681 resultaten.
daar lag hij, de kist was open
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.332 de in barok stijl opgetutte laan
belette mij niet om de modieuze
strakke lijnen te volgen waarmee
het crematorium was neergezet
volgens de plannen van de stadsoudste
die nog net voordat hij pensioneerde
zijn eigen oven wist te sieren met het
laatste restje architectuur van Berlage
vreemd genoeg kwam ik hier voor heel
iets anders, ik kwam voor…
En het is goed zo
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.852 ik weet niet of de zomer
me verblijdt met een warmte
die nooit wordt vergeten
met nachten wanneer jouw boezem
de ochtend sneller brengt dan ik zou denken
een beetje Beethoven, een vleugje Bach
of gewoon een frivool orkestje met een
bombardon waarvan de slagen galopperen
over het pleintje alwaar ik woon
als ik mocht hopen wenste…
economisch handelen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 418 De juiste visie
Als het kind in mij rust
met het doel dat inzicht
het water mee laat stromen
op de drijfveer van mijn handelen
rust het geweten en laat de nacht
mij in kalmte verwijlen
Het juiste handelen
Mijn handen dragen het vuur
dat zojuist het wapentuig
tot ploegscharen had omgesmolten
met als doel dat liefde doet oogsten
en…
hervonden liefde
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 239 Dodenkruid bloeit de akkers aaneen
met stille getuigen die het niet
kunnen omvamen dat hun dood
ons geweten in ruste hebben gelaten
zuiver gestreelde winden
dansen langs beenderen heen
en och hoe schraal kan troost dan zijn
wanneer wij elkander weer hervinden…
mijn vlinder
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 337 Jouw rug is mijn doek
die ik beschilderen mag
met vlinders zo volmaakt
dat het plezier te lezen
staat op je huid
De pijn die het spreken
van mijn naald vertaalt
zijn de vleugelslagen
in het bos waar jij van rups
tot mijn geliefde bent ontwaakt…
Verward ontwaken
netgedicht
2.0 met 27 stemmen 3.434 Niet meer het weten herkennen
in het doel van het streven
van wat het leven ook mag bieden
Stilstaan en de dromen
vereeuwigen in het gruis
van vertrapte idealen
Spoken jagen achter
het toneel op het ritme
van de akoestiek
Het applaus ontwijken
om geen gezichten
te herkennen die ik
niet kan onthouden…
Opa worden
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 417 De harde schil van de omheining
borst aan innerlijk vermogen
en puzzelt het mozaïek waarop
het landschap staat getekend
in een trots welke voor mij
een nieuwe poort heeft geopend
De werkelijkheid draag ik
op mijn schoot en is het leven
dat de nieuwe tijd een wending geeft
zoals het oude veel heeft te vergeven
Geen degens meer die schermen…
Laat me even
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.011 Mag ik voor even
je gouden vleugels raken
zodat ik getemd
in mijn afrastering kan blijven
Laat me even voelen
hoe het vrouwzijn voelt
je borsten en dat iets
van onder je navel
Opnieuw geboren worden
maar dan in jouw schoot
waar ik het kind mag zijn
heel dapper en ontbloot…
Een verlate episode
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 194 De stoep lijkt schoongeveegd
ontdaan van oude jaren
de zakken weer geleegd
het journaal kan het beamen
En toch knaagt nog
een verlate episode
als een oud refrein
in mijn gedachtebode
En kan ik niet laten
mij te zetelen in ’t oude zeer
waar ik praten kan
met mijn gestorven oudeheer…
Het kerend tij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 496 Ik herken de klank
van de klokken die voor
mij luiden niet meer
maar wel de nagalm
van de bruinrode dood
die de folklore is van herfst
herken ik weer
De nissen gevuld met geuren
die het laatste graf van het leven
weer zwart doet kleuren
spelen mee met de dans
die voltrokken wordt
door een kind van de wind
Oktober herleeft het bonte…
De dood als een nieuwe kans
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 523 in deze stilte
zijn we samengebracht
verwekt met broze snaren
voortgebracht door een
onvoorwaardelijke liefde
en dan biedt de hemel
haar een nieuwe kans
met wolken die de prille maagdelijkheid
verstrengelen met het genoegen
van een eeuwig leven
elze…
schizofrenie, ik en mij
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 396 Mijn naam wordt nooit genoemd
wanneer de wortels worden gesnoeid
en ik ontdaan mij verschans achter de
bladeren van mijn schizofrenie
Twee gezichten hand in hand
het sterven als een mokerslag
dichtbij, noem mij de snelheid
van het uur als ik voorbijraas
en me verkijk op de dichtheid van de muur
Dwaas maar onafhankelijk
behang ik huiden…
Jij piest nooit meer
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 990 Gemorst zoals roestige spaken
in het wiel kraken en de as
slingerend draait om de behoefte
van de voortgang is jouw zadel
leeg want de dood boekte je vlucht
alvorens je had betaald
Ergens een familiair trekje
al was je gezicht wat ronder dan
dat van mij en telkens als je komst
vooraf werd gemeld maakte ik
mijn schans wat minder haaks, want…
Laat me verstillen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 366 Eindeloos beleef ik mijn
schermutselingen – al was het maar
de eenvoud die me was beloofd – toch
splijt ik de neergaande dagen en deel
mijn hoop en vrees
Neem nu mijn hart en neem
wat je wilt, want al wat ik heb
is meer van jou – al zijn de lege
kamers wel de longen waardoor ik adem –
Dus laat mijn leven door
de wolken schijnen maar…
Discrepantie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 168 In het gezelschap van anderen, zal ik leren
mijzelf te zien als de minste van ons allen.
En uit het diepst van mijn hart
vol respect anderen als verheven te beschouwen.
*******
Gehandhaafd heb ik verloren momenten
tezamen met uitgemergelde beenderen
welken mij de herfst drachtiger maakten
dan jonge enten van een steeds weer
nieuw…
Zichtbaar en toch heel klein
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 424 Deert de regen mij
vraag ik me af
wanneer mijn rug de
zwaartekracht overhevelt
van mijn schouders naar het
gevoel van toen het kind dat in mij
huisde met me speelde en mij
de kracht gaf dromen na te jagen
en te gaan slapen op het kille bed
Ik heb de tijd gesproken
gezegd dat het niet bestond
al was het slechts alleen maar
om te zeggen…
In streling en genot
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 530 En dan plots zie ik je lopen
eigenlijk zoals altijd, maar nu
is het anders ik zie hoe mooi jij bent
hoe jij jouw leven leeft met het mijne
in je hart
Hoe heb je mij door de
tijd gedragen toen ik
door doornen was omringd
en ik met nagels aan het duister
was vastgeklonken
Nu ademen we samen
in dezelfde liefdestunnel
drinken uit elkanders…
Mijn frivole vlinder
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 234 Onder het bestuiven
van de mooiste bloem
vlecht jij jouw vingers
in die van mij
Ik zag je eerder gaan
van kelk tot kelk
jij vioolde met klanken
balanceerde met je vleugels
als een frivole vlinder
op de rug van een jonge hinde
maar bij mij vouwde
jij je vleugels klein
danste lichtzinnig op
je beentjes rondom die van mij
Wij paringdansten…
Eens is alles vergeten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 630 In de grote wereld ben je klein
nog kleiner dan de woorden
die je kwetsen, kleiner dan de
handen die je raken, de smaak
van bloed op je lippen
Elke nacht speur je de hemel af
op zoek naar dat ene, dat ene
die je kan bevrijden uit de handen
van de grote mensenwereld
Maar ook jij mijn kind
zal alle pijn vergeten
wanneer jij als grote mens…
zwaarmoedig
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 203 de herfst draaft aan mijn voorbij
weemoedig staar ik naar de grond
en luister naar alle treurnis om me heen
het donker schalmt steeds vroeger
en ergens botst nog een late motvlinder
tegen het raam
de bruine massa van de dood walmt
zelfs tegen alle winden in
ik heb mijn kraag hoog opgetrokken terwijl
m'n handen hopeloos
iets van voldoening…
Op het strand
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 203 Varkensroze oren
twee schelpen in mijn hand
een lucht vol duinen
bergen van zand
Maat vierenveertig
het merk onleesbaar
de stront van meeuwen
Op mijn bril
ligt grijze staar
Een streeploos verlangen
in het zicht
van een gestorven horizon
En dit alles
noemt men strand…
Mijn schaduwrijk verlangen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 160 Bont en blauw steen en gruis
de maan sprak zo even
maar er was niemand thuis
Ach, waarom dan thuisblijven
wanneer elders de vloed wordt gedronken
uit schelpen gevonden op het strand
De naakte zee helt naar voren
en lijkt te ejaculeren
tegen de blauwe bonte hemel daarboven
Doch gezichtsbedrog rijpt
mijn schaduwrijk verlangen
naar een…
Alleen de dood is koud
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 438 Wat herleeft is verzonken
in de binnenzak van mijn jas
ongrijpbaar voor de vingers
pluist de voering zich in scheuren
Mocht de dood van lange akkers
zich in luxe baden en is het sterven
getekend bij ’t geboorterecht laat mij
dan gaan in die oude jas
Wat blijft is verstoken
van zonden en slechts de dragers
zijn verhuld in stille momenten…
Woordeloos
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 817 Muren die hemelhoog marcheren
Onbereikbaar voor mijn ladder
Toch maak ik sprongen
Maar val steeds dieper terug
Wanneer zal ik het leren
Spouwankers dringen door de voegen
Ik lees de jaren in het roest
De gebakken stenen door de tijd verteerd
Begreep ik maar hoe het moest
Het kozijn evenaart mijn houding
Gebogen en weerbarstig
Woordeloos…
Inkeer
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 337 Ik weet niet waarom mijn ogen tranen
Nu ik de dood een beetje in jou proef
Mijn weten overtroeft de gang
naar je graf, maar ik snoep het zuur
En ik voel je drang
Ogen van gisteren
Volgen me waar ik ga
elze…
Spaarzaam is mijn blik
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 129 Getekend naar de tijd
is het kostuum meer dan naakt
gebruinde handen zonder
korenbed hebben
ledigheid geschoofd
akkers omgewoeld
met diepe kloven die traanloos
schreien in wat frêle licht
maken mij tot een horige
die zich een weg baant
op een uitgemergeld pad
wat mijn ogen verder zien
wil ik niet vertalen want het zeer
heb ik niet…
Zo te zijn als sterven
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 548 In blakend goud ontmoet ik jou
aan het eind van mijn eerste levensjaar
al zie jij er ouder uit geef ik
je toch mijn hand en vraag je
om voor even mijn moeder te zijn
niet te lang, want moeders sterven
voor je ze kent en het geluk
wat ik lees in het venster van mijn
buurman is gelijk vaders troef, de kaart
die hij nooit heeft gehad
afscheid…
Éénjarig seizoen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 169 In de gewelven van mijn wereld
stut ik sprookjes met fantasieën
die grenzen aan het dal
waarvan stenen uit mos zijn gegoten
en bomen niet meer spreken
nu nog ritselt het donker al waande
ik me in het struikgewas, ik voelde
doornen steken in mijn zij maar
later bleek dat het de striemen
waren van de nacht
nu leef ik me naar herfsten…
Losgelaten rafels
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 144 Zomaar spreekt de nacht in stemmen
die duisterend spreekt in een taal
van beloftes en slapeloze liederen
ofschoon de nevel roerloos de
nacht bevolkt schim ik mee
met de tekenen die de wind
mij grieft
losgelaten rafels krijten
de ramen witter dan het wit
van angst…
Stille getuigenissen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 969 Nu de winter zich zonder
witte kleding voortbeweegt
het water in de sloten
onverstoorbaar stroomt
voel ik toch de kou die
ik als kind droeg in mijn
te grote jas
zelfs de zomer was niet warm
want altijd waren er weer
die kille ogen die me volgden
ach, de stille getuigenissen
sterven telkens in de bruinrode
dode herfst en enten in…