Alle inzendingen van jonnita

Lijkt mijn leven soms een puinhoop, kijk dan eens naar dat van jou. Loop eens mee door mijn leven dan oordeel je niet zo gauw. Ik vecht mijn strijd en ik zal winnen al zijn de bergen hoog. Ik vind de kracht en ik zal winnen en laat los wat mij bedroog. Dus kijk eens naar je eigen leven voor je oordeelt over mij. Want mijn bergen zijn beklommen…

Wij sprongen in het diepe niet wetend hoe het af zou lopen. Die sprong had veel gevolgen ..we deden elkaar pijn Toch is het goed afgelopen we maakten opnieuw de sprong Omdat we bij elkaar willen zijn Die nieuwe sprong in het diepe heeft ons dichter bij elkaar gebracht en daarvoor ben ik dankbaar ....dag en nacht…

Er vallen tranen langs mijn wang van intens verdriet Dat laat ik niemand merken niemand die het ziet. Ik zie dat je verandert, hoe zeer het me ook doet.. ik kan je niet veranderen..ik weet niet hoe dat moet. Ik moet er mee leren leven, dat je nu niet meer hebt te geven. Ooit komt het weer goed, daar geloof ik heilig in, gewoon omdat ik moet…

Starend uit het raam zie ik de eerste zonnestralen, bloemen komen langzaam op en de vogels fluiten. Hand in hand zie ik een paartje gaan, verliefd als nooit te voren. En ik.. ik staar door het raam en voel me eenzaam...…

Al ging mijn leven niet altijd over rozen, ik heb voor mij het juiste pad gekozen. De keuzes die ik maakte waren niet altijd even slim maar ik zag dat gelukkig zelf snel in. Nu geniet ik weer van het leven en heb nog zoveel meer te geven. Met lieve vrienden en mijn man om me heen ben ik nooit meer alleen. Zij zorgen voor het goede in mijn bestaan…

Ik ben een mens van vlees en bloed met emoties en gevoelens. En al gaat niet alles goed, ik geniet van alles heel intens. Ik sta nergens meer van te kijken van wat er om me heen gebeurt. Ik wil een ieder graag bereiken, lukt me dat niet, dan niet getreurd. Ik ben ik - zo wil ik wezen, een mens van vlees en bloed; van mij heeft niemand wat…

Liefde komt vaak onverwacht als je het eigenlijk niet verwacht Dan kunnen woorden niets uitleggen en kunnen vaak enkel ogen zeggen Dat liefde komt waneer het moet en dan is liefde goed.…

De dag dat ik jou verliet, was het begin van mijn nieuwe leven. De dag dat ik alles achter liet, kon ik weer om mensen geven. Dat was de dag dat ik geen pijn meer voelde en alles anders was. De dag dat ik met volle teugen als een kind zo blij het van de daken wilde schreeuwen GODDANK ik ben weer vrij.…

Telkens als ik mijn ogen sluit, hoor ik weer je stem. Het is een levensecht geluid, dat ik herken. Dan is het net of je heel even heel dicht weer bij me bent. Dan voel ik weer jouw warmte en ruik ik weer jouw geur. Maar gaan mijn ogen open ... dan staat de realiteit weer voor de deur.…

Wie ik ben dat is de vraag. Het antwoord weet bijna niemand. Ik laat mezelf niet zo gauw zien, sta liever aan de zijkant. Met masker veilig bijna eng, omdat ik zelfs mezelf nauwelijks ken. En als ik voor de spiegel sta stel ik mezelf de vraag: ben ik dat waar ik nu naar kijk? Of is dat het masker dat ik draag?…

Stil, gewoon geen woorden. Stil, niet altijd praten. Stil, en voelen wat ik voel. Stil, niets zeggen. Stil, samen stil…

Er straalt één ster hoog aan de hemel, Zie ik die dan zie ik jou. Dan weet ik dat je heel dicht bij bent, voel ik weer hoeveel ik van je hou. Al is het nog zo lang geleden jou vergeten doe ik niet. Soms kan ik je horen lachen, het geeft een bijzonder warm gevoel. Ben ik weer even met mijn gedachten zo ongelofelijk dicht bij jou. Dan zeg ik…

Als het koud en donker is, met sterren aan de hemel. Krijg ik een alleen en bang gevoel. Bang voor alles wat er komen gaat, of wie me bij daglicht weer verlaat. Bang voor koude donkere nachten, waarin ik eenzaam en alleen, om alles wat ik in mijn hart heb, stiekem en heel zachtjes ween.…