het landhuis
netgedicht
er ligt een landhuis aan de stroom, verlaten
met donk're luiken staart het blind,
en laat de stroom, die voortglijdt, praten
en luistert niet naar 't fluist'ren van de wind
maar vroeger, toen hoogmogenden der staten,
daar in de zomer poosden van't bewind
en staat en krijg, voor huis en vree vergaten
en kind'ren stoeiden over 't melkwit…