58 resultaten.
Aan Pamela
hartenkreet
0.0 met 10 stemmen 2.711 dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen
en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte
eindigt in een schaduwrijke hel
het voetpad, ja, die is het
die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes
die we vergeten, die we niet vergeten
zoals de Brusselse foor,
de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen
en we zetten ons leven verder…
Anne
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.241 ik ken teveel talen
en dus herinner ik me je niet
mijn plebeïsch bereik mist
woorden voor oogvocht en okselgeuren
in de deuropening
nemen haarverlies en dwangneurose toe
vreemd sta ik
in het gordijn van deze ontzielde morgen
als een blinde heb ik
leren spreken van dier tot dier
ik leid net bestaan van
een open autovenster op de…
Brussel heeft nog niet gereageerd
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 356 Brussel heeft nog niet gereageerd,
hoorde ik
en een geheimzinnig lachje
maakte me tot vriend van mezelf
tot vriend van mezelf
mijn lippen die vlezig zijn
zo hun weg hebben gemaakt
onschuld uitdrijvend
als Bosnisch bloed
in beken
velen zijn, maar weinigen
fragmenten hopen nog op
heling en hereniging
broeders wisselen verder
chromosomen…
Daedalos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 372 vallen is
zweven
in het landschap
aan draden geweven,
is hijgen
geperste longen
in de avondmist
spreken
in morse
met de onderkant
van de brug
de pijlers van
de laatste grap
voor de aftrap
vallen is
aarzelend
op zij gaan
voor het dode lijk
op het voetpad
spelen volgens
andere regels…
De Nacht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 417 De Nacht is weer gevallen
Mensen drinken hun laatste glas
En komen op de rand van hun bed tot inkeer
Het leven wordt onzichtbaar
Gaat schuilen voor zichzelf.
Het is oorlog.
De wind rukt de bomen aan flarden
En met hen de stilte
Van in olie gedrenkte dromen
Op hol geslagen vliegtuigen
Scheren langs kerken en moskeeën.
Ik sta aan de zijkant…
De nadagen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 621 Ik leef de nadagen van een taaie lente
Vol onheil en tegenspraak.
Mijn huis is onbewoonbaar verklaard
In zelfbeklag sla ik de ogen neer.
Ik blijf achter temidden van een kale vlakte
Van gemiste afspraken en bittere beloften.
Mijn stad is ontvolkt. Mijn stad brandt.
Ikzelf heb mij uit het landschap teruggetrokken
In een zweem van angst…
De schildwachten
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 664 De glans van mijn pijn bederft de eetwaar
En de hoop die spartelt in het achterhuis
De opstand is te vroeg uitgebroken
De meineed nog te vers en onversneden
De schildwachten steken de rivier over
Het hout is droog, de takken scherp
De rovers weigeren zich over te geven
Uit hun handen valt een lege vaas
Het was midden november en het water…
De versmoring (januari 1968)
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 768 De nacht legt haar hand
op het vertrouwen van de dag,
de oude man
voor de flapbrug van de dood,
- bleek, een vergeelde krant -
scharrelt in de vaas van gisteren.
Op het deksel van de duisternis
bonken de honden, en monken;
maar de nacht houdt stram
haar grafieten, haar loodgrafieten palm
op de warmte van het licht.…
Douwe Egberts
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.371 de nacht schraapt haar keel
de klok struikelt over de uurwijzer
de slapelozen likken bleek
hun inwendige bloeding
doch: vogelzangen ritselen reeds
het ingetogen behang
de trappen kraken feilloos
in de morgenstond
die zich pronkerig tooit
met verkoolde sieraden
ook mijn krachten schieten kuit
Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…
Halve minnaar
netgedicht
2.0 met 92 stemmen 48.590 Met mijn luchtig schip van
Resten en afval van gisteren
Overschrijd ik grenzen
Hou gedreven halt bij
Gedenkwaardige kastelen
Ik neem haar bij de mouw en
Wijs haar de kunstige taferelen
Maar in mijn nonchalant ongeduld
Prikkel ik haar aanstellerige achterdocht
‘Je bent een halve minnaar’, zegt ze
Terwijl ze mij in de haren strijkt.…
Oorlog in Sebastopol
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 674 De vrouw bedrijft de liefde om zestien uur dertig.
Maar tevergeefs ga je op zoek naar
de aard van haar reumatische aandoeningen,
de schaduw van haar verdriet.
Wat een leven, mompel ik,
terwijl ik mijn koffie drink
voor het venster
dat de winden en de stormen
weerspiegelt. En dan, zeg ik:
foert, dan maar!
We eten,
we stoppen met ontwaken…
Staat van gemoed 1
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 751 de muziek klinkt
als stilte
tussen ons
het ijs is wak
de avond teer
de sjaal waarachter
je verbergt
je schroom
is rood
aangeslagen
papier geeft mij
geen kans
is te vochtig van
voorjaarstranen
filosofie en aspirines
ik smeek je
tot bloedens toe
dan: als zwart poeder
bezink ik tergend traag
val helemaal uiteen
tot je heengaat…
Stilleven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 340 Ik zoek niet langer tevergeefs
De kortste weg tussen twee punten
Noch de gulden middenweg
Was ik maar een dier
Dat zich ’s avonds onwetend
Te ruste legt in het koele gras
Van zijn onverhulde dromen
Toch ligt de einder vandaag
Weer iets verder weg,
Weg van de troosteloze kust
En de onrustwekkende geluiden
Was ik maar jij en jij en jij…
Woorden uit St-Laureis
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 390 wie op het vage kruispunt
van de morgen zich onbevangen
in haar spiegel heeft ontmoet,
is nu vol van ongehoorde verhalen
die hij niet anders dan vertellen kan.
wie haar heeft ontmoet,
KAN niet zwijgen.
zijn wilde zang onbeheerst
loopt uit op het wrijvingsvlak
van wind en stilte
en houdt duidelijk een belofte in.
en terwijl de tegenspeler…
aan Pamela
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 529 dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen
en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte
eindigt in een schaduwrijke hel
het voetpad, ja, die is het
die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes
die we vergeten, die we niet vergeten
zoals de Brusselse foor,
de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen
en we zetten ons leven verder…
acrobate
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 1.063 ik zag
tussen je gesplitste schouders
de geilheid van je stem,
met een oogworp
vernielde ik je gedachten
ze waren zo banaal.
en de stilte
sloeg onze verstandhouding
aan flarden
ooit heb ik je zo gehaat
als de zang der vogels
in een late morgen
je zweeft als een
acrobate boven
het gordijn der illusies…
alter ego
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 611 ik ben
wie ik schijn te zijn,
een veinzer,
een dichter dus
van wanen en lyriek
toch lees je uit mijn liefdesverzen voor…
alzheimer
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.163 mijn hersenen zijn weggevreten
door het jarenlang gekweel
van de voltallige vogels
staren zich blind
op de foto’s van vroeger
zien het kind
en verzinken in wroeging
schrompelen tot mos
de fakkel is doorgegeven
aan ongeboren leven
te oud om nog als leerling
door het leven te gaan
een vos die nieuwe streken leert
de medemens verschalkt…
avondstrand
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.052 ik breek
ontroerd
mijn woorden
ga liggen
op het avondstrand
je okselholte
sluit haar rangen
neemt bezit
van mijn gezang
bloemen omkransen
de ijle wonde
in tweestrijd
ga ik heen…
bidden volstaat niet meer
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 1.051 in de boter snijdt het mes de laatste snede
de boer verkoopt zijn grond aan de eerstgeborene
en legt zich te sterven in de verbrande schuur
zijn dochter haar kleed opgeheven in het zurig hooi
bidden volstaat al lang niet meer
de vreemdeling kust de wilde deerne op de mond
gooit ongevraagd een handvol zilverlingen op tafel
wie wordt verraden…
blauw bloed
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.953 voor Marjolijn
bleek als een edelman
trek je door het landschap
zonder god of besturingssysteem
zonder licht op je fiets
maak je de reis naar
het einde van de nacht
je merkt niet hoe
de nieuwe morgen vrolijk is
geen aanstoot neemt
aan je wrange heimwee
naar het mysterie van de roes
de nevels van de zoete waanzucht
hoelang heb je…
bosbranden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 705 de tijd is aangebroken
van de bosbranden in Zuid-Frankrijk
en de gezinsdrama’s in Oostrozebeke
pijnpunt in de samenleving
familie en anderen, de hele poep
trekt gehaast zuidwaarts
laten huisdieren achter
met wat vlees en een bakje vocht
tijd zonder oorlogen
zonder vrede en liefdesverdriet
zonder bewaard overzicht
geen zonen noch minnaars…
continuïteit
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.098 dagen druppelen voorbij
de luwte legt zich al weken
in de lengende schaduw
benevelt het aan tucht
gewende wachten
als een schaar
sluit ik dit hoofdstuk
bemoei me niet langer
met de delicate onderkant
van het zijn
bewaar voor
mijn eindeloze vriend
deze laatste litanie
leg mijn hoofd in de mand
bij de jonge poesjes…
de Nacht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 974 de Nacht is gevallen
mensen drinken hun laatste glas
komen op de rand van het bed
tot inkeer
tot zelfverminking
leven wordt onzichtbaar
gaat schuilen voor zichzelf.
want het is oorlog
winden rukken bomen aan flarden
met hen de stilte
van dromen in olie gedrenkt
vliegtuigen slaan op hol
scheren langs kerken en moskeeën.
ik sta aan de…
de blinde speleman
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 760 ik ben gehuld in het gewaad
van een blinde speleman
een waas van onzekerheden
en verwaterd ongeduld
ik schrijf in een spiegel
krul de letters binnenste buiten
jaag de woorden op tot een rapsodie
een melodie van kwinkslagen en implosies
zoek op de bodem het illusoire begin
het nooit aflatende einde
in een metafoor van cascades
ik zie anders…
de gil van de boterbloemen
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 1.053 voor L.G.
het luchtruim is ontdooid,
de wind werd zichtbaar aan de wand,
waterzucht en spataderen ontsieren
de oevers van verlaten wensen,
de onderhandelingen waren afgesprongen
en de vlaggen gestreken tot grondniveau,
de fanfare speelde met lijf en leden
haar stuk 'Gratis Toegang tot Kasteel en Park'
daar hoorde ik voor het eerst
de…
de nacht biedt amper uitstel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 433 in de ijle geheugenruimte
raak ik ontroering
verzoen me met
de stand der sterren
en andere mysteries
toch alsmaar oog in oog
met het pijnlijke oppervlak
van de dingen
met die stekelige en
steriele verlangens.
de nacht biedt amper uitstel.…
de onwetenden
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 489 De appel valt. Wie onwetend is
Verlaat de voorraadschuur met bebloede handen.
Anderen keren op hun stappen terug
En vervloeken de vlag van het vaderland
Zij krijgen de splinters van de wanhoop over zich heen
Knielen voor de willekeur van de meester
Zij zijn verdoemd,
Al zij die onwetend zijn.
Reten morgen hangen boven de mist op het slagveld…
de onwetenden (2)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 489 voluit valt het doek de onwetenden
verlaten de voorraadschuur handen bebloed
zij krijgen wanhoopsplinters over zich heen
sommigen keren op hun stappen terug
vervloeken de vlag van het vaderland
maar knielen voor de willekeur van meesters
zij ontdoen zich van hun mantel
ontbloten de borst
toch zij zijn beschaamd
al zij die onwetend zijn…
de reiziger
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 763 de reiziger staat stil
hij overwelft de gehate vlakte
hij wikt de taal van zijn herinneringen
het lied des vaderlands
de reiziger leeft in gemeenschap
met uur, dag en tijd
hij groet de nederige passanten
en de bloemen aan het venster
loopt gezwind over het water
peilt de weemoed van de vissen
hij bezielt geen plan
stuurt geen kudden…