448 resultaten.
de dag met een woord
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 94 Hoe prachtig kan een gedicht ontroeren
alsof het als fontein op je gazon zacht spuit,
wat ons als leek naar een geheim kan ontvoeren,
alsof het klinkt als een vogel die zachtjes fluit.
Soms spreken zinnen dan wondere woorden
die je plots compleet verstillen en bekoorden,
ongezocht soms zin voor zin en laag voor laag
klinken als die ene ultieme…
Gemis
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 86 Ik ben je geliefde door dik en dun
Samen brengen we in gedachten
De dagen en de nachten door
Genieten van beelden van goud en ivoor
Smalle schaduwen die thans voorbijglijden
Ons herinneren aan oude tijden.
Vandaag jaagt een schaduw over het veld
Ergens knispert zand in schelpen aan het strand
Ondanks jicht heb ik mij ook vandaag vermand…
Stille maar luidruchtige grenzeloosheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen
waarom de dingen de dingen moesten zijn,
liet mij in nachten vaak het sublieme lezen
in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn.
Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen,
brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.
Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken
tot…
Luister eens
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 81 Elke nacht drink ik jouw liefde
Zie het witgoud hoog aan het firmament
Voel mij verbonden met die diepte
Slaap dan rustig weer in heel content.
Soms ben ik wel een dag vereenzaamd
Lukken dagelijkse zaken niet
Het is dan dat ik weer uitkijk
Naar al die sterren in het verschiet.…
Dichtbij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 66 Niets van dat ene zag hij
Maar toch klonk zijn stem heel nabij
Al is het nog maar maart en geen mei
Ook die persoon voelt heen dichtbij.
Al was het een golf met wederkeer
Ik zie hem duidelijk telkens weer
In de ochtend met steeds glanzend haar
Mij wekkend met een heus gebaar.
Steeds tot hij bezwijmt
Voelt leven alsof alles rijmt.
Ik werp…
Kastanjelaren dragen vensters van tijd
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 275 Kastanjelaren dragen vensters van tijd
welke rustplaatsen vinden gevederden hier.
Prakkizeren ook zij met vlijt over het hogere blauw
over de talrijke mantels van naalden en het ruime sop.
Bewaren ze taal als vet onder hun vederdek,
elk op een andere stek, zou ik het je kunnen vertellen.
Zou ik het je kunnen vertellen.
Ik zou het je kunnen…
Teken je tijdloos, maak je ‘n schonere bladverdeling
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 304 Wellicht trekt tijd als een taalgrens een mens
handen vederlicht op tot grotere hoogte.
Kuch je als een non over hoe leven begon
ruik je ‘t inktzwarte en wit van eigen tijd.
Fluister jij psalmen uit je palmen als paladijn
spreek je als serafijn met prachtige slotstrofen
over oudere hoven en regent het brood en wijn.
Beschreef en beschrijf…
‘n Donderdag met raadselachtige honger.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 295 Wind klinkt als een kletsende mep,
kolkend uiten scherende vervlochten wolken
en zelfs achter omheiningen van prikkeldraad
buitelen takken over ‘t asfalt van menige straat.
De wind rukt krachtig kanend als razend oog
hier buigt ’t getij bomen nederig tijdelijk tot boog.
Deze neiging , de dag overdekken met een laagje ijs
weerhoudt menig…
Is dat veel gezeid, werk eens een beetje mee.
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 385 Wellicht zijn je vingers olifanten, te slakachtig
net als sommige regels aangetrouwd of zebra’s zijn,
missen ze te snel bladerend een zegevierend gevoel
net die ene latere zonnestraal ‘t achterliggende doel.
Het ene kaarsje zal ook rapper een bête glimlach
een dag als ijdel tijdverspil onverplicht verlichten,
verfrissend op ‘t gemoed werken…
het landschap kwam na alarm echt zeeuws weer tot bedaren
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 294 'k Ga blootvoets door zand van duintoppen bij de waterkant.
En ik zag beneên, dicht bij bruin verpulverde blaren
getij bedaren, gentianen en ’n drieteenstrandloper.
’t Is ook al stiller, later in ’t seizoen,
een hazenkoppel onder braamstruiken bij wilgen grijsgroen.
En heel gedwee zag ik dicht bij zee boven bij ’n duinpan
bij het vervliegen…
Woorden van kant
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 217 Figuratief stelt waarheid niets voor
figuratie met figuranten die figureren
filharmonisch en demonisch
filomeren die fingerend infiltreren
filosoferend iets uitproberen
figuratief en de figurant
woorden van Kant…
On uit put te lijk
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 313 Ik doorzoek
als kind op het strand
korrels zand
met mijn zeef en beef.
Emmer en schep
in mijn bed
sleep gejut uitgeput
blootsvoets en gedwee
heel veel water naar de zee.…
Wat kan meer omkluisteren dan naar zee en d’ aard te luisteren.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 224 Op ’t land bindt men de laatste schoven,
trekt verse regels dichtbij het stille huis
ik kijk naar ’t stro, t’ opstuivend pluis
d’ aard waarover deze boeren staan gebogen.
Wittere wolken zullen vandaag zeker winnen
‘k hoor vallende stengels als stemgeluiden fluisteren
open mijn hart en ziel om gekluisterd te luisteren
laat ‘t tij ontginnen…
'K zou 't leven hier zomaar willen bezingen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 374 Aanschouw op ’t paviljoen handenschudders
schouders, ruggen van puriteinen
mutualiteit.
Ik hoor 't ruisen van mijn eigen bloed
hoezee, zee en mijn gemoed.
Stilte bestaat niet.
Stilte bestaat niet.
De dag is werkelijk gul overgoten onverdroten
niet schuw onverplicht zonovergoten licht.
‘k Heb al verse bramen gegeten.
geen enkel uur ’t…
Geen dolen door de morgenmist
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 184 Geen dolen door de morgenmist
weer heeft deze nacht zich niet vergist
over wat in uitgestrektheid en aansluitende uren
zo onbelicht niet tot in eeuwigheid kon duren.
Tijd heeft zich wel met volle maan vergewist
weken lang uitgevist of alles gaat zoals het ging
wat werkelijk aanvankelijk in bestemde voortgang
daar zichtbaar was als braille…
Waar de Hedwigepolder waders en wandelaars gedoogt
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 403 Zie meeuwen steltlopers over schorren scheren
scholeksters boven slikken en kreken jongleren
waar ‘t water blikkert tussen Zeeuwse zandbanken
beluisteren wij stiller Westerschelde klanken.
Nu wind ’t riet opwaait de zuidoever droogt
deze Hedwigepolder haar wandelaars gedoogt,
nu wind ’t riet ombuigt de zuidoever droogt
de Hedwigepolder waders…
Wandelen langs ´t kanaal bij Terneuzen de Schelde en Leie
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 651 Zijn kindertranen zo als wolken drijven zegen en regen.
Langs het pad naast dat pand daar bij het zand ligt mortel
en ik schouw naar dit mortel en een boom met zijn wortel.
Misschien is getij tijden niet helemaal bij kennis geweest,
zijn kindertranen zo als wolken drijven compleet verweest.
Wat valt te dragen kunnen gedachten die kieren behagen…
Ik zag zo vaak wat is en was
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 298 Ik zag zo vaak wat is en was
de bij, de bloem, ’t hout, ’t glas,
de roemer tot de rand gevuld
de trage tred zo zacht verhuld.
De rivier, het bed, de overkant,
de warme zon, het natte strand
ik zag zo vaak de vormen staan
de dienstmeid ramen open slaan.
De liefde, hoop, een zere knie,
de glans, reflectie die ik zie,
dacht vaak aan…
Bericht uit Leiden van Jan -Kees over gunstige belastingtijden
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 318 De dienst belastingen steunt analfabeten
Jan Kees de Jager geeft in Leiden vandaag het sein.
Een campagne om medewerkers er op te wijzen
dat ook laaggeletterden in de annalen
van de belastingdienst met aangiften prijken ?
Jan Kees de Jager geeft in Leiden vandaag het sein.
Mogen wij echter hopen dat zijn bloedeigen ambtenaren
ook in Apeldoorn…
Na het begeerde het ontbeerde
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 564 De inkt van toen is een rustig voortkabbelend verhaal
over eens bibberende lijnen en vele oudere paladijnen
in alles tekort geschoten het begeerde en ‘t ontbeerde
over wanneer ik intens liefhad en wat ik er van leerde.
Een gedachte als heel diep steeds dieper ademhalen
hoe "niet" in onderworpen dagen te leren verdwalen.
Over dagen als…
Het vergeetmenietelfje
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 300 Na vele jaren oponthoud rust zij in het kopergroen
Tussen het roze groen en blauw zonder kou
Zonder vergeetmenietjes te kuisen, zonder
Naar het frisse gras en mos er onder te verhuizen
Zonder rag of schimmels te verslinden hier bij de linden
Zonder tranen uit tuiten rust ze liggend zonder te fluiten
Als lafenis zonder weerbarstig…
Hoe stik je een zoom
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 603 Hoe stik je een zoom
opnieuw in een fletse mantel
koester je een soort geleerdheid,
oudere cahiers, het hoofd, je kussen
het ruist zo door de bomen
woorden komen en gaan,
zelfs de foto is al uitgezocht
waar ik het meest op leek
vang jij geen regen meer
voor het in groenland zomert
alles is zo ontzettend echt vandaag,
stilte neemt steeds…
Watervlekken
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 235 Zijn het letters en getallen die regen kunnen vullen
gedachten die soms wel of niet ‘t dagen verhullen.
Is het enkel bij dromen gebleven in weerbarstig leven
zijn ze al ingelijfd en redelijk bejaard reeds bedaard.
Ik schouw en denk elk hart dat sloot vindt eens de dood.
Gedachten die soms wel of niet ‘t dagen verhullen.
Zijn het letters en…
Naar het licht
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 301 Is het wellicht de kwaliteit van het bewustzijn
Desondanks toch werkelijkheid durven blijven.
Dat een letter, een woord een vrouw evolueert
Durf ik ( wees niet bang ) niet te ontkennen.
Hoe schrijf je liefde in minderheidstalen.
Dat een letter, een woord een vrouw evolueert
Denk na voor je zelf, is er meer aan de hand.
Tijd valt op…
Tuinen die ogen als goudbazaar
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 491 Zoals scheppers de emmers vol over einders droegen
Timmermannen leidekkers en matrozen tij aanjoegen
Getekend door vingers luchtig gezegend door een hand
In ‘t westen klom de zon steeds hoger in dat verre pand.
Uit de nacht zongen soms rijen om tal van frêle symbolen
Dood kan leven dierbaar elke kleur zijn van ook bosviolen
Ook in ‘t oosten…
Ideaal
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 508 Ik kleur de emoties in hun gezicht
uit mijn ziel met losse hand
ik geef mij over en verdicht
zonder beredenerend verstand
Ik voel 'zo' de mens op het linnen aan
hun glans straalt vervuld intens
dus laat ik mijn kwast de contouren af gaan
van ook dit prachtige mens
Zo schilder ik iedere dag van mijn leven
niet vlak maar met perspectief heel…
Knight Damiaan
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 991 Knight Damiaan van Tremelo
Hoe lief u deze wereld had,
onroerlijk als tempel als draagpilaar
‘t gevaar de wereld van leprozen
deze tuin vol wind niet enkele ontgon
doch vrij van keus heeft verkozen.
De wereld nu uw volheid erft.
Hoe lief u deze wereld had,
gelijk de boom des levens
over smart en zoekende ogen
zie deugd en vreugd verheugt…
Hoe gretig gloeide de avondzon en vulde het hart als bron
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 452 De bergvallei met zoveel schoons in het verschiet
nabij verlaten wenst men niet. Het lommerloof
dat meer geduld heeft dan men menslijk kan horen
grond met een groots verleden uit het ooit geboren
en dan van bewoners dat handgebaar vertrek valt zwaar.
Gretig gloeide de avondzon en vulde het hart als bron
Al wil je dagen luidkeels danken om…
Moeders aller mooiste kleed
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 727 Toen ze heen was
zei hij weinig
niet veel
wel genoeg
de kleinste gedachte riep,
ik zweeg
als rijzend deeg
zag rozijnen en krenten
’t aanrechtblad
het zilveren pincet
karmozijnen tinten,
‘k zag moeders aller mooiste
beste kleed…
Ik ben een plot gericht denker
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 413 Ik ben een plot gericht denker
hou wel van een plot
een verhaal begint toch ergens
de vraag is waar,
waar begint een verhaal
een golfbeweging, waar landt water
waar zwem je veilig of juist niet
ik hou wel van troost
een regel van een huisarts
'n zomerse border in volle bloei
herfst en wintersneeuw en lente
van zeker en onzeker…