Alle inzendingen van Mies

Vlieger, vlieger, rode vlieger, voor wie ga je op de vlucht? Verder, verder altijd verder door de blauwe zomerlucht. Hoger ga je dan de vogels, hoger dan die vliegmachien, hoger dan de hoogste wolken tot geen mens je meer kan zien. 'k Wou dat iemand mij eens even op kon laten aan een touw, om daar boven rond te zweven en te schommelen…

Weet gij de reis nog door de regen, de thuisreis nog, de regenreis? hoe diep was ons de nacht genegen, hoe dicht-nabij het paradijs. Toen vielen wij als snelle vissen bij waterval en draaikolk neer, en gleden tot waar gele lissen zich bogen tot een windstil meer. En wij die als het water blonken en geurden als het kruizemunt, wij dreven…

En ook als het zou kunnen - de wind mee, een begaanbaar pad -, loont het dan wel de moeite uit de woestijn - want dat bezweer ik je, dat was het - nieuwe woestijnen in te gaan? O, ik geef toe, ik heb als iedereen die tussen buitenlanders leeft... Leeft? Het woord ontvalt me: verblijft. Verblijven moet. Hoogstens gedoogd als onkruid tussen stenen…

In een hoge groene kamer -blauwe bloemen op t behang - waar de wind nog héél lang liedjes, overal vandaan, zachtjes in je oren fluistert, wie wil daar niet slapen gaan? ----------------------------------- uit: 'Alle vogels vliegen', 1966, in 'Lees maar lang en wees gelukkig', 2003.…

Zwevend over de regels, letters los van elkaar Verbonden door gedachtes, door een schrijvende hand Veel zeggend, of juist niets de leegte opgevuld als een stilte op papier Niets blijft onbeschreven, niets blijft bespaard Geschonden op papier Zoals het in het echte leven gaat.…

Zet het op, maak het vast word één met mijn masker Zijn zoals ik wilde, als de persoon die ik echt was Emotie, een levenloze leegte verborgen achter één van mijn maskers Zijn zoals ik wilde, als de persoon die ik echt was Zet het op, maak het vast word één met masker Zijn zoals ik wilde, als de persoon die ik echt was Doe het, alsjeblieft…

Wees blanco, wees wit Laat het niet zo zijn wees onbeschreven Laat je leiden door je gevoel De pijn, het leed Laat het niet zo zijn wees onbeschreven. Wees blanco, wees wit Laat het niet zo zijn Alles wat het is Het is al weer voorbij, terwijl het nooit gebeurd is..…

Het warme gevoel dat ik krijg, De macht en de pijn. Angst giert door mijn lijf. Ik wil dit niet maar het moet. Van mezelf. En wees hard. Wees het waard, wees mooi. Doe alsof er niets aan de hand is. Het warme gevoel dat ik krijg, De macht en de pijn, Angst giert door mijn lijf. Maar ik kom hier uit. Dood of levend...…

Op het asfalt, liggend zo alleen Bebloed en geslagen fel over been. Om wat hij denkt, om wie hij is Werd zijn leven hem ontnomen, Maar niemand die hem mist. Hier, op het bruine asfalt Stervend en alleen Achtergelaten door de wereld Die waziger wordt om hem heen. Zijn leven werd hem ontnomen En liggend hier zo alleen. Denkend; ik heb nooit…

Jankend sta je voor me deur. Praten en praten is het enige wat je wilt Schreeuwend om aandacht om de dingen die je wilt. Jankend en al scheldende, tranen van verdriet. Je doet dit zo vaak Maar er iets aan doen, dat kan je niet. Jankend sta je voor me deur. Praten en praten is het enige wat je wilt. Maar verder kom je niet…

Het is gestopt Mijn adem is weg. Niet meer beweegbaar. Zoveel tijd en niks gezegd Alles is veranderd Maar waarom? Alles is weg. Weggevaagd door de tijd. Het is gestopt Mijn adem is weg Niet meer beweegbaar. Help me.. Ik zit vast, Vast in de tijd.…

Laat het los. Alles. Je leven, Je gedachten. Wat jij zou moeten denken, doe jij nu niet meer. Ook al heb je dat nooit gedaan. Het gevoel is weg, het leven is uit je gelopen. Nooit zal je terug komen Alsjeblieft laat het los.. Alles. Je leven, Je hoop Niets zal je redden, Niemand zal je dwingen, want alles is verdwenen, wat…

dansen onder de maan, de tijden zijn snel voorbijgegaan. we waren nog jong jeugdig en vrij. maar die tijden zijn al jaren voorbij. dansen onder de maan, de sterren die komen en gaan. ooit zal ons leven kapot gaan, worden wij van elkaar gescheiden en zal een van ons stoppen met lijden. de tijden, de tijden zijn veranderd. niets…

Ik zie je staan, alleen in de gang. Mensen om je heen, toch ben je niet alleen. Ik kijk je aan in je ogen zo diep blauw. Voor jou zweer ik eeuwig trouw. Ik zie je staren naar de grond hopend om er niet te zijn. Ik spreek je niet aan, ik zeg nooit hallo. Toch weet ik dat er nooit een einde aan komt, mijn obsessie voor jou.…

De wind waait in het gezicht Bomen die zwaaien, vogels die kraaien Huilend zittend in het gras, tranen van verdriet maar vergeten kon het niet. De wind waait in het gezicht Bomen die zwaaien, vogels die kraaien De wint waait in het gezicht Maar vergeten kon het niet Nu zit het daar, Geheel alleen. het zit daar al jaren, eeuwen…

op een dag na plaatselijk ongemak is er een gesprek met een tafel er tussen in een kamer met licht, hout en veel ruimte het licht wordt dof, grijs en verstilt de ruimte beklemmend wit vriendelijke afstand met heldere zakelijkheid niets is meer zeker het lijden wordt zichtbaar en fysiek…

Ik zag je voor de eerste keer vergeten zal ik het nooit meer Op slag verliefd, overdonderd door de manier waarop je naar me keek: een blik die zo echt leek! Samen wandelen over het stand Uren konden we daar lopen hand in hand Onze tijd op Dishoek was geweldig, bijna te mooi om waar te zijn Alles wat we deden was zo ongelofelijk fijn…