Alle inzendingen van johannes

"Lise, hoor de stormwind huilen, Aan de donderknal gepaard! Laat ons in dit bosje schuilen, Tot het onweer wat bedaart." Lise voelt haar 't hart zo jagen: Dubbelde angst ontrust haar bloed, Daar zij vrees voor de onweersvlagen En voor hare herder voedt. Maar het zwerk, steeds meer verbolgen, Schiet al heller stralen uit; Zal ze, moet…

Wat zegt hier lang of kort, wanneer men 't wel beschouwt? De brave sterft te jong, de slechten sterven te oud.…

Laat de Wijsgeer ons verachten, Daar hij schimpend op ons ziet; En zich boven ons verheffen! Kloë! och, ontrust u niet. Zaagt gij wel, toen we uit dat bosje Gistren kwamen - hoe hij mij Met een nijdig oog begluurde?... Maar ik liep hem trots voorbij. 'k Geef hem vrijheid om te gissen, Wat hij wil, uit ons gelaat; 'k Wed, dat hij…

Och, mocht ik u nimmer aanschouwen, ô Schone, wier bijzijn ik ducht! Mijn oog is bevreesd u te ontmoeten; Licht mocht u mijn hart niet weerstaan. Niet gij, ô bekoorlijke schoonheên Die, zelf door de liefde geleerd, Aan de ogen van HEM wilt behagen, Om wie gij in 't eenzame zucht! Ook gij niet, die al te ongestadig, Nu Lycas dan Damon…

Een hoefsmid, die een man had neergelegd, Werd tot de galg verwezen door 't gerecht. De boeren staken nu, bezorgd, de hoofden samen: - Wie zou hun paarden thans beslaan? 't Gebrek verhelpen aan gekraakte wagenraân? Kortom, 't was met hun plaats gedaan, Wanneer zij geen pardon voor hunne smid bekwamen. Allons de stoute schoenen aan! - Zij…

Is 't wonder, dat de mens in 't leven Het beste spoor zo moeilijk vindt? Twee gidsen, die hem voort doen streven, En beurtlings wenk en spoorslag geven, Fortuin en Min, zijn beiden blind.…

Hoe haatlijk is 't Publiek omtrent mijn lettervruchten! Ik schonk het reeds een trits van welbekookte kluchten, En, nochtans, 't lachte niet! maar 'k loer nu weer op wraak: 't zal boeten voor zijn grillen, Ja, lachen zal het, 't moog dan willen of niet willen, - Daar ik een treurspel maak.…

Ik min mijn geld, en 'k wil het sparen, Mijn rust, en 'k zal ze als goud bewaren: Want zocht ik vrienden of een vrouw Ik had voorzeker ras berouw. Hoe ik de zaken ook beschouw. In 't huwelijk vind ik zelden trouw; En waar de trouw zelfs wordt gevonden, Waant ieder eeuwig haar geschonden; En waar men toch elkaar verdenkt, - Waartoe er doekjes…

Kloë, zestien jaren oud, Sprak: ik zal de min ontvluchten: Want als men het wel beschouwt, Doen de minnaars niets dan zuchten. 't Is of elk zijn tijd besteedt In 't gevoelen van zijn leed. Waar ik slechts mijne ogen wend - Nergens vind ik twee gelieven Die niet zuchten. Wat ellend' Mag hun teedre boezems grieven? Waarom staag…

Zwaar drukte 't lot op 't hart der Joodse vrouwe. Nog pas verbrak de dood 't verbond der trouwe, Of, gram te moe, verdubbelt hij haar rouwe Om nieuw gemis: Een zoon, de lust, de troost van hare dagen, Met hem de vrucht, die de echtboom haar mocht dragen, Haar Enige ligt haar van 't hart geslagen: Wat droefenis! Zij krimpt van wee…

Geen grootheid der wereld bekoort mij. Hoe zinkt gij, ô trotse paleizen, Wanneer ik, naast Kloë gezeten, Mijn oog op uw grootheid laat scheemren! Wanneer op haar zwellende boezem Mijn rusteloos harte mag kloppen - ô Vorsten, wat zijn dan uw tronen? - Daar ginds dwaalt de onlesbare hebzucht; Verzadeloos hongert zij eeuwig. De bleekheid bedekt…

Mijn Kloë, schoon ik u nooit zag, Mijn hart gevoelde toch uw waarde; Zo ik uw schuilplaats kon bespiên Zou gij mij alles zijn op aarde. Ik zong, en zingend zag ik u. Gij woelt altijd in mijn gedachten. Wanneer 't verdriet mijn jeugd bestormt, Uw beeltenis kan dat verzachten. Dan lijde ik minder als ik denk: ‘Mijn Kloë zal eens…

Gelatenheid in 't lot toont eerbied voor een God die alles wat Hij geeft zo wijs berekend heeft. Ziet zich de onnoozle mens gedwarsboomd in zijn wens, zijn wrevel stort zich luid in zucht en weeklacht uit. Grimt hem de rampspoed aan, hij krimpt reeds voor het slaan, en kermt de echo moe bij de eerste slag der roe, alsof hem…

De nagedachtenis van Joseph Haydn, in de maatschappij Felix Meritis den 25 van sprokkelmaand 1810 gevierd. koor. Stemming der heiligste smart, ô Beziel, ô beziel onze zangen! Doe het weeklagende hart Kwijnend verlangen! - Grijp smachtend naar de toon, die Haydns geest gebiedt! Verhef, van de zaligste aandoeningen zwanger, Germanjes…

In een andere wereld zou ik je nu gaan vragen om straks de hele dag mijn Valentijn te zijn In een andere wereld zou je misschien ja zeggen en mij het gevoel geven dat we samen kunnen zijn In deze wereld kan ik het je niet vragen en hoef je niet te zeggen dat je wel van me houdt In deze wereld heb je iets veel beters en wat het doel…

Ik las uw versje, lieve vrind! En 'k vond het droevig leég van zin, Maar opgepropt van ijdle wind; En is er nog wat draaglijks in, Dat hebt ge, weinig uitgezonderd, Aan andren schaamtloos afgeplonderd. Al weet gij, hoe men woord op woord Door 't rijm doet op elkander slaan; Al rollen zij geregeld voort, Als ballen in de kegelbaan; Óok…

Voorgelezen in ene vergadering van Vrijmetselaren, te Amsterdam. Triomf! hij viel, die de aard deed beven, De vrijheid trapte met de voet, Die, door geweld en list verheven, Zijn zetel vestte in mensenbloed! 't Verachtlijk Hoofd der volkverzwelgers, (Zijn trotse slaven) maar, weleer, Het troetelkind der troonverdelgers En vorstenmoorders…

Gelatenheid in 't lot Toont eerbied voor een God, Die alles, wat Hij geeft, Zo wijs berekend heeft. Ziet zich de onnoozle mens Gedwarsboomd in zijn wens, Zijn wrevel stort zich luid In zucht en weeklacht uit. Grimt hem de rampspoed aan, Hij krimpt reeds vóór het slaan, En kermt zelfs de echo moe Bij d' eerste slag der roe, Alsof…

Is 't wonder dat de mens, in 't leven, Het beste spoor zo moeilijk vindt? Twee gidsen, die hem voort doen streven, En beurtlings wenk en spoorslag geven, — Fortuin en Min, zijn beiden blind!…

Ingeschonken orde, proevend als een vleugje chaos. Het kopje als de zekerheid, zo zeker als de smaak.…

Hoe sneeuwt, mijn geliefde! de vlokkige wol, Zo blank als uw boezem, de dalvelden vol! Het noorden ombuldert ons hutje op 't norst, En hek en geboomte is met rijp overkorst. 't Is winter! het ijs nam de beek in bezit; De daken der landlijke stulpen zijn wit, En grauw en eerwaardig, met zilveren top, Rijst ginter de staatlijke kerktoren…

Hoe onbedenklijk veel hangt niet van de Echtkeus af! En hoe lichtvaardig wordt, van zwijmelliefde dronken, Al dikwijls 't hart vertuist, en in een band geklonken, Die pijnlijk knellen blijft tot aan 't ontfermend graf! Mistrouw de eerste blik, 't bedrieglijk spel der zinnen, o Gij , die wijsheid mint en duurzaam heil verlangt! En wik, of 't…

soms kan ik hem niet volgen soms gaat ie links dan rechts rare gozer die jezus gat in zijn hand lult met hoeren noemt god de vader maria zijn moeder veegt met een zweep het kerkplein aan en met theologen de vloer en blind van liefde de dood in de ogen ondersteboven van het leven aan een kruis…

Vlottend op verwisselingen, Drijven de ondermaanse dingen Langs de snelle tijdstroom af. Niets heeft vastheid, niets wil duren: Op de vlucht der jagende uren Stuift ons lot daarheen als kaf. Wat is voorspoed? wat zijn rampen? Niets dan lichaamloze dampen, Ras gerezen, ras verdeeld. Zie de hongerige dagen Aan elkanders vruchten knagen, Woedend…

'Alsjeblief, een pakketje voor je moeder' 'Ik heb geen moeder meer, mevrouw Ze is een jaar of wat geleden Doodgevroren, in de kou' 'O… wat erg. Is je vader dan soms thuis?' 'Een vader heb ik niet, helaas Hij is na een ruzie Doodgeslagen door zijn baas' 'Oh nee toch…! Heb je dan misschien een broer die aan de deur kan komen?…

‘s Avonds in bed komt de onzichtbare man Je ziet hem niet, dat is het nare ervan Ik hoor hem in de kamer Ik hoor hem in de gang Hij klopt er met een hamer En maakt mij vreselijk bang Mijn vader zegt: Het is de kachel Mijn moeder: Het is de wind, geloof me maar Nee, hen moet hij niet hebben Ik ben altijd de sigaar ’s Avonds in bed komt de…

Ik weet hoe liefde voelt En ook de vlinders in je buik Wat daarmee wordt bedoeld Ondanks gebrekkig taalgebruik Het was een machtig meisje In Frankrijk, aan de Côte d’Azur Na drie etappes, want zo reis je Was zij twee weken onze buur Eerst liepen we wat langs elkaar Met afwasbak en pleepapier Maar de tweede avond vroeg ik haar Of ze lopen…

Hoe steel ik je woorden? Hoe lach ik jouw stralende lach? Hoe word ik als jij Stabiel en vaardig van slag? Ik krimp in je bijzijn Verschrompel en verstom Hoe kom jij zo perfect En ik zo min en dom? Ik krab je ogen nog wel uit Ik ruk de lippen van je mond Je oren wil ik ook En zelfs de billen van je kont Dan loop ik rond met vaste tred…

Stoffen, gassen en atomen Hutselflutst de Tijd tot mens Of enig ander dier of wezen Kleur en soort en vorm naar wens Apen, beren, tijgers, leeuwen Mussen, merels, lijsters, meeuwen Varens, lelies, anjers, lissen Rozen, tulpen en narcissen Variaties in miljoenen soorten Door Wetenschap tot stof terugontleed En de Schepper... Nee, die vaart…

De uitverkoop is aangebroken en wat een pret is dat In slagorde verplicht te winkelen al in de grote stad We volgen moeder Kapitein die driftig voor ons uit Elke winkel binnenstapt op zoek naar oorlogsbuit De gouden regel: alles mag, mits voor de halve prijs Pannen, dekens, boeken, schoenen en vacuüm verpakt ijs Het allerergste echter, het…