inloggen

Alle inzendingen van Wouter Godijn

11 resultaten.

Sorteren op:

Onze rok

gedicht
2.0 met 144 stemmen aantal keer bekeken 22.732
Rock-'n-roll is here to stay! O jee, we veranderen in reizigers. Met een zwak voor luitmuziek: sssst! wind in riet. We houden nu het meest van zaken die je nauwelijks hoort of ziet. Fragielpotig waden we – omdat het moet. Het water troost. Ondiep. Onze rok. hebben we hoog opgetrokken.…

Eilanden

gedicht
2.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 7.176
Vrouwen die schreeuwend als pauwen doe-het-zelfkasten in elkaar kleunen terwijl huishoudelijke apparaten met een geraas of er een lawine naar beneden komt schoon wasgoed de kamer in katapulteren: dat alles is niet prettig. Liever zanderige eilanden, geel oplichtend in de zon, waarboven meeuwen uitwaaieren als een weerspiegeling van de school…

De zusjes en de antilopen

gedicht
2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 7.212
De zusjes pijn en kwelling houden zich vlak achter me op, werpen elkaar veelbetekenende blikken toe, onderdrukken hun gegiechel met blooskracht. Telkens als ik van positie verander doen zij het ook, ik kan ze alleen zien met de ogen op mijn rug 'Zullen we?' hoor ik ze denken, 'of zullen we nog even wachten?' Hijgend draag ik mijn lijden…

Boos

gedicht
2.0 met 200 stemmen aantal keer bekeken 44.271
Hij voelde zich veilig in zijn woede: als iemand die zich op een mooie dag onderdompelt in een warme tuin. (De wind kamt de heg liefdevol in model, kinderstemmen klinken alsof ze verpakt zijn in watten van zonlicht en ver weg.) Niemand kon hem meer iets doen: hij had alles zelf als vernield. -----------------------------------------…

Dat ik nog steeds niet geloof...

gedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 3.108
12. '...dat ik in de deuropening van de keuken stond, dat mijn langzaam weglopende, bijna gestorven vader zich in de tuin omdraaide om naar me te kijken en dat ik, terwijl ze van alle kanten op me af kwamen en ik ze -uit alle macht- van me afsloeg, tegen hem riep: "Gá nou - ze pakken mij ook!" (ik tegelijk van buitenaf, als naar een film…

3.

gedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 2.250
De professor bedenkt dat er een tijd is geweest waarin alle speelgoeddieren écht levend waren een Disneyfilmachtige tijd – alleen minder wreed, gezelligheid en vrolijkheid overheerste en de Schepper van Hemel en aarde moest nog beginnen aan de opwindende en gevaarlijke ontdekkingsreis die Hem uiteindelijk, na vele omzwervingen naar Zijn eigen…

HOE H.H. DE WERELD REDDE

gedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.397
Het was weer eens zover: Herbie Hancock moest de wereld redden. Maar eerst was het tijd voor zijn ochtendgymnastiek. Toen hij daarmee klaar was deed hij het en daarna vroeg hij zich af: heb ik nu tien diepe kniebuigingen gemaakt? of heb ik er, omdat ik in gedachten onwillekeurig bezig was met datgene wat ik na mijn ochtendgymnastiek…

Dank

gedicht
2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 3.221
Niet heb ik meegemaakt de Tweede Wereldoorlog, die eeuwige kampen, dat wil zeggen niet precies ik, wel mensen die precies op mij leken, bijna mij waren, maar toch niet precies dezelfde genetische combinatie opgegroeid in precies dezelfde omstandigheden. Niet zal ik meemaken: het opraken van de fossiele brandstoffen, het zo hoog zetten van de…

Hoe alles verder zou moeten

gedicht
3.0 met 26 stemmen aantal keer bekeken 9.838
Je moet je leven leeg leven. Tenslotte moeten lege flessen niet meer op het strand gevonden worden, maar in de glasbak worden gedaan. Als er schot in de zaak komt - wat je kunt voelen zonder iets te voelen, net als het naderen van de herfst - wordt alles prettig overzichtelijk. Geen bergen. Heuvels. Niet winnen, niet verliezen. Niet vriezen…

Boven het teiltje

gedicht
1.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 6.143
Het kind laat het hoofd hangen boven het teiltje en voelt hoe haar ontbijt zich als een vliegtuig klaarmaakt om op te stijgen en weer omlaagzakt, voelt zich een ballon geladen met onheil en hagelslag. De vader stelt vast dat haar gewaarwordingen de zijne worden, dat ze veranderen in wanhoop die zo af en toe overgaat in opwinding wanneer hij…

Er ontbreekt iets

gedicht
3.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 11.135
Volle melk, hete aardappelen, schroeiend vlees. Meer! Erger! Waar is de slager? Daar achter die bloedrode horizon. Verlangend naar het theater van de slacht gingen we op weg. Maar het was te vermoeiend. Geen van ons kwam aan. en toen we stierven dachten we: er ontbreekt iets. Dit was niet wat we ons ervan hadden voorgesteld en we zijn…