Alle inzendingen van Sylvie Francis

Als ik even kijk heel erg goed dan zie ik daar een engel in de sterren en ze groet Ze zwaait naar beneden kijkt me lachend aan voor niks me afgevraagd waar komt liefde toch vandaan Want als ik even kijk in de zwarte nacht daar bij die mooie sterretjes is een engel die houdt de wacht…

Ik heb je alles gegeven, alles van mezelf, mijn hart, mijn hoofd, mijn adem..ik gaf je m'n ziel. Je had het in je handen, je kon ermee doen wat je wou. Je besloot het te verkwanselen voor leugens en ontrouw. Wat wil je nou nog meer, naast een fijn gezin? Mensen die van je houden..je vrouw..je kind. Ik ging op mn knieën..staan kon ik niet meer…

Vandaag 25 jaar geleden won de kanker het van jou... ze zeggen pijn vervaagt met tijd maar ik wist dat ik je altijd missen zou Ik vraag me vaak nog af of je naar ons kijkt wat je van ons vindt en of ik een beetje op jou lijk Soms stel ik me voor dat we samen zijn drinken we een kopje thee kletsen over alledaagse dingen en wandel je…

Is dit het nou? Een diploma op zak, nu start het leven Is dit het nou? Een auto voor de deur, nu kan je weg. Is dit het nou? Genoeg geld op de bank, maar leeg van binnen. Is dit het nou? Is dit het leven nu echt? Het draait om geld, macht en aanzien iets wat mij niet deert politieke spelletjes, de leugens niets wat mij interesseert…

Mijn lijf doet alles wat ik niet wil, het lijkt een eindeloos gevecht. Ik zit gevangen in een cocon, eruit komen lukt niet echt. Soms steek ik mijn hand uit en dan voel ik mij goed, dan denk ik: "hier ben ik dan" en dat idee houdt me zoet. Maar het is een leugen, hij wordt afgehakt. Het ziek zijn dat heeft me, het zieke dat lacht. Het triomfantelijk…

Er zit een monster in mij..ik voel hem elke dag. Van mijn tenen tot mijn hoofd, hij neemt mijn lijf in beslag. Hij voedt zich met spanning, lust en angst. De dagen worden korter en de nachten duren het langst. Het is donker, kil en leeg, ik voel me alleen met dit monster in en om mij heen. Ik heb al vele monsters verslagen, bergen beklommen..grote…

Lang gestrekte paden loop ik in het niets. Stilte om me heen, alleen de wind is mijn metgezel. De sterren en de maan, het heelal adem ik in. De planeten, de rivieren intrigeren mij diep. Dromend met idealen door het donker heen. Bestemming onbekend, gevoel is het kompas. Een reis zonder begin, een eindpunt evenmin. Dolend door het leven... een…