Alle inzendingen van Stanislaus Jaworski

Misschien is alles wel ontstaan uit de spontane huppeldans van iemand die ongewild op een doorn had getrapt. Of, wie weet, was de eerste dans een vorm van gebed, om aandacht van een hogere macht, nog voor de mens de spraak had bedacht en volgde muziek uit het stampen met de gezonde voet. Zeker is dat jij in mijn armen een Argentijnse…

Indrukwekkend terwijl ik ´aankomstvoeten´ liever heb dan welkomstvoeten de spatie na de komma mis evenals jouw foto van ons twee door een omstander opgenomen en die je op zou sturen Herbert Marcuse heeft ons nog jong veelbelovend gekend…

Op Valentijnsdag kijkt zij in de spiegel smakt tevreden met haar rood gestifte mond sluit haar ogen en voelt hoe zij zelfs nu past bij het vloerkleed en de gordijnen Op hoge hakken stuitert zij uit het beeld vraagt of het zwarte ondergoed wel past onder haar doorzichtige bovenkleed met lange splitten aan beide, ronde zijden…

14 FEBRUARI 2019 Vier jaar geleden kuste je me oranje wat was ik toen nog oranje blanje bleu Jij woont nu in het verre, warmere Spanje zit nu in de file en ben het kotsbeu Wat zou ik niet geven om je nog een keer op je platte gezicht te zoenen, af te boenen vriendelijk je te kietelen als een ware heer nog eens af te boenen en droog te zoenen…

Vandaag mijn voornemens opgeschreven zorgvuldig opgeborgen en verstopt Ze gaan niemand iets aan buiten mij om aan het eind van 'n jaar te lezen van wat er geworden is en wat niet Voor de schaduw van de toekomst uit maak ik mijn bewegingen soepel rond vang de grote bal van links en rechts…

men zegt het getal van het Beest van origine, een gevallen engel als Lucifer, jaloers en lichtgeraakt een brandvlek is snel gemaakt wij verwijten elkaar de duistere nacht terwijl juist sterrenschijn beter is te zien verdwalen in en om en rond elkaar wij springen touwtje tot je lacht aarde en maan houden ons vast laten ons vrijwillig gaan…

Hier voel ik me thuis waar weide na een beek abrupt overgaat in boom en struik Het land ademt grondmist uit een bonte specht tikt en roept de rupsen op, luistert aandachtig kopje scheef naar elk gerucht in het rotte, diepe hout Eens was er een populier op de oever van een plas waarin later bij de eerste dooi een jongen tien jaar oud verzoop…

Als ik verdrink in jou en opgeblazen bovendrijf laat mij dan schommelen bewogen door het water Lekgepikt door de vogels opnieuw van zwaarte vervuld zink ik voor bodem en aal word ik fossiel voor later Jij maakt de tonen los in mij zoemt laag en hoog en rond jij wierp het anker uit ik legde aan in jouw schoot…

Soms beweegt er iets in huis wapperen de gordijnen een ring van licht om een portret in de kast kabonkt geluid Er wordt iemand gemist met al zijn minnen en plus rustig maar wordt er gedacht ik ben er nog, evenals jij…

Jij kust mijn hand in de nek alsof ik zou kunnen ontsnappen aan de pijl van de liefdesgod die jou en mij diep verwondt in breekbaarheid verbond tot een kwetsbaar geheel een terracotta beeld uit twee gelijke stukken dat scherven splinterend in onze lijven slaat en opgenomen wordt…

Wat moet ik anders dan je driewerf kussen op de wang onderdeel van het gelaat vervolgens jou het beste wensen waarheen je ook maar gaat want ja na dit leven wacht niets Zo vallen we uiteen als pluisjes van een schitterende pisseblom…

Als zij haar groene jurk uittrekt valt het dons van populieren ruist het ritselend blad Mijn mond valt er van open Er groeien horens door hoofdhuid gespleten hoeven trappelen Een wolk dimt het licht warmte komt uit de aarde een wesp cirkelt traag Zij geurt van kweeperen kaneel en zweet wit zoet het strelend gras…

Maak je geen zorgen na vandaag mijn vleugels doen het prima moet nog wel wennen aan de wind de temperatuur in de hogere lagen Hoef alleen het gemis maar los te laten kleurenfoto met pluisjes van de pisseblom de smaak van gele bloemblaadjes zoetbitter het eten van salade op een wit balkon Adem me maar weg als je kunt het zaad is welgevormd…

Het perron is nog nat als zij binnenkomt en rondkijkt, om te gaan zitten en hen te observeren met de indruk die zij maakt van trots om wie zij is en heeft en het effect Als zij opstaat naar buiten gaat in haar wijd opbollende jas een geur van Chanel 5 kijkt ze nog eens rond en laat haar natte sporen op de grond…

een loszittende SIM-kaart zegt ze verklaart de slechte verbinding tussen ons en sorry seems to be the hardest way om te duiden het doet er allemaal toe maar veel minder dan verwacht zij drinkt haar milkshake op en brengt in Leuven stormen in Den Haag tot bedaren…

Zoals het openen van een verkeerde deur haar aankijken op het goede moment Verontschuldigen, haar tranen zien haar troosten met de harteloosheid van een vriendin met haar vriend Zij wil naar huis gebracht nu Onder dekens zoeken wat zij heeft en terugvinden zal…

Met tranen in de ogen schil je mij, rok na rok snijd je grove stukken Je huilt er zachtjes bij In de kern schuilt het geheim je brengt het dichterbij Ontdekt een vage schittering verdwenen na de eerste blik Je kijkt een tweede keer Oogleden gaan op en neer Een dikke traan zout mij conserveert, jij bent weer vrij…

Dat een stad warm kan zijn een vriendin in de koude nacht gelijkertijd als een hoer haar benen spreidt voor elke soldaat met en zonder verlof. Dat een non een vrouw kan zijn beschermd door de ziekte van haar geslacht aan wie de geile strijder natuurlijk geen geloof schenkt belust op vergetelheid.…

Haar vasthouden tot zij naar adem snakt en bovenkomt de toestand in handen neemt Bevrijd het beest berijdt stuurt en richting geeft met teugels en bit vloekt met Griekse stamtijden hersenloos in het hoofd gestampt schakelt over naar Latijn eindigt afgespeeld in Sanskriet tot ademtocht en zucht…

Van jou gedroomd vannacht je was gehuld in zwijgen de lippen waren rood gestift de ogen leeg uitgestorven Van martelaar tot heilige is maar een kleine stap je kreunde met uitgerukte tong een onverstaanbaar hijgen Wat doe je hier, beminde met dezelfde oude leesbril hoekig staand op je neus wat moet je hier dacht ik Jouw…

De grafsteen is gekuist Magere Hein mag komen zich verbazen over de geur van wierook en gebeden Zien hoe de plantjes op het graf gesnoeid netheid uitstralen Ja Pa, ons ras sterft uit tot we weer samenkomen…

Vandaag kwam jouw afscheidsbrief zat er al weken aan te komen: "Laat me maar gaan en staan waarheen ik word geleid wil nu echt verder gaan ben maar verleden tijd! Jij kan dat best wel aan het is slechts afscheid." Ik voel me afgesneden van de bron het trekken en duwen van ons zijn opkomen en ondergaan van de zon jij bent er nog, ik…

Meisje Waarheid in hurkzit bij de beek haar gedachten lossen op, kabbelen mee Wellicht via de Schelde naar de verre zee om terug te komen als witte vlokken sneeuw Boven haar zingt een winterkoninkje een lied voorvoelt de nog verre lente en het verdriet van tijd gaat voort zoals het water vliedt toch het afscheid nemen went maar niet…

ALOM RONDOM De stilte is de baarmoeder van niets, waar iets de ruimte betreedt als een schreeuw Iemand krijgt handen en voeten kruipt over het zwart van een vloer Er lichten sterren op en gaswolken en planeten en vormen satellieten zich nog en sturen alvast alvast voorboden van hen meteorieten…

Er past daar rouw als herfst voor de zwarte esdoorns uit zwevend zaad ontstaan zodat het op kan houden roekeloos en geschift te zijn Zonder haar geen zin meer kunnen vinden in zonder haar verder gaan geen rode draad van jaargetijden bij zonsopgang en ondergang…

Het gaat dus om het hefboomprincipe men neme een stok en slaat een hond vervolgens begint het heelal te trillen zoekt evenwicht en houdt zich staande En Archimedes ligt in bad en slaapt droomt over het drijven van gewicht zodra benoemd zich ontspannen laat de zon wacht en de ster van Betelgeuze…

Er was een toenemend tikken in de slaap het gezicht met natte kusjes bedekt Wakker geworden dacht ik aan jou hoe je op me klom, zorgvuldig je gewicht verdeelde me bevrijdde van een langdurige eenzaamheid Al geeuwend de dakramen gesloten In een boek met Griekse mythen gelezen hoe Zeus in de gedaante van een regenbui een sterfelijke vrouw…

Zo zou het eenvoudig worden brandstof voor vuur te zijn zich met de lucht verbinden Weg zweven met de wind opgewekt door een verschil tussen warm en koud Dan nog je verwonderd afvragen hoe het zou zijn met vleugels nieuwe landen te ontdekken als een albatros gemaakt voor zweven of hoger gegrepen een engel met harp zonder geslacht…

Jij kwam binnen verward kort blond haar een bril op je neus Je handen toonden sporen van het perenbomen snoeien Ik keek, jij keek Wij deelden een moment Het gemis kon beginnen met verlangen en verlies…

Hoe jij je tanden wit houdt ondanks het roken, mij oproept verlangend jou te kussen en dan heel voorzichtig tussen wimpers kijken of je nieuwe blaadjes krijgt op onverwachte plekken. Je hand pakken en die strelen tot je blos van kruin naar beneden gaat weer zichtbaar wordt bij de naakte voeten Bloot het verhaal van de aarde vertellen de…