469 resultaten.
haar blik
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 307 Haar blik staart oeverloos,
zonder begin of eind.
De ogen zijn dof en glansloos,
zodat de geest wegkwijnt.
Snakkend naar lucht,
van uitputting verstijft.
Niet één kleine zucht,
die haar verder drijft.
Het loodzware juk moet ze zelf dragen,
ze durft het aan niemand vragen.
De wangen bleek en aderloos,
het gezicht als steen zo broos,…
Dauw
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 451 ’s Morgens bij het krieken van de dag,
word ik op slag wakker,
wanneer mijn voeten de koude grasmat raken.
De dauwdruppels onder mijn voetzolen geven
een prettig niet te evenaren gevoel.
Met langzame tred, schuif ik mijn ene voet
voor de andere tot aan het einde van de tuin.
Zalig, ontspannend, vrij.
Wanneer ik mij omdraai,
is er al iemand…
leugens
netgedicht
3.8 met 4 stemmen 332 Verleidelijk maar ondoorgrondelijk.
Mooi ogend zonder tastbaarheid.
Verblindend zonder feeling,
Eenzijdig, maar verdeeld onderling.
Samenhangend zonder verbintenis,
een struikelblok, in plaats van een hindernis.
Toelaatbaar zonder meer,
maar ongenaakbaar steeds weer.
Verdoemd in ergernis,
een leugen zonder betekenis.…
gevoelens
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 359 In de stille mijmering,
aan de oever van het tranendal,
vind ik mijn herinnering
aan de dagen vóór het verval.
De geestelijke gewaarwording,
op een uitzichtloze vlakte,
met de dagelijkse beslommering,
waarmee ik in het niet zakte.…
de wijzers
netgedicht
3.1 met 7 stemmen 448 De laatste zonnestralen
likken de wijzerplaten
van de kerktoren in een
onbestaand gouden kleur.
De tijd tikt voorbij,
de mooi uitgekerfde wijzers
blijven verguld
in het opkomend
rood van de dalende zon.
De spits van de toren
tekent zich af tegen het gedoofde licht.
Nog enkele seconden en ook
de wijzers zal ik niet meer zien,
die de…
de kou
netgedicht
4.8 met 4 stemmen 352 Ik wil hen bewaren
van de kou vrijwaren,
zoniet vertonen ze barsten
in hun kleren,
verliest mijn bronzen pauw zijn veren,
staat mijn ranke beeld
zich af te vragen
of zij het deze winter
wel zal halen.
Haar gezicht wordt er niet beter op,
straks staat ze er de volgende
zomer zonder kop.
Allen liggen ze nu te keuvelen
in een grote kast…
het leven
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.328 De tsunamie van het leven
Overspoelde mijn persoon
De modder klitte zich vast,
aan mijn anders zo
gelukkig bestaan.
Het water baande zich een
weg in de eens zo mooie ogen.
Stukken hout werden als
pijlen door mijn hart gepriemd.
Lucht was er niet meer,
ondergedompeld
in de smerige ellende.
Ik trachtte mij vast te grijpen
aan mijn…
verjaardag
netgedicht
2.5 met 8 stemmen 1.530 Het tengere lichaam van vroeger
is nu aan de mollige kant.
De mooie ogen twinkelen
nog altijd, maar hebben nu
iets ondeugend.
De mooie witte tanden
zijn gefraudeerd, maar nog
even verzorgd.
Het haar is nog altijd zwart,
maar de verfkwast is langs geweest.
Alleen het verstand verbetert,
heeft eerst leren nadenken,
om dan pas uit te…
foto
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 361 Zij staart me aan
Als ik kijk, kijkt zij ook.
Ze zit gemoedelijk
Lachend en onberispelijk
In haar zetel weggedoken
Even boven haar bril
kijkend.
Een glimlach rond haar lippen
Of is het een grijns
De achtergrond is vergeeld
Gekreukt, gescheurd
Maar ze blijft daar hardnekkig
zonder verpinken
mij gadeslaan
tot ik mijn rug naar haar toekeer…
dromen
netgedicht
2.3 met 11 stemmen 537 Verdwaald in een
oerwoud met
overwoekerde paden.
Vastklemmend aan lianen.
Duizend wortels
verstrengelen mijn voeten.
Mijn vingers tasten
in glibberige tentakels,
die me willen meezuigen
in bodemloze gaten.
Zwemmend in modder.
Ademnood
Voor ogen de dood.
Je wroet door het
onherbergzame.
Moe en uitgeput,
verwarrend kom je overeind…
herfst
netgedicht
2.2 met 4 stemmen 150 Kleurenpallet van bladeren,
met wat zon geëmailleerd.
Prachtig glinsterend,
als parels vereerd.
Oogverblindend en aangenaam
kuierend in de wind.
Tegen elkaar gevleid,
teder bemind.
Kortstondig maar mooi,
de herfst vandaag.
Koud voor mij,
maar de kleuren zie ik graag.…
teleurstelling
netgedicht
2.9 met 7 stemmen 382 Teleurstelling verpakt
Met een strik van ongeloof
Wat er in zit
Wil ik niet weten
Mijn gemoed zal verzwaren
Met de inhoud ervan
Een vergiftigd geschenk
Gekregen zonder vragen
Met aandrang en pijn
Door mijn hart gestoken
Zonder nadenken
Is het geluk verbroken.…
mijmeringen
netgedicht
1.8 met 4 stemmen 126 Licht valt op de
grijsbruine takken
van een verloren perenboom
Duiven versieren zijn kruin.
Hij krijgt geen bladeren meer,
klimmers ondersteunen
zijn schuinshangend lijf.
Hij siert op zijn eigen manier.
Tussen zijn opgeschoten kameraden
staat hij als een pionier
uit vervlogen tijden.…
dichten
netgedicht
1.8 met 5 stemmen 157 Alarm, impact
in het brein.
Explosie in de grijze cellen.
Overweldigende uitbreiding
van onoverkomelijke woordenvloed.
Geen ontkomen meer aan.
Letters vluchten,
naar de enige uitgang.
Een wit vel papier.
Ze nestelen zich in de poriën
Het worden woorden,
dan zinnen,
aaneengeregen
regels van mijn hersenspinsels.…
de ommekeer
netgedicht
0.7 met 3 stemmen 343 Het spel is gespeeld
Pionnen opgeborgen
Geen woorden meer uitgesproken
Alleen de gedachten,
waar ik de ene pion voor de andere schoof.
Het plezier dat ik eraan beleefde
De waagkansen
Het polsen, wat kon en niet
Alles weg in één zucht!
Wat nu?
Het antwoord moet nog komen
Nu alleen maar in mijn dromen
De werkelijkheid is anders
Alles…
ervaring
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 217 Wij roeien met het licht
van het goddelijke
Het hart en ziel verheven
van liefde
Samensmeltend
in oneindige dankbaarheid.
De overdracht van vreugde
naar onze medemens
De kringen van ons leven
bereiken ongekende hoogten
Leren aanvaarden en leren geven
De aarde voelen onder onze voeten,
waar we aan toebehoren!
Het teken dat wij allen…
uit het oog verloren
netgedicht
2.0 met 60 stemmen 2.998 Het schip van ons leven
heeft op vele wereldzeeën gevaren.
Uiteenlopende eilanden
hebben wij bezocht.
Het water was niet altijd kalm.
Wij werden door hoge
golven dooreen geschud.
Vasthouden aan de mast,
koorden aantrekken
was een must.
We vielen van de ene verbazing
in de andere.
We legden uiteindelijk
veilig aan de kade aan.
Ons…
vlinder
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 356 Fijn getekende vleugels
Een schilder waardig
Ongeziene kleuren
Een uiting van sierlijkheid
Ontastbare broosheid
Breekbaar als glas
Ontzettend gevarieerd
Oplettend alert
Fladdert op de wind
Speels en aantrekkelijk
Ook voor mijn nieuwsgierigheid
Bloemen zijn het domein
Waar hij zich settelt
In alle glorie en ijdelheid.…
leven
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 90 Ik zal niet sterven,
niet vandaag en niet morgen
want ik beloof aan morgen dat ik er zal zijn.
Sterf niet voor mij,
sterf voor jezelf
want aan je sterven zal ik niets hebben,
enkel mijn verdriet.
Vrees niet,
jij blijft leven want ik vergeet je niet.
Ik kan niet vergeten,
iedereen blijft leven.
Tot ik sterf,
maar ik sterf niet,
ik beloofde…
vriendschap
netgedicht
3.7 met 9 stemmen 1.232 Vele jaren vriendschap
alleen in geschreven woorden.
Emoties, verdriet en geluk,
waren op het papier blijven plakken,
Nooit hadden wij
een hand gegeven
Nooit het gezicht
in het echt gezien.
We waren vrienden op lange afstand.
En nu
Vele kilometers
van de ene kant van België
naar de andere uithoek.
Een hart vol verwachting
maar ook…
de doos van Pandora
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 244 Jaren geleden ontdekte ik haar,
verdoken tussen spinnenwebben.
Als kind was ik bang
spoken waren daar verdoken
De zolder was donker en kil
met een lamp die niet branden wou.
Ik lag ’s nachts wakker
wat zou die doos bevatten?
Als tiener was ik nieuwsgierig
maar … de zolder was niet mijn terrein.
Alleen was daar een klein gat
waar je de…
verlangen
netgedicht
3.7 met 7 stemmen 212 Ik heb het beloofd
aan mijn verlangen.
De dag zal komen,
dat ik het verlangen zal opbergen.
Zolang het daar nog is
leef ik in afwachting.
Zie ik alles door een roze bril,
niets houdt mijn verlangen tegen.
Ik vertel het tegen me zelf
vandaag en ook morgen.
Vannacht droom ik van jou
vertel het aan mijn gedachten.
Maar verlangen vervaagt…
beiaard
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 233 De wind speelt door de spleten,
het lied op zijn eigen manier,
maar de klokken overstemmen,
de wind verdwijnt in het niet.
De beiaardier kent de kunst,
om de zuiverheid te aanhoren
en alle oneffenheden in
de kiem te smoren.
Hij speelt de noten zonder na te denken,
of aandacht aan de omgeving te schenken.
Hij slaat met zijn vuisten op…
renaissance
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 93 De wedergeboorte
van de antieke beschaving.
De kunst van mijn denken,
over het leven
van de mens op aarde.
De rol van de natuur
en de toestand van mijn
heldere geest.
Ik was zo verdiept
in het samenstellen
van het voorwerp
dat ik er geen vat meer op had.
Mijn handen duwden,
trokken de ideeën
uit mijn lijf
tot een brok puurheid…
arend
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 207 Hij zweeft met klappende pennen
over het uitgestrekte gebied
Nauwlettend
speurt hij iedere centimeter af.
Hij brandt het op zijn netvlies
en laat het niet meer los.
Laat zich dragen op
de handen van de windstroom.
Zijn adem kan hij sparen
voor zijn onvoorziene duikvlucht.
Wanneer weet hij niet
misschien straks of later.
Zijn blik staat…
levenslicht
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 125 Leven in het licht
van liefde en hartstocht.
Het kanaal
vol van energie
en kracht uit de kosmos.
Het streven naar
een gelukkig leven.
Dat klemt hij voorzichtig
tussen zijn vingers.
Bekijkt het vanuit zijn standpunt.
De flitsen banen zich een weg
als een rode draad
door zijn levensboek.
Het verhaal speelt zich af
als verlangen die…
zij is het
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 121 De vrouw die ik nooit gekend heb
zat verborgen in mijn hoofd.
Was tussen de draden
van mijn geheugen geweven.
De blik op oneindig
geen tastbare bezorgdheid
om de toekomst.
Haar verleden op nul.
Nieuwe oorden zal ze verkennen
onbeschadigd zoals ze is
broos en fragiel
zorgeloos en aftastend naar een leven.
Begrijpen doet…
kanker
netgedicht
2.2 met 4 stemmen 611 Verborgen onder het zoekend oog
van de oncoloog
die je gerust stelt
het is maar de grootte van een speld.
Wat zegt hij nu
Wat is er aan de hand
Het was maar iets kleins
Onbenulligs zei de huisdokter.
In alle staten
Heb ik de kliniek verlaten
Tranen langs mijn wangen
Niemand om ze op te vangen
In gedachten zag ik mij sterven
Wat met…
mist
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 181 De woordenwaterval is gestopt
De letters komen niet meer
Zij blijven aan de waterkant hangen.
Aangespoeld door stapels leugens.
Waar mist hangt
Is het gevaarlijk beangstigend.
De droom van helder licht
is weggekwijnd door hartenpijn.
De tranen zijn als regendruppels,
maar de onzichtbaarheid blijft.
De mist streelt mijn weemoed,
gaat hard…
vergeten
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 71 Ik schreef woorden met inhoud.
Na jaren van besef
Begrijp ik niet meer wat ik heb neergepend.
De inhoud is verdwenen.…