112 resultaten.
L' amphitheatre romain
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 642 fraaie oude muren glimmen in 't licht
van goudgele zonnestralen
schaduwen van door de zon belichte
vensters werpen zich op de
met bloed, zweet en tranen
bedekte grond van het
Romeinse amfitheater dat
onwillekeurig mijn
diepste gedachten doet terug voeren
naar reeds lang vervlogen tijden
van gladiatoren, gevechten, martelingen…
Aan 't gas in 2016
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 255 Wanneer de klok straks twaalf heeft geslagen.
Als we het glas heffen in een eendrachtig gebaar.
We de beste wensen hebben voor elkaar.
Een oog dicht knijpen voor hen die zich misdragen.
Het nieuwe jaar heeft ongetwijfeld verrassingen voor ons in petto.
Hebben we straks allen juist minder; dan meer inkomen netto.…
Afzien in de Afrikaanse hitte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 327 slechts een gekleurd dundoek verhult
haar lange slanke lijf
zonnestralen dringen door tot op haar huid
blote voeten laten sporen na op het hete zand
een huilend kindje sjokt moeizaam mee aan
haar linkerhand
op haar hoofd balanceert een waterkruik
ze valt me op door haar fraaie ranke figuur
donkerbruine ogen kijken me een secondelang aan…
Avond mijmeringen.
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 692 avond valt, de hemel kleurt
sporen van wit in 't blauw
oranje en rood gekleurde wolken
een Engelse roos in mijn tuin geurt
genieten vanavond in de warme avondlucht
damp stijgt op vanuit de aarde
in de verte klink het geluid van een tractor
kraaien vliegen over in snelle vlucht
nog even dan is het met de zomer gedaan
zullen vogels zich…
Bedrieglijk overspel.
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 580 Ze heeft een rode kleur op
haar wangen als gevolg van
intense woede.
Staart in diepe verslagenheid
voor zich uit, door 't raam,
in de stille natte straat.
Zoekt tevergeefs naar
haar innerlijke leidraad, doch
haar gedachten verdwijnen snel.
Rondom haar vormen zich
wolken van verdriet vermengd met
bittere tranen en haat.…
Boulevard impressie in Cannes
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 537 het jurkje waait wat op
moedervlek siert haar linkerdijbeen
opvallend fraaie, slanke, lange benen
nog niet door de zon gekleurd
groot contrast met de
vuurrode nagels van de tenen
staat stil om zich heen te kijken
hand beschermend boven haar ogen
haar blik zweeft over het strand
zwaait opeens enthousiast en
glimlachte even tegen mij
daarna…
Dagje aan 't water
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 713 zon en wind als gezworen kameraden
riet beweegt in swingende bewegingen op de
aanlandende golfjes langs de oeverrand
de blauwe lucht, slechts onderbroken door
dunne regels hoge bewolking, waartussen een
natuurlijk kleurenspectrum onze blikken vangt
ver voor ons uit, op het woelige water,
het silhouet van een slank wit zeiljacht
langs de…
De camping in het zuiden.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 745 het weer logenstraft de vele toeristische gedachten
dat de zon zich hier altijd dagelijks laat zien
‘een pokken dag vandaag,’ roept een verbolgen tante Mien
terwijl 't land toch om wat water zit te smachten
tussen de vochtnevel welke optrekt over het Zuid Franse land
zien we op de grond kleine stroompjes door regenwater ontstaan
blauw gele…
De crematie.
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 785 je ligt werkelijk keurig opgebaard
beste kostuum is je aangetrokken
donkerblauw; je lievelingskleur, met grijze sokken
familie en vrienden om de kist geschaard
het laatst ritje vangt straks aan
kist wordt reeds door je zonen gesloten
deksel werkelijk overgoten
met bloemen, kleurige linten en harten van cellofaan
afscheid doet pijn voor zo…
De eerste ooievaars.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 379 vandaag heb ik twee ooievaars gezien,
ze oefenden in het opmaken van hun nest.
Naar beneden duvelden ze de overtollige oude mest,
schoon moest het zijn en ruim bovendien.
Ik heb echt vandaag twee ooievaars gezien
die liepen te pikken in ‘t weiland bij de vaart.
Mooi wit en zwart met een sierlijke staart,
rode snavels bovendien.
zag vandaag…
De heerlijke rust van het water
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 309 een roeibootje met een oude man
met gekromde rug aan de riemen
rook kringelt uit zijn brandende pijp
vermengt zich met de witte nevel
tot een denkbaar geurend aroma
van tabak, transpiratie en damp
zomaar een oud plaatje
uit het dagboek van mijn moeder
een man in een bootje op het water
zo gewoon, zo van vroeger, zo’n
gezellig beeld uit…
De kolk.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 609 damp stijgt op van 't water uit de stille kolk
waterleliebladeren hebben groot deel van 't wateroppervlak bedekt
klein spoortje helder water heeft zich in 't midden uitgestrekt
daarin spiegelt zich opeens een dikke witte wolk
die vervolgens even het zonlicht belet om te stralen
dit kleine paradijsje met haar helderheid te kleuren
geniet,…
De oude lederen jas.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.106 daar hangt hij nu troosteloos aan een haakje
kale plekken overheersen reeds zijn aanzicht
resultaat van zijn jarenlange trouwe plicht
in zijn rug zit al een slijtage gaatje
als hij toch eens spreken kon, dat zou wat wezen
verhalen die liggen opgeslagen in zijn huid voorgoed
niet dat het er nu nog wat toe doet
maar toch zouden sommige mensen…
De oude postkaart.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 567 die nacht was 't volgens de postkaart begonnen te sneeuwen
als motten dansten de vlokken rond de panden
om vervolgens zacht op bomen, boerderijen en huizen te landen
alsook op struiken en heggen: gelijk een groep spreeuwen
een stevige bries kondigde zich voorts vanuit het oosten aan
witte sneeuwgordijnen sierden in een oogwenk de bomen
waarin…
De promenade.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 636 mensen lopen hem gegeneerd voorbij
ergeren zich aan zijn onbeschaamd gedrag
aanfluiting voor de chique promenade
zijn gezicht wordt zichtbaar, karton glijdt opzij
pas na uren richt de gestalte zich op
schudt zich uit, staat op van de grond
wankelt met het karton de promenade af
en vervloekt vervolgens de nieuwe dag…
De rauwe werkelijkheid.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 607 het was zo'n dag als ieder andere
een dag van spanning en gruwelijkheid
gedrenkt in hoop op menselijke toegankelijkheid
in weerwil van 't idee dat de wereld zal veranderen
de televisiebeelden soms rood gekleurd
laten zien dat er bloed vloeit in het oosten
vluchtelingen die behoefte voelen zich te laten troosten
afkomstig uit een land dat…
De seizoenen lijken op te schuiven
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 212 een hoedje komt omhoog uit het zand
glanzend in de het zwakke zomerzonnetje
glimmend als een bruin ballonnetje
nog onwennig balancerend voor de juiste stand
hij valt me op, naast het pad, tussen de bomen
een der eersten die ik in de Maashorst heb ontwaard
mijn laatste foto heb ik voor hem bewaard
is ’t niet een schoonheid, die opeens tevoorschijn…
De strandwandeling
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 493 hand in hand lopen ze te sloffen
over het drijfnatte strand
terwijl de wind boosaardig om hen
heen huilt en grijze wolken zich vormen
tot een klagelijke massa
regen valt onverdroten neer op
hun reeds doorweekte en
verkleumde lijven
even staren ze naar de golven waar
schuimkoppen zich grauw en ruw bollen om
vervolgens met geweld uiteen…
De tweehonderdjarige eik
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.089 onbeweeglijk staat hij al
tweehonderd jaar
stil te staan
geen soortgenoten
om hem heen
mistflarden draaien rond
zijn kale bol
twee kraaien krijsen
plotseling zijn naam
op de smalle landweg komt
een bestelauto aan
vormt al jaren een
richtpunt voor
't verkeer in de zon,
de regen en de
grauwe, natte duisternis
gespaard voor
de open…
De zuidwesterstorm.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 447 Ben de zuidwesterstorm die thans overtrekt.
Veroorzaker van schade en last.
Welke als gevolg van mijn korte aanwezigheid ontstond.
Waardoor ik thans spontaan dikke druppels ween.
Voel me schuldig aan 't vele leed; en krimp ineen.…
Een grauwe herfstdag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 485 gedreven door wind en motregen
ploeterend over heuvels, door weilanden, modder en plassen
wandelend langs troosteloze lege café terrassen
toch een glimlach op mijn gelaat gekregen
fascinerende aanblik van bossen met kale bomen
alleen in de toppen nog wat bladerkleur te ontwaren
kraaien huizen er met tientallen paren
zon lijkt er toch even…
Een gruwelijk einde.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 741 stil en verdrietig
zijn kopje schudt in
de wind
't is nog zo'n baby
een zielig klein
hondenkind
verlaten van iedereen
natuur is meedogenloos
en hard
moeder pas verscheiden
haar baby moet
thans ernstig lijden
ze is een van de
vele zwerfhondjes die
dit jaarlijks overkomt
geen eten meer
noch drinken
de dood meldt zich
dan…
Een herfstig gedichtje.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 660 hoog reikende hoofden schudden rond
in een bekoorlijke symfonie van zacht geruis
twijgen laten hun zomerlast vallen of
liggen reeds stuiptrekkend
voor dood op de grond
kleurende bladeren tonen
gedragen door de wind terstond
in bruin, geel en groen aan afhangende takken
vogels vliegen weg in het besef dat
er weer een seizoen aan zijn einde…
Een hommel
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 579 het maakt me blij; dat gonzende geluid
het snelle bewegen van haar vleugeltjes
het voorzichtig landen op
bloemenstampers om nectar te drinken
alvorens weer te verdwijnen
ze doet zo haar best
dag in dag uit om
een maaltje te verschalken
terwijl ze daarbij soms onbewust
ook andere hommels lijkt te 'stalken'…
Een huisvrouw.
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 731 stil zit ze op haar keukenstoel; schilt ongeduldig de patatten
regen slaat met vlagen tegen haar keukenraam
ze staat op - zet quasi automatisch - de radio aan
kijkt naar buiten: kan niet langer dat rotweer bevatten
aardappels plonzen met geweld in de hoge pan
waterdruppels spatten op haar brillenglazen uiteen
op de radio een telefoonspelletje…
Een jammerlijk misverstand
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 351 het was precies zo’n dag als vandaag
wolkenhemel met af en toe wat zon
ik weet nog goed dat het toen zomaar begon
dat vreemde opwindende gevoel in buik en maag
ze stapte voor mij uit de tram
slank en rank, plotseling in een zonnestraal gehuld
lange blonde haren, borsten goed gevuld
haar verschijning maakte mijn rug wat klam
het tikkende…
Een miezerige rot morgen.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 323 als een regendruppel voel ik mij op
deze troosteloze januarimorgen
zo'n nietig deeltje in de natuur dat
even zichtbaar is alvorens
op te gaan in de natte massa…
Een opvallend fraaie jonge vrouw.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 965 zie haar ranke silhouet afgetekend
tegen de kleurrijke avondhemel
ze staat stil te turen naar de zee
de hand houdt de hoed vast de
zomerjurk wappert iets op
haar hele verschijning
gewoon klasse…,
top!…
Een zonnige winterse dag
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 457 Zonnestralen glinsteren door de kruinen van bomen.
Schapen lopen onwennig op het besneeuwde weiland.
Een moeder met een klein kindje aan de hand.
Dat met haar meegetrokken slee wat loopt te dromen.
Zo maar een beeldimpressie van een gewone winterse donderdag.
Eenvoudige gebeurtenissen die ik zo graag aanschouwen mag.…
Een zware najaarsstorm.
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 527 Als tranen lopen regendruppels langs de ramen die
kreunen en steunen onder de druk van het geweld.
Dat takken doet afrukken van de voor de woning
staande plataan en bladeren doet opstuiven door
de lucht waarna deze vervolgens neervallen in
mijn achtertuin.
Krakende geluiden op zolder doen me er aan
herinneren dat de kracht waarmee de storm…