Onze zwakten maken
dat we mensen zijn
maar...
Toch ervaar ik in mijn gebreken
het tastbare.
Contouren van een lichaam worden
dan zichtbaar.
Heel even sta ik dan
oog in oog met mijn menselijke grens.
Zelden zoiets moois gezien.…
Wanneer namen begrippen worden
tast de wijsheid in het donker
verslagen door een stille kracht
verlangend naar het wonder
maar
ooit komt er een moment
waarop wij zullen weten
wanneer dat moment
ben ik nu alweer
(vergeten)…
Gevormd door rancune begint dat deel mijn brein; alszijnde met tienduizenden, rebels schreeuwend, gekte. Doodeng mijn brein, althans van de geen die ik denk te zijn.…
Zodra oude zinnen
zich herhalen
komen wij overeind
gedragen in schoonheid
vervuild door spijt
samen of
Soms lijkt het gevoel niet te gaan
maar schijn vertaalt zich niet
ik weet het wel maar blijf staan
want zo diep zit alles wat lijkt
een reis of paradijs
waar het in alles eindigt
wanneer is de vraag
hoe zat het ook alweer vandaag…