De gordijnen verbergen de lijnen
en groeven van haar gezicht, en
sluiten het raam
en hoofdstuk niet
volledig.
Wierook en verleden
benevelen het halfdonker
en verhullen het zicht
Op een uitweg die
gestaagd dalend, terug
naar aarde
leidt.
De gordijnen belemmeren de hoop
en het verlangen van haar hart naar
nieuwe stromen die naar
betere…
In het donker
schuilt de Dichter
in de gloed
van het vuur
dat de kamer
schijnt te verwarmen
maar 't ijs
niet smelten kan...
Zijn gedachten ver heen,
naar zijn diepste geheimen
die hij zo goed kent
maar niet vinden kan...
De inkt is z'n tranen
z'n woorden gesmoord
En niemand zal weten
wat zijn hart bekoort
Zijn zinnen verbranden…
Zacht sluipt de tijd aan me voorbij,
traag en voorzichtig,
om me vooral niet te wekken.
Maar ik hoor de eikenhouten bevloering kraken.
Al weken, maanden,
of misschien onbewust nog langer
Maar toch hou ik me stil,
en sluit me aan bij m’n hart,
die teder schreeuwt:
Hou je dood!
Hou je dood!
Hou je dood!
En vervolgens gniffelt:
We halen een…
Iets in 't water verheft zich
en heel de oceaan luistert
Alsof een druppel haar in 't hart trof...
Een glinstering onder water
't Doet me denken aan je ogen
Warme klanken
doen 't zeewater zoet smaken
En lijken de lucht
te doen vullen
met 't besef
dat ik je mis...
Iets lijkt zich in 't water te laten zakken
De druppel die haar…
Heel even leek de zomer
te vervluchtigen
In haar ogen
en mijn hart
Luttele seconden
een eeuwigheid
Werkelijk en Ondraaglijk
Bittere herinneringen
zweefden als kersenbloesem
uit de met bloed doordrenkte hemel...
... en de zon ging onder...
De laatste stralen
waren de jouwe
't Laatste licht
je ogen
't Diepste blauw
lichter...…
373
Bezig met laden