Alle inzendingen van Yara

Wat als de nacht je zodanig sloopt je vurig het licht van de dag wenst Wat als je in de morgen breekt hopend op de rust van de avondzon Jezelf door de middag heen slaat Wensend op de stilte van de maan En je in de avond op zoek gaat Naar het vroege ochtendlicht Wat als je `s nachts niet kan slapen Met de gedachte aan een nieuwe dag…

verlaten ruimte, gebroken spiegel rode lippenstift, oorbellen ernaast spoor van vers bloed en tranen vergeten uit te wissen in alle haast omver gelopen stoelen, horen als verlamd de akelige stilte aan zo snel mogelijk weg van hier is er de laatste ogenblik gedacht verlaten ruimte, ongezien geweld reflectie van vernietigende woede - maar…

Zo graag zou ik een gedicht willen schrijven dat tranen over jullie wangen laat lopen Die jullie de diepste pijn laat voelen op plekken waarvan het bestaan nooit geweten is Zo'n gedicht die jullie meesleurt in momenten van doodsangst en jullie op het einde doet hopen Maar woorden schieten tekort in een overvloed van emoties en zo blijft…

eenzaam slentert ze door donkere en verlaten straten met hangende schouders en een hart vol pijn. afgesloten van de wereld en immuun voor aanrakingen aan morgen denkt ze niet voor haar is vandaag lang genoeg geen enkel doel voor ogen en niet wetend wat ze wil brengen haar emoties haar daar waar ze nooit wilde komen…

Aan het water staat een meisje een jaar of vijftien, hooguit zestien Diep weggezonken in gedachten proeft ze de leegte om haar heen Donkere haren hangen treurig langs haar natte wangen Ogen rood en opgezwollen beschenen door het maanlicht Woeste golven trekken haar aandacht Lijken haar mee te willen nemen terug naar de verre horizon. Aarzeling…

Mijn schuilnaam gegeven uit blijk van vertrouwen als enige krijg je te lezen wat er zoal in mij omgaat Hoop wel dat je goed beseft dat het slechts gevoelens zijn wat ik met dichten uit, vat het dus niet te zwaar op Leuk vinden doe ik zeker om te horen wat je ervan vindt maar weet wel, ik typ liever dan me verbaal te moeten verwoorden…

Een storm van gevoelens en schreeuwende gedachtes maar enkel de klanken van de doodse stilte die volgt Zwijgzaam stopt de zon plots met schijnen en vinden eenzame tranen hun weg naar de kille grond Beetgenomen door het donker verstrikt geraakt in mijzelf en de hoop verloren met de tijd Omarm ik mijn verlossende einde…

Onzichtbaar voor ieder ander Beloop ik mijn zelf gecreëerde wegen Ontworpen en ingekleurd Met zwart bloed en rode stenen Tijd ben ik verloren in de ruimte Die is ontstaan bij het maken Van alles dat nooit heeft bestaan Lang gewacht en zoekgeraakt Grenzen verdampen in de lucht Bij het trekken van verbanden Tussen wat ooit is geweest en…

Wat de slopende nachten mij brengen zal nooit iemand te weten komen, omdat ze het wel kunnen horen maar nooit zullen begrijpen.…

Zwarte nachten over Geschreven in de lucht Met gouden handen…

Aan de stille vlaktes Waar het einde onzichtbaar is Waar de diepte onmeetbaar is Neem ik mijn gevoel waar. In de holle lucht Waar zuurstof verankerd ligt Aan het bestaan in het niets Tracht ik het te achterhalen. In het hier en nu Met een vlaag van verlangen Naar datgene wat is vervaagd Weet ik wat ik mis. Mijn handen uitgestrekt…

De nacht is gevallen, een droom die blinkt. Steeds weer hoor ik een stem, een stem die zingt. Een zacht gezang, zo rustig. Maar plots is alles guur en laait er een helder vuur. Een vuur stralend rood, maar zo koud als de dood. Uit het leven gedreven, angstig benauwd, door een duivelse stem, verraderlijk, gevoelloos en koud. Weer…

Ik zoek het geluk, het licht, maar ik kan het niet vinden. Het donker belaagt mij, ik kan me niet binden. Ik blijf hopen en drijf me door de donkere, dichte mist. Het licht vindt mij en eindelijk ben ik verbonden. Verbonden met het licht, verbonden met het geluk!…