Alle inzendingen van joep

Ons afdoen als dor hout Is wel héél erg fout. Wij zijn wel oud, Maar nog niet koud. Wij lijken soms wat dor Maar willen nog wel door. Als is het nog maar even, Wij willen blijven leven. En wij zijn uiteraard nog wél een prikkie waard. Niet Drion zijn dooienpillen Maar vaccijn is wat we willen!…

Iedere middag om kwart over twee Duikt de havik pijlsnel naar benee De duif haast zich uit de voeten Zodat de havik alleen in de modder kan wroeten De duif is de angst om Opgevreten te worden zat Hij stelt bij zichzelf: ‘Kom, Ik ga die havik vertellen dat De tijd voor vrede is gekomen Geen verschil meer tussen de snellen en de slomen…

Katwijkers aan zee zwoegend in de zee Algelovig, hardwerkend en duurzaam tevree Tegenover de City That Never Sleeps met daarin Wolkenkrabbers, Wall Street, Queens en Brooklyn IJverig leven de twee werelden naast elkaar Komen nooit samen; er is geen fusiegevaar…

Vandaag is de morgen van gisteren Het nu van net is voor altijd verleden tijd De toekomst is er al; NU! En weg is die weer; voor eeuwig veroordeeld tot de geschiedenis…

Ware liefde Zit hem niet in van Elkaar houden en het Geven van een kus. Het zijn jouw blonde haren Die glanzen in het water Die stralen in de zon Die weerkaatsen in mijn schaduw. Het zijn jouw ogen Die mij en tachtig anderen Laten verdrinken in het onuitputtelijke. Het zijn jouw warme wangen Waar mijn tranen over dwalen Op zoek naar…

J. verlangde erg naar jazz, te- rug, ik zeg J. jazz bestaat alleen maar in je hoofd en zelfs daar nog niet eens, dat weet J. wel, tenslotte ook J. heeft ooit geloofd in schoonheid. Langs de muren druppelt J. naar binnen ook deze keer zie ik ergens tegen op, tegen alles, tegen deuren die maar langzaam dicht lijken te willen slaan, tegen…

Daar zit op takje stram en stil, en listiglijk verhuld in groen, de kameleon in rust heel kil. Hij jaagt door niets te doen. In sier spiraalt de staart Fijn kantwerk in de huid Verborgen is de ware aard Hoe mooi is de schavuit! Plots ketst het licht van harde huid! Wat is het dat daar zoemt en snort met vlieggeluid? Ten dode is die vlieg…

In mijn koperen geheugen rent de archivaris rond, zoekt naar waarheid, desnoods leugen, labels liggen op de grond. Kasten worden omgestoten, grijze schimmel vreet het woord dozen zijn voorgoed gesloten niets is meer zoals het hoort. Schuldig zijn drie stramme heren, grotesk in hun driedelig pak, vernielend al het moeizaam leren, systematisch…