inloggen

Alle inzendingen van Peter Verhelst

10 resultaten.

Sorteren op:

Voor het vergeten

gedicht
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 7.853
Zolang we niets vergeten, gaat niets verloren. Laten we dus vergeten, maar alleen zoals we door te praten iets uiterst traag kunnen laten verdwijnen - daar, zie je het, zie je het nog nauwelijks, tegen de zon in? Zolang we niet vergeten dat iets van ons niets verloren mag gaan, eindelijk - zoals er een zwijgen bestaat dat tegelijk een vorm…

Vaas

gedicht
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 3.389
Kun je een vaas haar breekbaarheid verwijten of een hand het breken van de vaas? Misschien is het zo bedoeld dat de vaas de hand op zich af zingt zodat de hand niet kan weerstaan, hoewel de hand weet dat hij slaat en in de vaas al scherven zingen voor ze zijn ontstaan. Waarom zou de hand verlangen naar een vaas die, als een hals, zich uitstrekt…

Zorro

gedicht
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 2.079
Tussen Mexicaans gras hadden ze ons te pakken. (Hun laarzen gewet.) Ze hadden onze huidskleur niet en drongen ons lichaam naar binnen. Trokken ons binnenstebuiten. Lieten strepen na in de vorm van halve swastika's. Verder niks. -------------------------------------------------- Uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

Ik herinner me niets

gedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 3.150
Ik herinner me niets en zelfs dat niet, zelfs niet de wereld en zoals ik de wereld niets meer te zeggen heb heeft de wereld mij op zijn beurt niets meer te zeggen en toch blijven woorden uit mij stromen even nutteloos en even belachelijk. Vergeet die woorden nu onmiddellijk. Ik wil door niemand herinnerd worden. Zelfs niet door mijzelf.…

Uren waren we aan het klimmen

gedicht
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 5.505
Je vingertoppen op je gezicht en daarna in je ooghoeken om het vel vaster aan te drukken, is dat jouw manier van denken? Wat een prachtige, stille plek. Hoe moet het verder, denk je. In de vallei klopt ochtendmist zich boven de rivier op. Verlangen in iets te verdwijnen wat er altijd zal zijn. Het gras is hier zo anders. Hoe moet het…

Als een tafelblad glanzend

gedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 3.698
Op bed kijken we elkaar uit de kleren op de vloer een jurk een hemd, meer valt niet uit te trekken; hoe we ook op handen en knieĆ«n bijenwas in de vloer wrijven tot het hout was opgeeft terwijl we elkaar op bed liggen te bekijken op de vloer, glad as een tafelblad waarover dingen uit eigen beweging beginnen te schuiven tegen elkaar aan…

Life on Mars

gedicht
1.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 7.289
Was zo graag samen gevallen maar iedereen viel apart was zo raag samen gevallen maar iedereen viel apart alleen wij was zo graag samengevallen maar iedereen viel apart alleen wij sprongen naar de sterren. ------------------------------------- uit: 'Nieuwe Sterrenbeelden', 2008.…

Boomhut (2)

gedicht
3.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 9.236
Vanzelfsprekend word je hierdoor geneuried, een windstoot slist je naam (verkeerd): de zwelling aan je oog vloeit uit in vergezicht. Hoe je zover gekomen bent. De opgehaalde ladder als een lam been. Al het graaiende beneden mag een ziekte zijn, je wordt toch niet benaderd, hoewel het sap als bloed pulseert en driftig lustberichten doorseint…

het netwerk gloeide

gedicht
2.0 met 52 stemmen aantal keer bekeken 12.875
het netwerk gloeide aan de hemel waren opwellingen te zien uitlopende kiemen waar je ook ging liggen flonkerde het er ontstonden gebaren uit een rafelige flits van een vrouw die lam van de hitte aan de rand van het water bij elke ademhaling zichzelf leek te beademen als houtskool drie zwarte vlammen nu ze de handen in de…

Luna

gedicht
3.0 met 24 stemmen aantal keer bekeken 14.388
Alsof het was bedekt met hevig licht bleef haar lichaam mij weerkaatsen, even zinloos dreigend zoals de glans aan messen hangt. Ik bedroog haar met geweld: mijn lichaam liet haar voor de liefde leven, haren werden touw toen ik ze opbond, een verwonding opsmuk, een gevlamde tatoeage. Voor mijn schoonheid moest zij dood. Uit haar schreeuwden…