Alle inzendingen van Peter van Lier

Wat er van je overbleef, juist nu wat zo nadrukkelijk uit was op groei, deel van schedel met gewei, zo jongensachtig uitdraagt: 'Waar is de rest gebleven? (Ik ben niet stout, ik wil spelen!), juist alles waaraan je zoveel plezier beleefde - de ogen wendbaar, het neusje spits, de pootjes gek op gras, rug, om voldaan op uit te…

Tevergeefs, zeggen zelfs de wolken; grassprieten kluiven dus maar en hopen dat zij nog bestaat zoals ze bestond, zonder trachten te begrijpen hoe precies; snuitkevertjes observeren. Haar haar droeg ze soms opgestoken. -------------------------------- uit: 'Miniem gebaar', 1995.…

Komend van diep, zijn intieme waterwereld verlaten hebbende, laat een krab zich zomaar, ruggelings op de schelpenbank werpen om, zonder verzet, het leven te laten in de krachtigste vogelbek, maar waardoor zijn pantserschild (als meest duurzame deel) wel kans maakt om gekoesterd te worden in de zeevondstenverzameling van een kind?…

Wegen vervoeren (verkeer, waarvan vooral het snelle vee; klein leven teniet doet). Wegen zijn meestal recht (bochten vermijden luidt het devies bij aanleg, waarschijnlijk, om redenen). Steenslag spat soms op van wegen (vervelend voor het oog of oor van de argeloze). 'Wegen wegen...' (meer voordelen, toch, dan nadelen, blijkbaar).…

Geheel zonder staart en met minimale vleugels, volstrekt ongeschikt om zich te verheffen, een lichaam meer haar dan veer, blijkt de kleinste, minst kleurrijke, zelfs bij nacht zich zelden vertonende onder u tot lieveling van mijn soort ontwikkeld te hebben. Is het een aanbeveling dat ik met zorg munten verzamel waarop hij is afgebeeld en dito…

is mooi van kleur en alleen om de motieven is ’t de moeite waard; langs de kaaien is het echt, de schepen als hoofdzaak met water en lucht, een fijn grijs, en in ’t algemeen vind ik het wel waar wat men van Antwerpen zegt, dat de vrouwen er mooi zijn: lichtere tonen in het vlees, lila tonen in de kleren – alsof ik tien jaar…

Huizen hebben ramen (vensters) en minstens één deur. Huizen zijn om in te wonen (liefst knus). Soms is een huis ondergebracht in een flat (wat mensen leuk, eng of duf vinden, bijvoorbeeld). Huizen gaan lang mee (opmerkelijk lang voor het vele dat ze moeten doorstaan; binnenin leven mensen liefst graag). Huizen hebben daken (waarop vogels…

Hoewel het elf uur in de nacht is, of daaromtrent, komt er een meisje voorbijgeflitst. Alleen, neuriënd. Aan de rand van het dorp, in een van die schaars verlichte straten. Uit geweest in het centrum, natuurlijk. Met een vriend die hier woont, waarschijnlijk. Prettig ver- lopen. En nu fietst ze goedgeluimd naar het aangren- zenden gehucht een…

In de tram zit een stadsman (aktetas, bepaald montuur) gemiddeld voor zich uit te kijken. Als hij echter een aantekenboekje en een balpen uit de binnenzak van de jas neemt (wat momenteel ook gebeurt), met iets in de ogen van: 'Goed dat ik er nog aan dacht', een aantekening plaatst (zo'n korte, kordate aantekening), bestaat de mogelijkheid dat…

Aan de waterkant rust een duif (zijn vleugels glanzen). Een duif is een edel dier (in al zijn gedragingen; vooral ook overvliegend). Een duif die eet (oppikken noemt men de wijze waarop duiven het voedsel tot zich nemen) koert (niet veel later). Een voorbij wandelende duif (en-toeval?-nog een; grappig). Duiven hebben geen oren (althans…

Op een bankje in het park, de zon al laag met honger die het denken verslapt: een blik, opgeschrikt maar traag zich opwaarts richtend van het gras tot boven de bomen, ziet het hart van de stad - zonder huizen, met amper wegen - niet van mensen zijn, maar overvliegend, in tientallen, als honderdtal – wat brieft daar over, 100 procent…

Van die avonden met huisdieren, met kinderen ook, aanvankelijk, in achtertuinen gezeten, wat keuvelend, wat aaiend, natuurlijk drinkend, en zuchtend, zo nu en dan, met die muggen, totdat men maar naar bed gaat zonder daartoe werkelijk besloten te hebben - van die avonden waarop men - vreemd voldaan - op wat voor wijze dan ook echt…