Alle inzendingen van jan haak

Er was geen mond die harder schreeuwde zoveel harder dan de zijne toen hij door de hoven ging op zoek naar vlinders in een lint die hij niet vond waardoor hij wist dat ook zijn lach daar zou verdwijnen in gestapeld licht van wolken dat zijn ogen had verblind Slechts met de wind wou hij nog dansen in een dans van harlekijnen en ik zag hem…

Op een dag moest zij de eerzucht van de jager maar verdragen want ze mocht geen kapje dragen in het bos waar zij verscheen want de jager vond een meisje met een kapje maar obsceen En zo trok zij heel alleen zonder haar kapje - diep verslagen met haar losgeslagen haren door de bossen - nergens heen waar de wolven haar verslonden met…

Als een sprookje tussen sprookjes In het witste licht geboren Val jij neer als dwarrelsneeuw Als witte deken zonder sporen Steel je mijn hart voor het jouwe Als een echte Robin Hood En geef je terug wat niet van mij was Met een zoen in overvloed Want zo ben jij, mijn duizenddromer Jij bent liefde, jij bent goed Jij…

Als mijn hart gaat, als mijn hart slaat, blauwe golven, oceanen Slaap ik uit in koningszalen, laat ik hemelbedden staan Verzin ik sterren bij de vleet die wij in dromenlanden zagen En vertelde ik van sprookjes en van vollemaanse dagen Trok de hemel voor je open om je vleugels uit te slaan Om jou in honderd liefdesbrieven naakt te zien in zonnestralen…

Soms dan waren wij het vuurbeest veel te plat om dood te gaan bekeken wij zijn prentenboek van kaft tot kaft - licht aangeschoten trapten wij hem op zijn staart of op zijn oude bokkenpoten gaven wij het ongezegde door het ongewoon gezegde door van leven en de santenkraam en alles wat men zag We waren duizendkunstenaars zeiden de bloemen…

Zeg me waar we zullen zingen in falsetten zullen zwaaien spiegelhuizen laten lachen om een Juttekop met haar orgelmannen met een rietje centenbakken laten graaien kinderogen aangestoven witte spoken laten kraaien Zeg me waar we zullen dansen vliedend middelpunten draaien in dit reuzenrad vol liefde zuurstokroze met gitaar waar we samen…

Ik wou dat ik jou kon vertellen Waarom sterren konden stralen Waarom mensen konden blozen Onder wolken, uit het zicht Wij vliegen hoog aan hen voorbij hier Op dit hemelbed van rozen Over wolken die voorbij gaan Over huizen zonder licht Jij hebt jouw wereld opgetild Op wolken die jou zullen dragen En zo zul jij in voorbij gaan Dragen wat…

Nu mijn zitbank was versleten moest ik wel een nieuwe kopen trok de winkeldeuren open van de meubelboulevard hoorde achter mij een hijgen hoge hakken sneller lopen almaar sneller en maar sneller tot ze kwamen bij elkaar Kan ik U helpen hier misschien klonk er haar stem wat uitgeschoten zoekt U stof of iets van leer iets voor een bad of…

Vanochtend werd ik wakker met een zeekoe die vol pret haar zwarte valse wimpers met een grijns had opgezet Ze kroop wat op mijn kussen toen ik niet had opgelet en dronk mijn laatste biertje met vier boeren tot en met Ik schreeuwde -je bent dronken !- maar zij ging vol in gebed en sloeg toen met haar staartvin mij nog heel gemeen uit…

Kijk hem daar nu vrolijk spelen in de tuin daar met die vlinder sprak zijn oma in verlangen hij wordt vast ooit bioloog Waarna de kleine opgetogen weer naar binnen kwam gevlogen en hij hield zijn kleine handjes voor zijn oma iets omhoog En oma zag tot haar verbazing daar twee grote vleugels liggen die hun lijfje moesten missen en ze hield…

Wie tempert mijn ogen met was van de maan Wie slaapt met de sterren zacht tegen je aan Is het iemand die groot is, niet bang voor de dood is En minstens zo mooi is, om nooit dood te gaan Is het iemand die liefheeft en droomt in verstillen En kleuren tot wit in een prisma kan stillen Als maan die de vloed geeft, als eb het laat gaan En sterk…

Wie kent ze niet uit Sesamstraat, uit Hamelen, de Onverlaat de Swiebertjes, de Tovenaars van lang, lang, lang geleden zij leefden allen nu vermaard in Villa Kakelbont bejaard waar Pippi Langkous net de taart, met Aart had aangesneden Ze zongen allen van hiep-hiep, voor Pommetje en Horlepiep voor Kluk Kluk die voor het publiek, iets…

Voor ieder die in zwijgen staat Dit land in zuchten achter laat Waar windstil alles over slaat Een moederhart gebroken Wie kende er hun namen niet Hun toekomstdromen in verschiet Hun huis vol kamers levenslied Hun stemmen die verdoven Zo zijn wij in ons hart geraakt In bloemenzeeën allen naakt In sterven zijn wij pas ontwaakt Op vleugels…

Lente is... als een wit paard dat rollend op zijn rug vervuld van zonnepret in een pas uitgekomen wei de eerste madeliefjes plet…

Veel te bang om weg te rennen veel te klein te blijven staan in een huis dat niet van hem was maar van onbegrepen liefde Liever hield hij hier zijn mottengang in nissen tussen steen en bedekte hij zijn potten om een schande te vergeten leefde hij het eerstgenoemde in vanzelfsprekend weten ook al was dat nu verborgen en van engelen ontdaan…

Neem je huisje mee op zee Mijn golven zullen je doen leven Blaas je bellen in de lucht Mijn wind zal waaien hier vandaan Laat al je zorgen even los Ik zal een hangmat voor je wezen Je omarmen met mijn vlinders Je gedachten met je lezen Geef je armen aan de mijne Spreid ze uit om te vergeten Speel muziek op grote hoogte Waar mijn hemelschepen…

Hier besta je tussen golven, tussen helmgras en riet Lijkt de wereld uitgestorven, hoor je zee en verder niets Denk je soms nog aan wat is geweest, ooit in het zand geschreven Mooie woorden die vergingen, door de golven weggedreven Opgenomen in de tijd, verdronken in een zeemanslied Hier besta je om wat is geweest, met wat de zee je liet Zoveel…

Jij bent mooier dan jij mooi bent, zoveel mooier dan de maan Als een engel kom jij tot mij, uit een sprookje opgestaan En ik zie jouw ogen stralen, in hun witte sterrenpracht Zij vertellen mij verhalen, geven licht terwijl jij lacht En ik streel wat niet van mij is, kruip heel dicht tegen je aan Voel de geest die in de fles zit, wil niet meer bij…

Daar waar ik nooit jouw naam vergat Met sporen op het schelpenpad De boerenglop, het droge wad En rozenbottelwegen Daar vond ik wat ik nodig had Veel meer nog hier, dan in de stad Een stilte, die de zee verbrak Naakt in de zon gelegen Waar zeilboot met de vogels gaat Mijn hart voor jou steeds over slaat Waar lichtjes waken, 's avonds laat…

Vandaag werd gepast en gedragen door raven de laatste gezant van de stilte begraven Het was niet zijn land dat vreemd van verbazen zich enkel nog vond in trillende glazen Hij stierf op straten in eindeloos razen waar spelden verloren slechts vielen voor dwazen Vandaag werd de stilte door raven begraven slechts een huilende hond…

Twee schollen - ach twee schollen hoe ze vielen op het pad van de viskar van de bode die Vrouw Holle had ontboden alleen was het wel wat snode dat de Genius vergat dat vrouw Holle zoals altijd wel weer iets te hollen had Vrouw Holle - ach vrouw Holle viel gestuiterd met haar gat in de hemel van de Goden waar ze rondjes rent voor doden…

Vaker wilde ik je schrijven van hoe mooi het hier toch is hoe zielsgelukkig sterrenlicht valt tussen omgewaaide bomen vader die mij meer dan eens zei hoe de wereld mij nog mist ik kon hem bijna niet geloven maar hij heeft zich nooit vergist Ik ben allang niet meer dat kind dat achter poppenhuizen zit niet meer dat kind dat ramen tekent…

Het was of ik je al kende Zo kwam jij aan mij voorbij In één seconde van de tijd Waarin een sprookje werd geboren Want jij gaf iets ongewoons door En betoverde met woorden En veroverde mijn hart, zo mooi ik kende je maar pas Want jij was, zoals ik was Een sprookjesmaker eersteklas En je strooide kruimels liefde Als Klein Duimpje steeds…

Eerste stenen werden huizen door lantaarntjes beschenen laantjes blijmoed lange straten pleinen voor het groots plezier boerendorpen werden samen in één nacht miljoenensteden verre landen continenten losgeraakt in werelddelen Hij verslikte zich er in naarmate alles groter zag in panorama van zijn oog te groot zo ver hij had gekeken hoe…

Potjandorie wat een klap twee oudjes op mijn motorkap hun neuzen gleden er langs af ik stond meteen onder verdenking maar al lagen ze dan stijf daar met hun meer dan broze lijf ik kon echt nergens een breukje zien of bloed, of iets van krenking dat heb ik weer dacht ik toen bejaarden aan de happy planking…

Nu zelfs blijkt dat Andries Knevel ook zichzelf kan bekeren en als evolutionist weer verder door het leven gaat heb ik als heiden - om het even voor het eerst in heel mijn leven toch een kaarsje opgestoken in de hoop dat Hij bestaat Toe Heer vergeef hier al mijn zonden hopelijk ben ik niet te laat…

Kruimelzacht waren haar ogen zachter dan de lange kusten waarlangs zij mij steeds liet rusten met haar vogels in het zand Als ik moegestreden zocht naar vertes die ik had vermeden rolde zij de zee in schreden voor mij uit tot lonkend land Toch heeft zij nooit echt geweten in die aangestaarde jaren hoe verzacht haar ogen waren die ik steeds…

Daar waar zij legenden lazen met een hartenklop van goud verscheen zij op haar langste dagen aan de luchten -stervenskoud Verkondig nooit van haar verhalen het is de nacht niet toevertrouwd Zij is al oud -zij danst voor dwazen die zich laven aan het mout en aan hun kinderen vertellen dat wie zwijgt zijn ziel behoudt Zij wacht op woorden…

Je hoeft je niet te schamen voor hetgeen wij samen gaven aan elkaar hier in dit rollebollenveld zo ongekend als boterbloemen van plezier die samen donder konden jagen tussen koeien die jij later nog eens naakt was nagerend Jij was jezelf en nog meer veel meer dan vuur er op kon laaien onder wolken met hun schaapjes die ik uren had verkend…

Steeds als Henk weer ging verbouwen en met stenen liep te sjouwen voor een muurtje dat hij maken zou dan was hij de sigaar want zijn vrouw die er op toe zag en als sfinx er op de bank lag klaagde meters steen en been en gaf hem zinloos commentaar Zeg Henk, je moet het zelf weten maar je bent een steen vergeten en dus zeg ik het maar even…