Alle inzendingen van Prudens van Duyse

‘Mijn hoofdje, moeder, doet mij zeer’ Riep ik voorleden nacht. Weldra zat moeder naast mij neer, Die troost en laafnis bracht. Zij hield mijn gloeiend handje vast, En bood mij koele drank, En bad voor mij, bij leed en last; Mijn hart werd minder krank. Ik sliep, ontwaakte zonder pijn, Met d'eerste morgengroet, En dacht:…

Lieve, zie dat lindelover Klimmen om mijn klemen huis. ’t Spreidt er koelte en geuren over, Verre van het stadsgebruis. Enkel schalt daar ’t vogelliedje, Enkel suizelt daar het rietje, Enkel ruizelt daar het vlietje Sluimring op het mos, u toe. Enkel klinkt er ’t herdersrietje, Of ’t geloei der gladde koe. O, daar wilde ik met u leven, Met…

Beheerser van 't palet, wiens goddelijke verwen Akkoorden zijn vol gloed, een zang vol majesteit, Gij, die een baan betrad met palmen overspreid, Wat liefling van 't penseel mocht mildere eer verwerven ? Al moest het nageslacht uw meesterstukken derven, De gloriestarre waakt op uw onsterfelijkheid. Geen heeft er stouter vlerk dan Rubens uitgebreid…

De lieve jeugd Tracht naar de vreugd, De bloemen en de spelen. De goede God Laat ze in 't genot Van al wat zoet is, delen. De traan misstaat Aan haar gelaat; Zij kent geen zorg, of smarte. De jeugd is vrij, De deugd is blij: Ze is adem van ons harte. Elkeen bemint De lach van 't kind, Ten goede steeds genegen,…

Als ik 's avonds heb gebeden, Vol van eerbied, op mijn kniên Vóór mijn vader, en gereed ben Hem de nachtgroet aen te biên, Legt die goede, beste vader Op mijn hoofd zijn handen neer: ‘Kind, God zegene en beware u!’ Spreekt hij plechtiglijk en teer. En zijn waarde mond ontzegt mij 't Kusje van beloning niet. Moest ik 't…

Een herdertje, een logenaar, Riep: 'Hulp! ach, hulp! de wolf is daar! Hij bijt mijn schapen dood.' De boeren vlogen heen vol wrok, Met vlegel, kluppel, vork en stok, En - niemand was in nood. Nu lachte deze loze guit De goede lieden schatrend uit; 'De wolf was als een reus Zo groot' riep hij. In 't henen gaan Viel hun zijn spotzucht…

Een bietje vloog een roosje toe: ‘Lief bloemtje, kijk eens: blij te moe Snel ik naar u op lichte vlerk, Opdat ik aan mijn honig werk.’ ‘Wees welkom, bietje, sprak de bloem; Uw vlijt verdient, dat elk haar roem'. Put uit mijn schoot al wat ge kunt: Het is van harte u vergund.’ En zie, voor 't einde van de dag Viel 't roosje neer…

de g r i j s a a r d. Vreemde kleine, zo aanminnig, Vreest gij niet de middagzon? Voelt ge 't niet? zij straalt zo vinnig. Rust wat bij die koele bron. Kom, melieve; zit wat verder Onder 't koele boomgeblaêrt; Daar is vreugd: een spelend herder Heeft er kinderen vergaêrd. Zie, de maaiers zelve slapen; En ge werkt als een…

Wat in u mij zo heeft bekoord, Vóor nog uw ziel in enig woord Was uitgebroken Voor gij me nog, met maagdenlach, Een buiging bood, een goeden-dag, Zacht uitgesproken; Wat in u mij het meeste trof, Als ik u, in dien rozenhof, Het eerst ontmoette, En u, met half verwonnen hart, Met droeve lust, met zoete smart, Aanschouwde en groette? Wat…

‘Waar is moeder, waar is vader, Dat ik mijne prijs hun toon'?’ Sprak de lieve kleine Willem, En zijn handje droeg een kroon, En een boek met zijden lintjes. Willem danste waar hij stond: 'Daar komt moeder! daar is vader!’ Riep de meid met volle mond. De overwinnaar vloog zijn moeder Reeds in de armen, gans verrukt; Nooit had…

het kind. Ach, lammertjes, gij, die men naakt durft scheren!... Die mensen, moeder, hebben dan geen hart? de moeder. Kind, gij zijt mis: God geeft ons warme kleren Van hunne wol, daar hun de scheer niet smart. het kind. Maar, moeder, vast vervriezen zij, och armen! de moeder. De Here, die met hunne wol ons kleedt, Zendt…

het kind. Welke lieve tortelduifjes, Rood van pootjes, blank van kuifjes; Wonend onder d' eigen boom, Drinkend aan de eigen stroom, En op 't eigen dak gezeten. Vliegen zie ik ze allebei, Samen opstaan, slapen, eten, Samen vrolijk met de mei. 'k Wilde de oorzaak daarvan weten, Lieve moeder! de moeder. Wel, Cathrijn!…

0 letterkliever, spel naar luim en gril, Maar schrijf een letterwerk, dat alleen moog' verrukken, En laat dan 't nageslacht 't onsterflijk werk herdrukken, Ook in de spelling, die het wil.…

Een herder ging al vroeg door 't land, En vond een net gevouwen Papiertje, nam 't met rappe hand, En dacht wat raars te aanschouwen. Alleen vond hij tot zijn verdriet Er schrift op; de arme herder Versmeet het: lezen kon hij niet, En treurig ging hij verder. Nu kwam een andre wandelaar Een stond daarna getreden. Hij werd het…

Nadat de zonne slapen ging, Zien wij uit hare sluimering Des morgens haar ontwaken: Legt ons ook de Engel van de dood Te slapen in des aardrijks schoot, God zal ons wakker maken. Dan staan wij voor des Heeren troon Tot onze straf of tot ons loon, Voor al ons goede of kwade. De braven zien hun vrienden weer, De braven zien ons lieve…

Bij het lachend morgenkrieken Zeide een vlinder, hups en fier Aangesneld op bonte wieken, Aan een arbeidzame mier: ‘Zie mijn vlerken! Blijf maar werken; Nergens zijt ge wellekom. Waar ik vliege, En mij wiege, Volgen de ogen mij alom.’ 't Miertje zweeg; maar, toegesprongen, Greep, met rapgesloten hand, Naar de vlinder reeds…

't Ontbijt des vogels. ‘Vogeltje, met grauwe veer, Ben-je nu reeds in de weer, Met uw zoete tong? Fluitertje, wat zing-je daar Zo vroegtijdig hups en klaar, Bij zo menig sprong? ‘Kleine, die zo aardig praat, En zo stil te luistren staat, En op alles let, 'k Heb ontbeten, al is 't vroeg; Daarom zing ik nooit genoeg: Zang…

's Avonds als ik slapen ga, Volgt mijn Engel lief mij na, Die mij aanziet met een lach, Was ik wijs die hele dag. Die mijn bedje wel bereidt, En mijn peluw zachtjes spreidt; Die mijn slaaprige oogjes sluit, Steekt hij zijne vinger uit. Die, wanneer hij met mij speelt In mijn droom, de wang mij streelt; Die mij dekt, woelde…

Wat geloei werd daar vernomen? 't Is de koe die huiswaart gaat, Uit de groene wei gekomen, Van het malse kruid verzaad. Onze buurman wacht zijn koeien, Zingend, af; de lekkre melk Zal weldra in d'emmer vloeien, Tot verzadiging van elk. Hoe kan 't weigras, dat ze scheren En dat haar zo weeldig voedt, In die…

'k Heb een zusje, Die 'k een kusje Ieder ochtend lustig bied. 'k Lach haar tegen; 't Lacht, gelegen In haar wiegje, als zij me ziet. Hoe lieftallig, Hoe bevallig Is mijn zusjes aangezicht! 't Geestig liefje, 't Hartediefje, Lacht als zij te slapen ligt. Als eens 't kindje, 't Zoete vrindje, Niet meer zit op moeders…

Jongen, er is nieuws voorhanden: Sint Niklaas is op de baan. Hij doorreed al vele landen, En komt spoedig hier ook aan. Op een sneeuwwit paard gezeten, Met een gouden zaêl en toom, Overal goed man geheten, Overal zeer wellekoom. Als de kindertjes al slapen, Rijdt hij nog bij nachte rond, Om hun vreugde te doen rapen In de vroege…

De zuchten aan de ziel ontschoten, De dankbede aan de borst ontstroomd, En Gode vlammend opgeschoten, Als gij zijn gunst en goedheid droomt, Staan in ’t onfaalbaar boek van ’t leven, Ginds, onuitwisbaar, opgeschreven. Door Hem, voor wie geen tijd verloopt: Gij zult ze als zielsherinneringen, Eens wedervinden, eens die zingen, Aan Hem, in wie…

Nauw purperde ’t Oosten met rijzende gloed, Reeds snelde, Te velde, Met wakkere moed, Een jager, De plager Der hazen na d’oegst – Een jager zo woest. O jagerke, spoed wat uw gangen: Ras is er een haaske gevangen! Er liepen drie honden vooraf zo gezwind Vol leven, En dreven Als ’t pluimpje op de wind; Zij stoven En snoven, Het muiltje…