Alle inzendingen van Mark

Striklap. Slapslipperij. Klepzeikers kletsend in het krijt. Kris- kras lopende lijnen. Mijn bloed krijzelt. Gadverdommenikke. Gorgeldal. Gitgalon. De klierige harder. Palilalie. En garde! ------------------------------ uit: "Lichtspraak", 2008.…

Al ben je je er niet van bewust, ergens in jou tikt polsslagprik- kelend een zonnewetensvolle biologische klok je bestaan aan. Uit lijfsbehoud beeft al wat leeft binnenlands met oergrond mee. Neem nu de Spitsbergse ganzen: leggen ze hun eieren twee weken te vroeg, dan bevriezen ze, doch is het twee weken te laat, dan valt de winter in vóór…

De aankondiging, achteraf herkend, vermocht niet het aangekondigde te voorkomen. Alles ging zijn gang. In de studie van de zinloosheid vinden wij de zin; want daar is hij. Veel aanwijzingen treffen wij aan die doen vermoeden dat daadwerkelijk wij niets veranderen dat niet al op veranderen stond. En in onze karakterstructuur, daarin zit ook…

Als ik niet bang was zou ik het durven. Als ik het zou durven zou ik slagen. Als ik zou slagen zou ik het kunnen. Als ik het zou kunnen zou ik het willen. Als ik het zou willen zou ik het kunnen. Als ik het zou kunnen zou ik slagen. Als ik zou slagen zou ik het durven. Als ik het zou durven dan was ik niet bang. ------------------…

Alle ramen zijn open. De geluiden van binnen en buiten mengen zich; mengen zich met het licht en de gedachten. Uiterst verwonderlijk is deze lijdzaamheid. Met handen waarin geen zand en ogen onder leden wachten we lang. Het zeggen is bijkomstig. In de verste stilste hoeken is er plaats voor, tussen het gebeuren, naast het wachten. Er beweegt…

Hij had al twee kinderen twee minnaressen twee miljoen en twee verslavingen toen hij met een schok besefte: ik ben slecht en ongelukkig. Hij schonk zichzelf een borrel in: een derde was op komst. ---------------------------------------------------------------- uit: Een dag niet gelachen is ook wel eens leuk, 2013…

Is er met het spelen in de tuin tijd verdaan? We vermaakten ons wel, maar speelden onze vreugde zoals alles. Op zoek, zoals de vogel naar zijn vlucht, naar uitdrukking - een bal, een schommel, een touw: lijnen. De ontoereikendheid van de ervaring! Of woorden van die strekking. Het nut schiet er bij in, maar we leven. We wierpen elkaar de…

De dagelijkse taken: het oprichten van het standbeeld dat ik ben geworden, het bedekken van het lijf, drinken van koffie, het ontmantelen van de plannen van gisteren, het enzovoort. Het nogmaals opschorten van ongeloof. Ik geef me over aan je onthutsende aanwezigheid, je ogen. Dat ze me zien is nog het vreemdste, dat ze leven zijn en vol…

Twaalf kleine eekhoorntjes Zaten op twaalf kleine takjes. En deze twaalf kleine doorntjes Bestelden twaalf grote cognacjes. “Hoe is het, Jaap? Net uit de winterslaap?” Hij trok zijn bek wijd open. “Wat is er Piet?” Piet is er niet, Hij is al weggelopen. De praatjesmaker Kwam hier wel vaker. Maar dat niemand hier Zin had in vertier…

Hij murmelt, stamelt, kreunt en fluistert tegelijkertijd, graaft, graait en grabbelt naar de juiste woorden, die verpulveren tussen zijn magere ongeringde vingers en als afgevallen bladeren doelloos alle kanten opwaaien Het meer van woorden waaruit mijn vader put is aan het verdrogen en het water is troebel en donker. De laatste vissen happen…

De nacht is duister donker gefluister De nacht is stilte geluidloze kilte De nacht is maanlijk lichtpuntig bekijk De nacht is zwart kleurloos hard De nacht is Ongeloofelijk Werelds koninkrijk Maar dat maakt allicht niet uit Want de nacht is slechts een plek waar De morgen weer kan komen…

Een hoopje schroot in een oude rolstoel duw ik voort Zijn beenderen omspannen door een witte doorschijnende huid De wind laat zijn slappe huid wapperen als een losgeslagen dekzeil Een heuvellandschap van rode tumoren op zijn magere hoofd Gieren wachten in kale bomen op het onvermijdelijke Hoog boven de heuvels spreidt een adelaar zijn vleugels…

Een mooie vlinder fladdert in de blauwe lucht De warme stralen van de zon verwarmen haar tere vleugels Het licht laat de kleuren van haar vleugels schitteren De zon lacht naar de vlinder, de vlinder lacht naar de zon De zon brandt van verlangen De vlinder fladdert van geluk De warmte tussen hen is voelbaar De liefde tussen hen is zichtbaar…

Je naam zegt me net zoveel Als de lach op je gezicht Je straalt met heel je lichaam Een onweerstaanbaar licht. Jij bent voor mij de enige De vurigste liefde, en diep van binnen Weet ik wat je wilt Waar zullen we beginnen? Het is een beetje donker In de kamer waar ik slaap Ik open mijn ogen Gaap……

Een onverwachte achterstand, in de 84e minuut, een extra spits wordt ingebracht, voor hem een officieel debuut. De aanvoerder kopt op de lat, de spanning is te snijden, de thuisploeg wil kost wat kost, een nederlaag vermijden. Het is al in blessuretijd, de verse spits ontvangt de bal, hij passeert de nummer vier, geeft dan een droge knal…

Alleen in de kamer in het holst van de nacht Ik heb het er weer niet te best afgebracht Allang niet meer nuchter, maar net nog niet dronken Toch stiekem nog één keer mijn glas volgeschonken Alleen op de bank, het is bijna te stil De stem in mijn hoofd zegt precies wat ik wil En ik word als mezelf, er is niemand die kijkt Van de stilte, de nacht…

De zon die schijnt, Het is prachtig weer, De donkere wolk verdwijnt, En de vogels fluiten keer op keer. Het is warm, En het is niet koud, Mensen arm in arm, Jong en oud. De zon, de zee, en het strand, Mensen liggen bruin te bakken. Een verliefd stel hand in hand, Tekent hartjes in het zand met wat takken.…

e.h.b.t. (eerste hulp bij tranen) De regels van dit vers heb ik voor jou paraat, als het leven ineens wat minder gaat. Pak wat je wilt, wees helemaal te gast, in deze dichterlijke medicijnkast. Regels die zorgen voor een goed herstel, Als een trompetsolo, bezorgend je kippenvel. Als een hete groc, die de griep overwint, een kruidenthee…

Er is de aangename dubbelzinnnigheid van 'dood' na 'ik'. Er dreigt aan de einder. Aan de einder dreigt er. De dubbelzinnigheid van horizon, schip, boortoren. Van horizon de dubbelzinnigheid. De wind die de meeuwen draagt die de wind maken. Er: ergens. Er: hier. Er lonkt de aangename aanname van alles, zonder denken. -----------…

Veel is vergeten, veel herinnerd, veel veranderd, omwille van de goede vrede in het malende hoofd, dat woedend wint wat het lichaam verliest: snelheid en onkunde. Noem het roes, noem het nevel. Woorden komen later. Omheen de verzamelde zintuigen watten, wolken, iets beschermend verpakkingsmateriaal, want ze zijn scherper geslepen dan ooit…

Zie haar zitten. Samen delen we onze hoop. We lachen tegen sluimerend verdriet. Tranen in onze ogen. Zie haar zitten. Ik voel weer even dat allereerste gevoel.…

Ik dwaal door regen en ochtendschemering Tastbaar in mijn kleine woorden De stilste straten van de slapende stad; Zo begint de morgen vederlicht En groeit de wereld om mij heen…

De wijn gedronken glas na glas, de nette heren met dames aan hun zij, naar huis. Wat restte: de meiden, jongens zonder geld, de beste schilder van de stad. Hij roept: ik zal trakteren, Ja, ik betaal de waard een schilderij. En gij vergoedt mij zeven kruiken Rijnse wijn door vrolijk, dronken, speels en jong te zijn. Een luit, een fluit, een…

Jij en ik Je weet wat ik bedoel Je moet me toch snappen Dat ik iets meer voor je voel. Het leven is niet Altijd datgene wat jij ervan verwacht Je leeft even alleen Dus aandacht is waarnaar je smacht. Ik heb je dit gegeven Niet wetende wat me te wachten stond Gevoelens staan me in de weg Zal ik het nog een keer beleven? Het is toch…

Het geluk is overkomelijk. Men plaatst het in een vitrine en gaat aan het werk. Wie ernaar vraagt krijgt het te zien, onder weloverwogen commentaar. Het is gebruikelijk om ’s avonds achterover te zitten en het geluk, zoals dat beschaafd verlicht tentoongesteld staat, te beschouwen. Men stoot de deelgenoot erover aan. Die knikt of zegt heel…

Het afstoten van het overbodige, bespreken van het aanwezige, aan het mislukte zo min mogelijk betekenis toekennen, zoals aan het ontbrekende - het is verre van gecompliceerd, allemaal.…

Het gietijzer van stations, het glas, je handen. Deze schoonheid is breekbaar, is te ontkennen, maar overtreft ons. Ik ben klein in je nabijheid als een tor in het hoge gras, dapper ploeterend - in de verte ben ik groter, spookhuis, het vervormde beeld in de gekromde spiegel. Spinnenweb, skelet, gehuil van witte geesten, onecht als alle…

De jongen spijbelt langs de dijken, zijn vader jaren zoek, zijn moeder half zot, door heel de school vernederd tot op het bot, verdwijnt hij naar het veen. Daar lijken drie schapen hem nog uit te blaten. Over hekken gaat hij, riet, moeras en voorbij de vennen, weer wat gras. Hij ligt er neer, krijgt in de gaten dat tussen groene pollen kweek…

Wat ik wil Is een verschil, een oorzaak van verandering zijn Ten goede moet worden gekeerd door mij heen iets geleerd Ik moet iets van ons worden weg van het niets door jullie Pas uitgemaakt kan ik sterven vermoorden…

Daar liggen, een verslagen legermacht, zwarte schimmeldraden vreten door de stammen, bomen, geveld door gele honingzwammen. Nu heel het beukenbos is omgebracht blazen duivelzwammen sporen over heel dit continent. Er wacht het hoge leven een koude nacht. Schimmels grijpen, vreten, boren. Uw beeld waart in mijn bestaan als een wrede schimmel…