Alle inzendingen van Vos Andrea

Lieveheersbeestjes brengen steeds geluk, al is het leven soms één groot vraagstuk. Waarom worden wij plots ergens geboren ? opgroeien verdraagzaam in zonnegloren. Iedere verjaardag mag je intens beleven, een feest voor jou, met anderen omgeven. Heel de wereld mag zachtjes stralen, ik zal jou op deze dag bijzonder aanhalen. Het geluk in jouw…

Moeizaam dansend in zacht maanlicht, verscholen in een warm hartsgedicht, praat niet, maar luister naar woorden, woorden van innerlijk herkennen. Onverwachts als een diepe wens, in een juist moment van tijdsgrens, stond jij daar heilzaam te schitteren, een éénheid in mijn blind glinsteren. Een aanraking, intens en liefdevol, een waarheid…

Met het aankomende Kerstmis, zit ik nog in een ongewis. Zoveel onvrede in de wereld, mensen in armoede gegeseld. Het draait maar om macht, een ware strijdkracht. Macht willen over een land, waar is het ware verstand.. Macht willen over een ander, zich opstellen als tegenstander. Om mij heen veel onrust, elkaar pijnigen doelbewust. Waar is…

Alle moeders vinden hun kind bijzonder, maar jij, lieve engel bent 'mijn' wonder. Ik zag jou al in meerdere mooie dromen, terwijl de zwangerschap nog moest komen. Zie je lieverd, het wonder in jou.. Jouw geboorte, een hemels feest voor mij, het eerste oogcontact, puur alleen wij. Het was onvoorwaardelijk intens weten, ik zal het in mijn…

Vele mensen zijn er nu mee bezig, gedachten over 't afgelopen jaar, wat het hun allemaal gebracht heeft, voor sommige confronterend zwaar. Een besef het anders te willen, in meer wie je werkelijk wilt zijn, merken dat situatie's en mensen, men zal afstoten tot 'n breuklijn. Opruimen van dingen wat niet past, bij het ware innerlijke gevoel…

Wat ben ik een blij gelukkig mens, daar zijn grondbeginselen van, meegekregen van mijn lieve ouders, groter kon niet zijn, mijn wens. De kracht, om in mezelf te geloven, volhardend blijven in wat ik wil, brengt mij naar eindeloze doelen, zonder echt te moeten uitsloven. De liefde, omarmd in mijn innerlijke, het leven verder door met mijn…

Ik weet nog hoe alles toen mooi begon, in elkaars armen, reikend tot de horizon, liefde met passie in zeldzame overvloed, herwonnen onvermoeide levensmoed. Maar we wisten beidden, er komt een tijd, moeilijk en zwaar, een harde tweestrijd, vlinders stierven langzaam in mijn buik, ik verloor al mijn zorgenloos kleurgebruik. Het is tijd voor…

Kunnen we nog in vrede geloven ? een vraag van vele filosofen. In onze wereld zoveel geweld, meeste oorzaak, macht en geld. Waar is waardige steun voor elkaar ? mens ten onder in 'n crisisjaar. Niets is nog onvoorwaardelijk, stelt zich heel aanhoudelijk. Met Kerstmis oprecht en stil, dan overheerst weer de levenswil. Verdraagzaamheid voor…

(een vervolg op mijn gedicht "Mijn vleugels der wind...") Innerlijk verlangen in hoop, gelegd in de armen der wind, zie ik ondeugende antwoorden, speels dansend zonder afloop. Het suist stil moedig verder, in eigen manifestatie ervan, jij die mij onbewust roept, als nog verborgen aanbidder. Uit jouw denken, mijn woorden, uit mijn '…

Immense zee van emotie, angstvallig in verlangen, door de eeuwige jaren heen, vele kwetsbare ondergangen. Krachtig onzichtbaar schild, zet zich vast om mij heen, teruggetrokken in mezelf, stille roep, heel sereen. Heldere kleurrijke regenboog, weerkaats jij op mij neer, stralende zon in jouw lach, een blij ongedwongen sfeer…

Men heeft alles wat zich wenste, een bestaand gezin met mooi huis, 'n toffe job, geen geldelijk tekort, toch voelt het hart als 'n kluis. Opgesloten in eigen diep verlangen, geen gehoor of antwoord bij de ander, het gejaagde leven, geen tijd meer, je wordt zelf je grootste tegenstander. Zekerheid wat alles heeft overgenomen, angst om…

Een huisje van soepstengels, met uitgesneden peperkoeken deur, chocolade smakelijk op 't dak, gras in doperwten geeft alles kleur. Broccoli mag niet ontbreken, appelboom in zoete rijpe bloei, geurende ladder in vanillestokje, struiken in weelderige wildgroei. Laten we het pad stil afwandelen, peper voldoende in lichtbruin, doorheen het…

Bezongen in de mooiste liederen, welke moeilijk tot hun recht komen. Ieder schuift het aan de kant, maar roept het in al z'n dromen. Het geloof erin is voorwaardelijk, eerst zien en voelen vanuit een ander. Om je omver te blazen van je troon, de mond snoeren, fragiele tegenstander. Ooit wist onze ziel, wat ware liefde is, we zijn allemaal…

In de verte zag ik jou, eindeloos nieuw zicht betrouwbaar verborgen verlangen vredig rustig bijzonder evenwicht. In de verte zag ik jou, plots dichterbij stilzwijgend gebroken rede onvruchtbare oase de luchtspiegeling voorbij..…

Ik heb je lief, maar dat weet je al. zo waardig mooi, dat ik val. Val voor tederheid, blind verlangen, dansend op ons gezangen. Gezangen helder, in liefde elke zin, Een zee van tijd eindeloos bemin. Bemin wie je bent zacht toch kracht, samenstromen in alle pracht. Pracht mens, dat ben jij, tranen van geluk, bevredigd blij.…

Jij en ik, hebben het pad gevolgd van geloof en hoop met hongerige ogen naar een mooie levensloop. Jij en ik, kunnen een boek schrijven woord per woord in onze ervaringen door niemand gehoord. Jij en ik, altijd de strijd aangaan ook al stort de wereld in met liefhebbend hart zonder tegenzin. Mocht je weggaan, en je sterrenhemel…

Ooit had ik een mooi doel, het kwam op mijn zeldzaam pad, zal ik stoppen of doorgaan ? zonder nadenken, enkel gevoel. Ontsprongen kracht van de zon, in passie, genegenheid zo warm, vele mooie werkelijke dromen, vanuit mijn ziel, de eeuwige bron. Afstand en tijd liet zich bedwingen, donderwolken schoven stil nader, een denken liet alles…

Wie ben jij toch maar... ? uit het verre warme Spanje, een lief paard op 't grote dek, jij met lange baard en wit haar. Vele knechten vergezellen jou, ze zijn zo zwart als roet, klimmen roekeloos op daken, trotseren onze decemberkou. Menig kinderharten slaan snel, je brengt lievelingsspeelgoed en hopen smaakvolle lekkernij, weet alles…

Soms moet 'n mens even stil bezinnen, om daarna je gedachten te herbeginnen. Gedachten van eenzaamheid en voelend gemis, dan lijkt je innerlijke wel 'n wildernis. Ontspiegeling van elke zuivere diepe wens, daar ginder heel ver aan de zuidergrens. Zeldzaam fladdert 'n nog verborgen vlinder, met wat gemakzuchtige moeite in eigen hinder. Vlinders…

Een passiestorm nam mij mee, op mijn vleugels der wind, niets kon mij tegenhouden, ver over de woelige zee. Ontoereikend, onbegrepen, op mijn vleugels der wind, verloor ik veer na veer, liet het maar aanslepen. Hoop in innerlijk verlangen, op mijn vleugels der wind, fluisterde hij mijn naam, in zijn stille lofzangen. Een herkenning…

Mijn bladeren verkleuren, ik verlies in kracht, een stormwind raast, in mijn kille donkere nacht. Machteloos kijk ik neer, op ooit mijn glorietijd, thans vol zorgen en zwaar, loslaten, een hele strijd. Nog voedend in mijn gedachten, vanonder de dikke humus wond, schieten fraaie beelden, als paddestoelen uit de grond. De…

Met een stralend gezicht, waar iedereen voor zwicht, duizend grappen en grollen, je lach laten meerollen. Veel te grote superschoenen, de neus nog even opboenen, naar het volgende optreden, luid applaus, heel tevreden. Blij weer geslaagd te zijn, kruipt vanonder het satijn, een mens, subtiel fragiel, bevangen in eigen ziel. Wie zit…

Vandaag mocht ik jou zien, daar onder die walnotenboom, je verzamelde wel negentien, jouw voorspelde toekomstdroom. Huppelend over het groene gras, noot per noot, heel verdacht, ik glimlachte "wat 'n grapjas", met zijn mooie uiterlijke vacht. Je nam alles wat jou toe behoort, om in koude toch te overleven, niets of niemand die je erin…

Mijn naam in vergankelijkheid gehuld, iets in mij blijft mysterieus onvervuld, wie ben ik, met een eigentijds bestaan, een doordrongen gevoel van teruggaan. Teruggaan, waar mijn ziel ooit begon, uit de mist, naar de eeuwige lichtbron, niemand vertelt mij welke weg te gaan, geen deur die ik werkelijk kan toeslaan. Alles komt en gaat, in snelle…

Niemand had ooit kunnen denken, het leven vol mooie geschenken, enkel tijd bepaalt ons bestaan, om nieuwe wegen in te slaan. Een nieuwe gezamelijke weg, ontplooit zich zonder overleg, het overkwam ons gewoon, woorden stil in fluistertoon. Jij en ik wonderlijk samen, ware liefde mogen beamen, niets is voor ons teveel, herkenning in elkaars…

Sprookjes beginnen altijd met.. Er was eens..een prinses, zocht de lekkerste bosbes, dolend in het grote bos, kwam ze tegen een vos.. Vol met vreemde streken, haar gezicht snel verbleken, hij wilde haar verslinden, plots hevige wervelwinden. Een zwaard werd geheven, zij stond roerloos te beven, het ging ineens zo snel,…

Hebben ze stijf haar, willen ze krullen, hebben ze krullen, willen ze stijf haar. Hebben ze een tuin, willen ze 'n flat, hebben ze een flat, willen ze een tuin. Hebben ze een hond, willen ze een poes, hebben ze een poes, willen ze een hond. Hebben ze een job, willen ze werkloos zijn, hebben ze werkloosheid, willen ze een job. Hebben ze de drukte…

Een laatste woord onuitgesproken radicaal, voelde zich op zichzelf heel alleen, zonder iets of iemand echt rond hem, waar was plots zijn heel mooi verhaal ? In herinnering, vaag, het eerste woord, zo veelbeduidend in zuivere spraak, geraakt verder los van 't bewogen pad, geen bezieling die haar zacht verhoord. Het laatste woord wilde niet…

Mijn weg loopt stil en moeizaam, klimmend tegen 'n hoge vrije muur, afbrekende barmhartige pijnscheuten, heilzaam vecht ik naar bekwaam. Ik volhard in al wat ik ontmoet, ze zeggen, "toon je weelderigheid", maar kan niet zijn, wat ik niet ben, het simpele in mezelf tegemoet. Ieder loopt maar aan mij voorbij, niemand ziet mijn innerlijk…

Halloween... het komt er stilletjes weer aan, een overgewaaid, nu algemeen fenomeen, veel griezel, huivering en grootse argwaan, wie jou benaderd met dat masker over zich heen. Kinderen verkleed als spoken, van deur tot deur, vergezeld van lantaarn en klein mandje in de hand, smekend om dat ene snoepje, blij in hun humeur, verlaten ze gewillig…