
2.0 met 37 stemmen 7.290 Elke stelling verdient het
gebeeldhouwd te zijn.
Steeds weer ben ik aan zet, of jij -
wie raakt nooit de tel kwijt -
en sla. 'Voor je beurt!' 'Niet.'
Ik sla je weer. Onbegrepen offer.
Het spel valt in stukken uiteen. Geen partij.
Als een schaap, met open ogen
naar de scheerder, mug op weg naar web,
de held zijn slagveld tegemoet.…
Sneeuwblind
gedicht
2.0 met 13 stemmen 4.361 Verwikkeld in een sneeuwbui op het strand
vind ik mij bevangen in de wachtkamer van de hel,
verrast tot een amalgaam van afprijzing en verlangen,
hoor hoe vreedzaam de zee rond mij hangt,
alsof ze geen weet heeft van de monsters
die haar doodbedaarde gebaren het licht bedillen.
Kon ik maar grijnslachend gillen: één twee drie los!
----…
Het gietijzer van stations...
gedicht
4.0 met 7 stemmen 9.053 Het gietijzer van stations, het glas, je handen.
Deze schoonheid is breekbaar, is te ontkennen,
maar overtreft ons. Ik ben klein in je nabijheid
als een tor in het hoge gras, dapper ploeterend -
in de verte ben ik groter, spookhuis, het vervormde
beeld in de gekromde spiegel. Spinnenweb, skelet,
gehuil van witte geesten, onecht als alle…
Van elk verlies
gedicht
3.0 met 3 stemmen 4.169 De verloren tand onder het kussen, het hoopvolle
hoofd in ondiepe slaap er krachtig opgedrukt.
Alles kan ontsnappen.
Van elk verlies moet iets goeds komen, dat is beloofd.
Dat het vertrouwen en de aangeboren hoop
lang bij ons mogen blijven.
Sommige dingen weten we liever niet.
Er is de ernstige oudertaak dingen niet aan te leren.
Zelfs geen…
Borreltijd
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.784 Hij had al
twee kinderen
twee minnaressen
twee miljoen
en
twee verslavingen
toen hij met een
schok besefte:
ik ben slecht
en ongelukkig.
Hij schonk zichzelf
een borrel in:
een derde was
op komst.
----------------------------------------------------------------
uit: Een dag niet gelachen is ook wel eens leuk, 2013…