Alle inzendingen van joz. le bruyn

buiten in nottebohmstuin, hoog in de witte seringenkruin, zit een zwarte merel als een verliefde kerel te fluiten naar meisjes mahoniebruin.…

een vrolijk, dartel kind uit lint door iedereen als 't zonneke bemind, werd op weg naar school overreden is in coma drie dagen nadien in middelheim overleden. ik hoop dat de familie lijfelijke troost ondervindt…

van warm naar koud of omgekeerd, van braaf naar stout nooit omgekeerd, dat is de gang van 't leven. voor iedereen een andere taak, opdracht of gegeven: schep vreugde in het leven doe dat vol medeleven! streef op een schaal van nul tot tien tenminste toch naar zeven…

een gehaaid iemand zoek ik zelf nooit op, doet me meteen steigeren.…

een dame van tachtig tooit zich elke dag prachtig, zij zoekt man met een bril, waarbij ze kan doen wat ze wil. haar grillen zijn oppermachtig…

er loopt hier al dagen een man met 1001 vragen, zot op avontuur met jongere buur, wil hij god en klein keske behagen.…

resultaat krijg je niet meteen soms vraagt dat jaren volharding en moed.…

mijn grootvader lacht: ik leef, vooral nu, van mijn herinneringen. uitgerekend vandaag leef ik dus tweemaal, noem dat echter geen dubbel leven, dat is helemaal andere koek en taal. elke herinnering is een ontmoeting met ensor, permeke, of vivaldi of bach dat hangt vooral af van mijn gemoedsstemming die dag. het verleden is voor…

mijn grootmoeder zei: jaren weten meer dan boeken. zij was een wijze vrouw, zonder pretentie. zij bespeelde in de vorige eeuw al de lichaamstaal op een wonderlijke manier: zij zag alles, maar ook veel door de vingers, zij hoorde de roddels maar die waren aan haar niet besteed, voor haar mochten die in de doofpot. zij had een bijzondere…

bierbuiken zien hun eigen piemel niet meer hangen. daarom plassen ze op hun schoenen. als melkmuilen daarop, terecht, reageren is het hek van de dam. slaande ruzie tussen hem met zijn lange tenen en die met zijn kort lontje. mensen zijn veel te vlug op hun pik getrapt. zo begon elke oorlog!…

mensen, geen twee zijn dezelfden. je hebt ze in alle soorten: blije, droevige, brutale, gelukkige, arme, rijke, fuifnummers en pilaarbijters, koplopers en lantaarndragers, tafelspringers en wezels, spoken van de opera's, en feeën om door een ringetje te halen! naar dewelke gaat jouw voorkeur?…

geen mens is zo gek of hij heeft ergens nog een goede trek. ik begin , eindelijk, opa te snappen, die zegt: de mensen maken de almanak en god maakt het weer.…

ik hou van zilverwitte, ranke berken wuivend op de gouden heuveltoppen van de kalmthoutse hei, maar afgeknotte berken in de residentiële tuinen daar kan ik toch echt niet bij. maar nog erger zijn die bazen, die hun werkvolk , omwille van den brode, nu nog beknotten, onderdanig laten buigen, ja en amen doen zeggen, monddood maken... soms…

TEGENDRAADS TIMMEREN AAN DE WEG zoals in het land der blinden één oog met harde hand regeert niet met een witte stok maar met de strop, zo krijgt een naaktzwemmer in knokke-zoute meer aandacht dan dezelfde op het naaktstrand in bredene bij oostende. zoals het eerste citroenvlindertje meer opvalt boven een handvol witte bosanemoontjes…

mijn vader hij sprak alleen maar gevleugelde woorden. soms bleven die hangen aan de hoogste takken van de populier. daar glommen ze als kermisballonnen en kleurden mijn leven vol zwier. nu nog vallen ze soms als rijpe vruchten in mijn schoot dan proef ik: mijn vader is ooit wel gestorven maar voor mij is hij lang nog niet dood.…

grijze dagen blijven knagen aan die uren overdag waarop je nergens een sprankeltje zonneschijn zag. maar gelukkig komen er ansichtkaarten van oud-medewerkers met zonnige groeten van ver over de zee , die verjagen de donkere wolken , heimwee en verdriet overdag! hopelijk kan dat ooit voor de zwaar getroffenen nu. hoop! investeringen…

blijf bewegen! eens van negen tot vijf komt er, hopelijk ook voor jou een zee van tijd waarover je vrijuit kan beslissen: ga dan tuinieren, fietsen, dansen en zwieren misschien ook af en toe eens vissen. ga alles doen wat je nu nog niet mag of kan, blijf vooral elkaar plezieren, eindelijk druk van de ketel en de pan, plof je nooit…

wat vooral oudere mensen té veel missen en té weinig krijgen: een hand op de schouder. een aanmoedigend klopje op het hoofd, een stevige handdruk, een omarming, een omhelzing, een knipoog. ze verlangen meer naar zachte lichaamstaal dan naar harde argumenten . meer naar iets kunnen beleven, dan doodgewoon verder alledaags verder levend ,…

de draad weer opgepakt. na weken dubben, denken, ervaren dat alles kan verkeren! angstig blijven en gespannen, in plaats van zalig en ontspannen! geluk is een mooie deugd, maar juist daardoor duur…

verleden tijd veeg je niet uit met een gommetje, die blijft je achtervolgen, die kleeft aan je huid, die kriebelt, verdorie, in elke porie. met jou zou ik zo graag vandaag nog eens een ommetje maken om opnieuw dat zalig geluk te smaken van samen te likken aan ' t zelfde ijsje en nadien met koude tong aan je warme lippen en diep in je…

rustige biartstraat werd deze nacht een helse meir door borrelpartij bij jonge dertigers. gekir,geluid,gebral vanaf twaalf tot vier. feest en drink wij waren ooit ook jong. heb tenminste empathie voor die mensen die daar in nottebohm sereen op de dood liggen te wachten en niet kunnen slapen. kan dat niet minder en anders, jonge buren…

terwijl ik opsta, elke morgen om zes uur, hamert de specht al.…

een buitenstaander hoeft zich niet druk te maken, over een insider, die de lakens uitdeelt !…

van op een afstand zijn alle roze rozen gelijk dichterbij :geur anders.…

soms moet je jezelf terug heruitvinden na verlies om verder te leven.…

in grote tassen vol kleine spullen,koekjes en snoepjes om lekker te smullen, zit ook een aardbeirood boekje, mijn lievelingsboekje, mijn gezellig dagboekje waarin ik elke dag de beste souvenirtjes noteren mag. om hopelijk te bewaren voor later vol herinneringen met een blije lach.…

toen we nog op de schoolbanken zaten , als jonge tienertjes, wisselen we briefjes , liefdesbriefjes uit, tijdens de les. sommigen verstopten we nadien in een fles, gooiden die bij hoogwater in de zee, de golven namen toen al onze onvervulde verlangens mee. op hoop van zege.…

wie niet van goede wil is, blijft hameren op zijn kortzichtigheid, die kant noch wal raakt, blijft dure de comprenure. en spreekt zichzelf voortdurend tegen. geen kerel om huidige problemen, proberen in te zien, te behandelen noch te verbeteren.…

als je onder vier ogen, intiem, verder praat zwijg je over 't weer.…

in de oorlog van 40-45 was miserie overal troef, veel eetwaren op de bon. toch deed mijn vader alles wat hij kon voor zijn kinderen en onze maatjes in de buurt de geladen sfeer wat op te krikken. hij trok met ons naar de waterkant, bij de wilgen. voor iedereen van onze straat sneed hij een wilgenfluitje. met kunstenaarshand dirigeerde…