Sacha, Oleg en ik
een heldere klaterlach vult vragende glazen
waarin de kaarsvlam versnippert tot dwaallichtjes
zo vernevelt mijn werkelijkheid zich tot vage lijnen
de kosmos balt zich tot hier en nu aan deze tafel
lichtend in het donker zijn de ogen niets ontziend
ik proef hoe zij hun zinnen zingen in zacht gebrom
tandengoud beantwoordt…
door lampen verwarmd en ontbloot
sta ik oog in oog met gespitste oren
passie vormt een verendek van woorden
die ongehakkeld de vrijheid vinden
en geademde antwoorden ontmoeten
- het doet mij slechts vragen om meer
je ogen ruimen al snel een plekje voor me
ik schurk me naast je en reik met aandacht
raak je zacht - je bent dichterbij…
1.562
Bezig met laden