Alle inzendingen van Stef Wouters

verlichtende dromen weerspiegelen het zelfbeeld aan de gene zijde dienend als draagvlak om vergetelheid te bereiken wat rest is hemelse adem...…

van muggen maakt men olifanten voor mij heel erg sneu geen huis kan ik meer binnen vliegen en dat ben ik meer dan beu met zo'n slurf kan ik niet steken slagtanden zijn daarvoor te groot het is gedaan met mijn prikkende streken ik ben een mug in nood…

Een onsamenhangende kretologie tekent het niveau in de muffe ruimte. Geschreeuw in de leegte, lamlendigheid ten voeten uit, zinloze perikelen inbegrepen. En de waarheid wordt telkens weer opnieuw begraven, onder al het slijk van verstandsverbijstering...…

in zo'n sliert van aaneengeregen blik valt het altijd tegen met dat stapvoetse geronk op de A9 naast mij hoor ik highway to hell uit een twingo dreunen terwijl een dame in een golf op je t' aime moi non plus ligt te kreunen zelf ga ik voor iets rustgevends achter het stuur met meditatie uit de subwoofers tijdens dit drukke uur…

ontelbare kabouters sprongen massaal uit de beeldbuis waarin Albert Verlinde en consorten werden bedolven onder een berg zwammetjes er viel niet meer te zappen…

vanochtend liet het weer weer op zich wachten en verdreef ik het weer weer uit mijn gedachten…

opgaand in extase swingt een ritmische vibratie in de creatieve geest zo worden de genen al trillend gevuld met lyrisch spektakel en zal er een vorm van euforisch leven door het brein heen zweven *Dit nieuwe percussie…

ontwakend uit de begoocheling laat niets zich nog vangen in de wildernis der gedachten de steen van stoffelijkheid rolt uit het bewustzijn en zal weldra zweven als een komeet door eigen ruimte vrij van tijd richting oneindigheid…

ondanks mijn isolatie voel ik geen stagnatie irritatie of frustratie want ik dicht mijn binnenwereld openlijk naar buiten door mezelf te uiten op de digitale snelweg waar je niet hoeft te ritsen tijdens de spitsen waar je nooit zal worden geflitst bij hoge snelheid maar waar je verbinding kunt leggen op afstand…

het einde van een fase de gedachten ontleden diepgang en oppervlakkigheid vaak met wijsheid soms omstreden het inzien van gevoelens leren omgaan met innerlijke rijkdom geen plaats meer voor het negatieve terug op de rails in een wereld vol perspectieven…

met daadwerkelijke beleving maak ik mezelf los los uit de wildernis der gedachten los van zielsperikelen los van geestelijke vervuiling los van dwalend verstand los van vooroordelen los van iedere onaangename band want met het besef dat niet alles vast staat voel ik mij losser dan ooit…

tussen flora fauna graf en zerk is zij vrij van stoffelijkheid maar constant aan het werk…

mijn hartslag wordt het ritme van jouw zwoele dans in deze tropische nacht steeds sneller beweeg je met jouw fraaie vormen helemaal tot in extase en die glinsterende blik in jouw donkere ogen vraagt om meer meer... totdat ik nat ontwaak door lekkage van de bovenburen…

Ik zag je achter het centraal station staan Daar verdien je het geld voor je dope Al die kerels laat je over je heen gaan Als jij zo doorgaat is er geen enkele hoop Waarom ben jij die troep gaan gebruiken Was het voor de kick, of was je depressief Hoe voelt het aan om in de hel te duiken Voor je het weet ben je sero-positief Denk toch eens…

tijdens een vrijpartij op de hei lag zij op hem en hij op hei…

dolfijnen dollen fijn voor de gein om fijn dol te zijn…

open je gedachten eens ongefilterd naar me toe en vertel maar eerlijk wat jou nu werkelijk beweegt om mij opnieuw te verleiden want ik weet zeker dat jij net zo'n open boek kan zijn als ik al zullen onze hoofdstukken wellicht verschillen...…

afgeschoten in het ongewisse malen gedachten onafgebroken rond en worden maskers telkens verwisseld zo dreunen er talloze kreten door het diepste van de psyche waar alles in een waas verschijnt dan ontwaakt de ziel volledig lijkt elke stemming weer vredig totdat het gedonder opnieuw begint…

ik voel me helemaal sereen met al die verschillende culturen om mij heen dus ga ik van nu af aan uitegreren volledig multiculti in etnische sferen met raki of parbobier als aperitiefje wordt een oosterse schoonheid mijn liefje dan breng ik een bezoek om de hoek in turkije ga ik naar marokko in nederland en suriname zien in mijn eigen provincie…

in een oogwenk flitst zij voorbij dat meisje op die racefiets zo mooi zo strak zo adembenemend Oh was ik maar de handrem waarin zij straks zal knijpen de bidon met inhoud die haar dorst zal lessen of liever nog... het zadel…

In dichtkunst hoeft de beste geen nummer 1 te zijn. Al dichten dichters vaak met erg veel venijn. Ze uiten hun verzen, vaak lyrisch, soms banaal. Maar het gaat om de essentie, het spelen met de taal. Met taal als kanaal, kan men zijn spinsels kwijt. Maar moet er dan zo nodig een beste zijn door strijd? -------------------------------------…

hectiek bedolven onder immense golven ze spoelen mijn gedachten schoon in een zee van rust waar euforie grilligheid laat smelten en vrijheid terugbrengt naar het diepste van de ziel een zee van rust waar liefde tot leven komt verbeelding ontwaakt en starre blikken verdwijnen in een hemelse glimlach…

in de metro las ik de metro en daarna de spits tijdens de spits…

Misschien was ik te skaffa en waren mijn patta's daardoor ineens loesoe. Misschien kwam het door die kaolo banga, met wie ik vroeger panja werd, zonder doekoe uit te geven. Misschien had mijn beste esahbi ze per ongeluk gepakt, nadat hij mij gratis asi gaf. Maar ach... Misschien moest het wel zo zijn, want die patta's waren wel…

met gesloten ogen open ik mijn ziel om weg te trippen uit dagelijkse walmen richting wuivende palmen zodat donkere dagen voor even vervagen…

werkgever: Goede morgen meneer Van Weert!? Heeft u enig idee hoe u dit jaar heeft gefunctioneerd? werknemer: Hoe zou ik dat moeten weten!? Ik kan u alleen maar zeggen dat ik me van mijn taak heb gekweten en dit jaar erg heb zitten zweten om de targets te halen!? Maar heeft u zelf enig idee? zo ja, kan ik er dan wat mee? werkgever:…

dansende bladeren op het wegdek geven vorm aan een razende storm die al takken brekend en beukend tegen ramen de gemoedsrust in alle hevigheid verwaait…

In woord, klank, ritme En een gigantisch oergevoel Reis ik af naar mijn innerlijk doel Zo word ik daadwerkelijk mezelf Stroomt er passie door héél m'n genen En ga ik terug naar de bron Waar het allemaal begon…

Naast een overvolle afvalbak liggen nog wat uitgedrukte peuken, lege bierblikjes en een sinaasappelschil. Een voorbijganger, die toevallig tekenaar is, schetst dit alles vluchtig met zijn verbazing en noemt het: "Vervuilend stilleven."…

Waar kleurrijke bronnen zich openbaren en eeuwige rust de gemoederen sust, wordt het einde een nieuw begin.…