hij stond daar in volle glorie,
zijn vetgemeste buik
duidelijk en doelbewust
naar voren geschoven,
hij was wel voor communicatie
maar duldde geen tegenspraak
en door zijn vele dubbele
vette kinnen,
kon hij amper een gesprek beginnen
zijn woorden legden meer
gewicht in de schaal
dan van menig ander,
dat kwam door zijn…
soms ben je een woestijn,
ongenaakbaar lig je uitgestrekt
zo verlangend, vol begeerte,
gehuld in een
zwoele zuidenwind
die mij verzengen wil.
er is geen water,
alleen maar dorst
en aan die anderhalve cactus
is ook geen eer te behalen
en in de verte
blaken
twee kleine heuveltjes
in de zon
En dan ineens springt…