126 resultaten.
Stilte uit een droom
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 2.476 Als een dichter niet meer bij de mensen is
geen persoonlijke haven kent in ’t geweten
dan gaat er niemand zonder heimwee naar zee
en als je ademt zonder innerlijke lente
weet je nooit of er een ochtend komt
is verlangen een metafoor zonder gevoel
maar bij de boom is er bekeerde stilte
wordt het niemandsland in een droom bewaard.…
Vriend van het hart
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.203 Het is geen eiland
waar je mij aanraakt
de wereld is weidser
dan in mijn meidendroom
naast het tuinpad
van onze
zoekgemaakte illusies
groeien wurgplanten
voor ons, teder synchroon
en in de nadagen
van het bevrijden
onder een kobaltblauwe hemel
verwijder ik oude, grijze spiegels
en geef ik jouw spiegelbeeld
terug aan de talentvolle…
Spiegeldood
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 624 Het is alsof de dood ons stilte afpakt
en de kleuren van bloemen
intenser zijn dan ooit
maar helderheid is in een waas
omdat de spiegel nooit kan liegen
en denken soms niet verder gaat
dan voelbaar beseffen dat het sterven
ons de grootste talenten heeft ontstolen
om voort te leven in gedachten.…
Alleen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 620 In stilte van het alleen zijn
probeer ik te verwoorden
wat geschiedenis ons vertelt
en ik bevrijd mezelf
in zelfgekozen schemeringen
kleine kunstzinnige details
op de tekening van de avond
liefde geniet de rol van eenzaamheid
schepen bevaren een papieren zee
wanneer ik aan je denk
voel ik mijn ondubbelzinnige hart
ik mis de schaduw…
Nieuw vitragelicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 567 Nu een late zomerzon
nieuw vitragelicht
over jouw afscheidsbrieven
laat schijnen
begrijp ik woorden
niet meer bitter
door ’t diepe
proef ik schaduw
zoals ooit
in jouw verlangen
herhaal ik slechts zinnen
zonder werkelijk beginnen
haal ik
adem uit jouw dood.…
Begraven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 549 Het stilteorkest
van vriendschap na de dood
geeft onder de grond
een klein concert
er klinkt geen echo
aan de horizon.…
Zeevlucht
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 515 Zeemeeuwen vlogen door de nacht
gezonken in een golvend dromen
sprak ik jouw naam in stilte
en je vloekte niet,
in het donker ademde jij
gooide jij mijn hart
in gedachten weer terug in zee.…
Dichterschap
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 493 Een droom ligt in het dichterschap
boven het zomerse land
van zwijgende wolven
in dit eenzame lijf heb ik ooit
het hart van een kind gehad
zwerven moet ik nu in wildernis
over het veld van verlangen
terwijl communicatie
alsmaar stiller wordt
komen dromen terug
in mijn lichaam huilt
het hart van een vreemde.…
Uit jouw stilte
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 478 Mijn diepste stille ik
dat zou je wel willen zien
begrijp ik uit jouw stilte
terwijl je
mij mijn woorden ontneemt
alsof we samen vleugellam zijn
niet meer alleen, zonder elkaar
in de spiegel kunnen kijken
het antwoord blijft verzwegen
achter vreemde ogen
schuilt de wind
zwaar op de hand
geef ik mijn zwijgen terug
aan jouw verstand…
Hoogtijdagen van de zomer
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 469 Ik beadem droef de stilte
op jouw graf met de hortensia
die blijft zwijgen over regen
door mijn vrienden onherkenbaar
loop ik langs oeverloze gewoontes
van de rivier met haar onstuimigheid
licht met ongekende duisternis
passeer je in de schaduw vol empathie
voor het leven in geestelijke ruimte
alsof afstand naar werkelijkheid
bestaat…
Als de dood ons naar bloemenvelden brengt
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 466 Een oude indianenvader
het ontwapenende grijs
in zijn hart speelt een kind
tot aan de dood eigenwijs
hoe oud is zijn gezicht
taai door tijd getekend
als de dood ons
naar bloemenvelden brengt
het prille van lente
door rouw wordt doordrenkt
een oude indianenvader
in het sterfbed van de stad
in zijn hart speelt de dood
een bloemrijk…
Nachtlied van verlangen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 465 Het diepste ik
dat ik van jou ken
laat mij hier weten
wie ik nu ben
onder maanlicht
in de nacht
en onbevangen
het is de stilte
in jouw zwijgen
die ik in mijn hoofd herken
als weemoedig nachtlied
van verlangen
het zijn dromen
die dikwijls verschijnen
wanneer de zomer
gaat verdwijnen
zonder wrange klank
van droeve heimwee…
In droomgeschapen liefde
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 408 Jouw warme mannenhanden
laten mijn huid tintelen
van verlangen en hunkering
onze blote voeten raken elkaar
in ’t tedere van de schemernacht
jouw mannelijkheid verraad
het trouwe schijnen van maanlicht
de aanraking van mijn wulpse borsten
doet mij huiveren van intens genot
je dringt langzaam, sappig, in me
als een lenige slang, kronkelend…
Jouw intieme hart
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 373 Je bent meer dan jouw problemen
ik zie de ontwikkeling van jouw ziel
in de balans van licht en zwaarte
door plotselinge momenten zonder vooroordelen
is jouw lichaamstaal vol van volledig begrijpen
je brengt iets waarop het levensboek kan leunen
daar is alles tezamen
in universele spiritualiteit
herken ik jouw gevoelsleven
nu de avond…
Wapenstilstand
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 348 De euforie die jij zo stemmig voelde
naar aanleiding van jouw vileine opmerkingen
is als een hersenschim in droeve mist verdwenen
nu je weet dat ik de wapenstilstand verkies
boven de concurrentie in scherpzinnigheid
zijn er geen pijlen meer voor jouw liefdesboog
die dikwijls op mijn somber hart gericht
zijn ziel verloor in paternalistisch…
Via jouw dimensie van tederheid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 345 Gevoelens als die uit jouw brief
waarin jij zo naar mij verlangde
hadden iets magisch in ‘t voorbije
van lang gekoesterde eenzaamheid
in het directe van mijn intellect
vond je nauwelijks de beelden
waarmee jij jouw ratio verkende
dikwijls sliep ik in een droom
al sprak mijn hart wel vaak
een waarheid
in beeldentaal die jij verzuimde…
Zondagsdroom
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 343 Nodig ben je
zondagsdroom
tussen de regen
onder donkere wolken
denk ik aan je
het wordt toch niets
dan lege ruimte
het aantal spiegels
blikt hardnekkigheid
en achter heimwee
groot verlangen
ben ik bij je
denk ik te kunnen
achterhalen, of aanvaarden
dat dromen over jou
en langzaam ouder worden.…
In diepte van mijn heimweeklacht
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 333 De eenzame stilte
die jij in mijn ziel
wilt ontroeren
ademt in mijn twijfel
als hoogste noot
van heimweelied
de wind neemt misschien
geluiden mee, fluisterende
beelden, die nooit zwijgen
uit wanhoop, toen je wegging
in de boot zonk de moed
mij in de schoenen
ik weet nog steeds niet
wat te doen, bij de notaris
die mijn testament reclameert…
Dit is niet de stilte
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 319 Dit is niet de stilte
die ik voelde toen mijn jeugd
een andere wending nam
geluidloos in mijn ouderdom
vol weemoed en verlangen
dit is ook niet de stilte
van verloren vriendschap
of liefde die een loopje nam
geluidloos in mijn hartstocht
vol melancholie en hunkering
dit is de stilte van jouw gestorven dood
in heimwee die geen weerklank…
Zomeravond
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 293 De zomeravond valt zwoel
over de groengezegende zomertuin
mystieke flora snakt naar regenwater
groente wortelt dieper in oorsprong
van eenzaam plantaardig bestaan
onder de begieting van de mens
honingbijen bestuiven zoete bloemen
geur van weemoed omringt het licht
van een volmaakte volle maan
ik wandel langs de borders
van het tuinpad…
Zeevlucht
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 285 Zilveren zeemeeuwen
vlogen vluchtig door de naakte nacht
gezonken in een golvend dromen
sprak ik jouw naam uit in stilte
alsof je even dichtbij me was
in de luwte van mijn liefdeshart
en je vloekte niet
in het donker ademde jij
gooide jij mijn gebroken hart
opgenomen in het grote geheel
in gedachten weer terug in zee.…
Dwaalnacht
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 278 Kom bij me,
zeg je in de dwaalnacht
maar ik ben mezelf niet
in toekomst of verleden
ben ik vergeten wie ik ben
je laten gaan kan ik niet
naar dat niemandsland
zonder taal of gevoel
zal ik niet bij je blijven
wanneer bliksemschichten
onze passie verlichten
geef ik je lik op stuk
met aangebrande tongen
en in de retoriek
van het…
Stille rivier
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 278 Bij de bedding van de stille rivier
herinner ik mij de echo van jouw stem
waar jaren in het verleden zijn vergleden
en ik heb ieder woord nog in mijn hart
elke droom droomt in mijn hoofd
en kilometers reizen zwerven met me mee
langs de stille rivier ligt het meetlint van onze liefde
een vriendschap ter volmaking van het zwijgen.…
Nachtelijke horizon
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 265 Nachtverpozing door weemoed
eenzaam in echo van stilte
bijna aanraakbaar
door uitzichtloze horizon
die in het duister
metaforen zoekt
voor het alleen zijn
in de nacht
op het palet van jouw dromen.…
Stiltespiraal
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 258 Tussen muren van eenzaamheid
krijgt de stilte nauwelijks ruimte
in volume van leegte
herhaalt het vacuüm een spiraal
ook zonder jou gaat de zomer voorbij
dwalen dromen tussen geesten
van overleden vrienden
die hebben gezien hoe jij
geboren werd
in dit zonderlinge land van stilte
en falende voorbehoedsmiddelen
ben jij het ongewenste product…
Voel je mij niet meer
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 255 De dagen dat je tastbaar was in zwijgen
kan ik nu zielsalleen niet meer bereiken
ik vergeet je en zal de hoop ontstijgen
verder ga ik zonder jou te leven
voel je mij niet meer
ben ik je nooit vergeten
is er niets van jou onzeker
in mijn hunkerhart gebleven.…
Vreemde maan, vertrouwde wol
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 249 In de stad ben ik weer
door grenzeloze noodzaak
zie ik een blauw schijnsel
door de gordijnen
van een vreemde maan
die de nacht straalt
wind waait emoties
over spiegelende meren
een stille ik in jou
wandelt over water
geluidloos
het hart, vol sentiment
gaat hevig te keer
mensen zijn onderweg
er is geen alternatief
voor onderbewustzijn…
De weg naar huis
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 247 De weg naar huis was zwaar
maar toch begaanbaar
ik herinnerde mij liefde
voelde dat ik liefde kon voelen
en er klonk een echo
van een vogel, die wegvloog
die ik niet thuis kon brengen
uit dit land, naar andere landen
om er stilte te verkondigen.…
Oase van liefde
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 245 Tijdens een winterstille februarinacht
verbleef ik in de liefdesdroom
van jouw door tederheid
ontwikkelde
oase
je sprak over genegenheid
alsof je de nevel
uit een zoete droom beschreef
ik voorvoelde
dat mijn hersenschimmen
soms verdwaalden
ergens boven jouw graf
omringde de mistdroom
de hortensia
alles wat de liefde
aan stilte…
Op weg naar thuis
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 235 Het eiland – emotie -
ligt in herinnering van liefde
uitgestrekt in zoete dooi
de geest laat zich niet
door onzekerheden temmen
al klinken woorden zielig mooi
een trefzekere soevereiniteit
heeft opnieuw aan kracht gewonnen
onder de winterzon van zwijgen
de weg naar thuis
is weer begaanbaar.…