Alle inzendingen van lisa p.

Met opgeheven kop en staart lopen vier poten hooghartig aan mij voorbij. Een geruisloze sprong tot aan de warme vensterbank waar hij met ongeinteresseerde blik naar buiten schouwt het is pas maart... en nog veel te koud.…

Wit papier dan onbeschreven, een schone lei wit krijt ons gegeven. De eerste januaridag ziedaar de geroemde dag van morgen hoe kan het anders dan beter gaan dit jaar. Toch heeft de mens reeds sinds aller tijden zich beter voorgenomen en was slechter niet te vermijden. Voorspelbaar dan deze nieuwe dagen de trieste conclusie na vele…

Zijn takken hangend onder zware wintermantel berust in zijn lot.…

ijskristalletjes glinsteren alom of het feest op aarde is.…

Ik heb mijn vaderland verraden Ben mijn moedertaal vergeten spreek denk en droom in verre woorden anders in mijn diep geweten. Oppervlakkig en niet echt heimwee op de achtergrond als iemand die constant tegen tranen vecht lachend met een vreemde mond. Met een andere klank ben ik gaan heten, mijn naam is niet zoals voorheen laat mij mijn moedertaal…

Het witte laken van sneeuwvlokken en onschuld dekt de wereld toe.…

Wit, spierwit mijn blad en koud mijn pen hoe kan ik mezelf vertellen, dat ik geen dichter ben. Groot zijn mijn gedachten, en alles daarvan is waar zielepijn verzachten.... ach, kon ik dat maar. Soms ben ik echt wanhopig, daar ik geen dichter ben en dat ik slechts heel simpel rijpjes schrijf met deze pen. Oh kon ik toch perfekt beschrijven…

De zon kust de berg goedenacht en fluistert de maan toe: wees waakzaam!…

Zoals de oude meester in bezit van schildersezel en penseel, zo kon ook hij niet anders weergeven, de natuur zijn schitterend geheel. Langzaam maar vastberaden werkte de Herfst zich door de maanden die hem scheiden van het winter mannenkoor. En toen het kunstwerk af was en hij voor mij stond vielen blaadjes als tranen van emotie op de grond…

Als ik je zou vertellen dat ik nog altijd van je hou nog steeds, na al die jaren, nog steeds. Als ik je zou vertellen dat je nooit uit mijn gedachten bent geweest, op een stoel in een hoekje; als toeschouwer van mij levensfeest. Wat als ik je zou vertellen hoe vaak ik je om raad heb gevraagd, mijn vreugde aan je heb getoond, mijn wee…

Sorry dat ik 15 ben, weer eens ruzie heb gemaakt, ik die heel de wereld ken, dus tegenspraak is wat mij raakt. Mijn veel te grote voeten, stampend op de vloer van ongeduld, niet willen maar toch moeten, een storm van woede die in mij brult. Lange armen, handen van een vent, maar lieve lieve kinderogen. Hopen maar dat het wat went; het…

In de stilte, doodse stilte met m'n ogen dicht In de stilte, vredige stilte zo heel dichtbij jouw lieve gezicht.…

Ik drink op mijn dagen die hier voor mij zijn uitgeteld. Ik drink op mijn leven; gemiddeld dus welgesteld. Ik drink op de toekomst die er zo alleen maar profijt van heeft. Ik drink op de mensheid waar zoveel bloed aan kleeft. Ik drink op de kunst, op de dichter en zijn gedicht. Ik drink op zijn wijsheid zijn schoonheid, zijn licht…

Als een naar de zon gedraaid gezicht, door zijn warmte uitverkoren, zonnebloemen verlangend naar het licht een nieuwe dag, het ochtendgloren. Hunkerend na de donkere nacht, wachtend op de dageraad, verdriet en pijn weet ik verzacht door zonnestralen die ik binnenlaat.…