Tot het einde
hartenkreet
Vanuit de donkere warme zee gegleden
Twee diepen zuchten naar beneden
Warme handen zacht en fijn
over je huidje van satijn
Fonkelende heldere blauwe ogen
Laten de pijn snel verdoven
Vanuit de roze schaduw over je gezicht
zo nieuwsgierig naar het licht
Daar was het donker warm en klein
veilig verborgen
Waar rust de zorgen naar morgen…