Eikenheuvels tussen grove den
waar je als kind
de nachtegaal kwam horen
bevend in verboden schemering
hoewel ook jongens
aardig konden fluiten
nog schrijven talingen en eenden
op het water
lagen aa’s en ee’s
onrust onder de oksels
een hals vol richting
ook wij bewegen uren stap na stap
het ritme van miljoenen mensenjaren
winter ademt…
De tijd heelt alle wonden
(zoveel pogingen verspild)
maar het kan zijn
dat je wonden hebt
die je niet genezen wilt
ik herinner me
jouw ogen,
je stem en ook je lach
jouw beeld
dat blijf ik koesteren
omdat ik zoiets
nooit meer zag…