Alle inzendingen van P.L.H

‘Geef ons heden ons dagelijks brood en vergeef ons onze zonden’. Sprak hij plechtig, handen gevouwen, ogen gesloten, onomwonden. Waarna hij bleef staan, en als eerste zijn armen strekte. Wat hem tevens, die zondagmorgen, letterlijk nekte. Zijn vrouw, een smulpaap, was het, die haar been uitstak. De croissant was van haar! En zorgde,…

De schrijver die alles was, hij verklaarde plechtig, voor een volle zaal: In alles, schuilt een verhaal. Dit is niets, dus genoeg, om te hebben gekregen waar u om vroeg. Met deze aanhef nam hij afscheid, groot in performance, voor hem een kleinigheid. De recensies waren als zijn boek, alleen een omslag, vol van niets. Gelezen…

Met je vleugels zonder staart kies je hoogte in plaats van richting. Bij jou is afstand overzicht, een horizon bij nacht. Je oppervlakte kent geen perspectief, niet meer dan lucht is het wat je verplaatst. De angst voor een doel sluit net als je falen, leven uit en je erfenis is een gat in de tijd, een herinnering zonder waarde. Is het…

Haakjes openen Wanneer ik je tracht te lezen lijkt het of je bestaat uit een enkele alinea in telkens een ander boek waarvan ik altijd één hoofdstuk, de clou, mis Vraag je je nooit af of de titel op de kaft je nu eenmaal is gegeven of word je nog geschreven en wacht je tot geen plank je meer dragen kan Neem je genoegen…

Negen maanden waren als een moment van leven zonder verleden tot stilte geworpen werd en besef plaats nam in het heden waarna de uit nood geboren schoonheid van de dood langzaam stierf door de toekomst.…

Je duwt en stoot, beperktheid is je kracht minder is meer. Je wereld kent geen kleur, alleen betekenis, zonder oordeel. De blinde die je bent, je vindt je pad door beperking begaan, opent je ogen bij het doel en vraagt oprecht, hoe heb ik dat gedaan?…

Rijmpje belde aan bij sonnet, of hij potentie had tot een gedicht Doe wat aan je vorm, zei hij, geen gezicht Je wordt gesproken zonder lucht, wordt liever ademloos gelezen De deur sloeg dicht, er volgde een nieuw couplet…

Een muur een kast vol boeken ongeduld wordt niet beloond tijd staart hem aan(doenlijk) wachtend tot wetenschap kennis wordt ooit zal hij denken dat hij weet nog niet dat leven zich niet laat lezen…

Bevrucht door aarde, gedijende bij tijd, wordt hij geboren door druk, ondanks dat wrijving hem slijt Hij is hard als hij valt, aangetrokken door zwaartekracht Hard wanneer gegooid of gevangen, wees op hem bedacht zijn leven is lang, en staat schijnbaar stil Kritiek doet hem niets, hoewel geen ijzeren wil Laag bij de gronds, zijn omtrek…