Alle inzendingen van marijke

Beer is huid Slang is leer Struis is veer Vis is kuit Schaap is wol Os is haas Geit is kaas Paard is knol Kip is ei Bij is was Das is das Vogel vrij Flamingo Flamingo ------------------------------------------ uit: 'Vandaar dat ik ween', 1992.…

De violette lucht omsluit een jongen die roerloos in het heden hurkt. Af en toe gaat zijn arm omhoog alsof hij zwaait. Naar niemand. Nooit weggeweest, geen schoenen nodig. Hij hurkt bij zonsondergang in een portiek, neergelaten op aarde als een spin aan een draad. Ik zou een requiem willen inzetten. Er zijn nooit uitspraken over hem gedaan…

Naarmate de feestdag die nadert groter is neemt ze meer tassen mee voor haar boodschappen. Voordat haar iets kan worden geopenbaard stapt ze op de fiets en door een zekere welvaart op haar betaalkaart is het moeilijk om kalm te blijven. Ze denkt, of kun je dat wat door haar hoofd schiet geen denken noemen, als het maar niet druk is, het is…

Mocht je me niet op je feestje uitnodigen ik zal aanwezig zijn. Ik zal er zijn in jouw speciale aandacht om me niet uit te nodigen en in de ongestelde vragen van je gasten in de vermoedens, de gissingen. Ik zal het gesprek sturen, want halverwege een zin die lastig op mij toeliep stokt iemand, ik ben het waar jullie overheen praten wat…

Vroeg in de ochtend zit op de rand van de steiger een meeuw. Hij slaapt, ogen dicht, poten in. Maar te stil en te lang. Is hij dood? Hij is dood. Zit toch of hij slaapt. En de kop van de kapmeeuw is heel. Is de nek van de kapmeeuw geknakt? Vloog hij tegen een ruit? En dan dreef hij lam van de ruit naar de dood is nog net op de steiger…

Mocht je me uitnodigen op je feestje wat zal ik afwezig zijn. Ik zal menen dat je me uitnodigt omdat het hoort. Het zal me zo verwarren dat ik niet mezelf ben en niet weet wat ik moet zeggen, iets zeg wat niet ter zake doet iets wat het gesprek opbreekt en waarvoor ik me schaam. Noemt iemand dan mijn naam dan zal het vreemd zijn dat ik…

Arm als de grond, met rondom het zuigend moeras van ziekte geen grond was zo arm als ziekte en daarin kwam hij en las. Gericht in zichzelf bracht hij zich voort hij vocht om de letter. Hij was een lezer. Wie was hij zonder. Wat was hij geworden. Hij las bij zwak licht. Die duistere kamers, dat huis met het ijzige trapgat en de…

Jan zeventien jaar dood schrijf ik in mijn nieuwe agenda bij tweeëntwintig april en ik weet weer hoe je stierf en hoe ik het moeder vertelde, hoe ze toen zat en keek. Ieder jaar opnieuw schrijf ik het op. Ieder jaar wordt je dood ouder. Als ik het opschrijf is de dag nog leeg. Lees ik het later dan sta je tussen afspraken, nog…

Iemand legde een steen op haar hoofd, maar ze wou dat het een hoed was. Ze droeg hem als een hoge hoed. Zulke hoeden zijn zwaar, ze verplichten. De steen droeg in zich de tijd die haar hals sterkte en rechtte en haar wekte: ze droeg een steen. Het gelukkig moment de steen te ervaren als een bot van de aarde, voornamer…

Mathilde trok achter de kat aan. Geduldig wachtte hij op iedere hoek. Gloednieuw klonken de klinkers onder de driewieler van Mathilde. Ze reed de Proefsteen uit vertrouwde straat met de verbanden die we huizen noemen, dreef van haar kamertje vandaan. Onafgebroken verschilde ze van de Mathilde in het kamertje: ze rekt haar genen, volgt…

Mocht je me uitnodigen op je feestje wat zal ik afwezig zijn. Ik zal menen dat je me uitnodigt omdat het hoort. Het zal me zo verwarren dat ik niet mezelf ben en niet weet wat ik moet zeggen, iets zeg dat niet ter zake doet iets dat het gesprek opbreekt en waarvoor ik me schaam. Noemt iemand dan mijn naam dan zal het vreemd zijn dat ik dat…

Er is geen foto die laat zien hoe jij nu bent. Geen landkaart waarop ik jouw huidige verblijfplaats aan kan wijzen. Ik kan alleen in mijn herinneringen reizen, terwijl ik weet dat ik je daar niet vind. Zo sta ik in de tussenwereld van het heden, met achter mij jouw onvoltooid verleden en ver vooruit mijn toekomst die zich achter…

Niemandsland tussen twee werelden. Wonend in het wit tussen de woorden. Ongedachte, onvertaalde leegte, Ruimte biedend aan wat bijna is. Aan nog niet gevoeld gemis. Aan het nog onbestemde.…

Druppels water, rond als knikkers tiktak in een stroomversnelling door een deels mistig half-vol glas met champagne Van over de rand van achter je brilleglazen kijk je mij aan alvorens aan tafel gezeten jouw deel te nemen van de opgetuigde vogel alleen in blauw en penseelstreken nog vereeuwigbaar Zachtjes ga je spreken over het neergedaalde…

Cabanes eind oktober – grijs bruin oker groen Een door nevels van vuurtjes versluierd seizoen Waar de roofvogel langzaam haar spied-rondjes draait De barmhartige zon alle herfsttinten aait De winterslaap nadert de kou is op til De natuur komt tot rust - een merkbaar verschil Met de brandende zon van de bloedhete zomer Het tempo de kleuren zijn…

In de verte Wijds aan de horizon Blauw en gejaagd grijs Dichtbij, door de natuur Vormgegeven grillige rotsen Een rijzige gestalte, jij Loopt over de onbetreden paden Langs met mos begroeide aarde In een mist van onbehagen Zocht je naar monumentale bomen In de schaduw schilderde jij ze ijzig Voor jou waren ze het verband Op de wonde,…

Hoe onvoltooid is onze liefde herinner je je nog dat je bij me binnenkwam met schildersdoek en glunderende lach omdat ik van je houd, zei je verf en kwasten, kleurig palet wij tweeën op het doek en ik, ik voelde me koningin en filmde al je bewegingen vol ijver, gaf je m'n dik gebreide witte vest met capuchon en noemde je mijn Rembrandt…

Onverwacht zo in de stad kruis ik je weg en roep je Je kijkt me aan en groet, je trappers…

Als vlammen schaduwen werpen op de muur en lichamen vaag in glanzend licht weerkaatsen in spiegels Als lekkende tongen geur verspreiden en adem bevangen is van overgave Dan neem ik je mee naar mijn uitgestrekte rust…

Als je bij me binnenkomt dan ben je niet alleen ik zie het aan je ogen ik voel het om je heen en als je laag na laag onthult en open voor mij staat word jij, ben jij mijn prooi, een soepel beest dat gromt en kronkelt in de grond vol lust, zich dieper graaft ik dans hooghartig, neem je mee en breng je naar de rand ogen vol spiegels…

Nooit goed genoeg Het is nooit goed genoeg het cijfer 7,8, of 9. Het moet een 10 zijn verdiénd en niet gekregen.... Met een griffel en zelfs dat is niet genoeg. De zoen van de juf is wat je ook nog vroeg En jij maar werken en jij maar sloven. Jezelf beperken haarkloven...... Een goed boek over het leven en waar je naar moet streven…

Het vliegtuig trekt zijn grens door blauwe lucht maar grenzen bestaan daar boven niet de streep wordt een zee van watten tot zonnig besneeuwde bergtoppen vervormd waarover de wind zijn prikkelende zilver zucht. Ook hoge bomen, ongenaakbaar in hun ouderdom waaieren hun takken brutaal uit over het door mensenhanden neergekwakte prikkeldraad,…

Euthanasie op de rand van het leven ik wankel, hou me vast nee....... doe maar niet laat me maar los mijn blik is al naar voren ik zoek ik zoek mijn man ik kan niet laten om te zien naar tranen van mijn kinderen ik ga wel, maar ik kan niet ik kan wel, maar ik ga niet nog niet of toch zal God mij ooit vergeven wie helpt mij bij dit…

In Uw Licht kan niets mij raken , in Uw Licht blijft alles groen, in Uw Licht wil ik blijven voortgaan, wil ik zelfs NIETS overdoen, in Uw Licht spreek ik de waarheid, ook al staat het de wereld niet aan, in Uw Licht wil ik blijven wandelen, in Uw waarheid blijven staan, wereldse tongen vernachelen mij, ‘k zie véle ogen leeg en schril,…

er zit geen merel in de top van de boom de ijsbreker schuift jou mee over de dansvloer zijn smoking hangt aan het plafond terwijl jij het sherryglas vult met schreeuwen om hulp Woorden kunnen jou redden dans opnieuw die wals…

En nu, nu is er dus oorlog, de eerste bommen zijn gevallen. Verweg en toch zo dichtbij. En ik, ik moet een mening hebben, maar ik voel me alleen maar zo vreselijk verdrietig. Ik voel de woede en agressie op beide fronten, maar bovenal, het pijlloze verdriet en de angst. Van al die mensen daar, die net als ik alleen willen leven met een beetje…

de herfst is warm van kleur en heeft een speciale geur van eikenblad en mos en van kastanje de herfst is heerlijk zonder franje de herfst is nat de herfst is wind is als het spelen van een kind dat steeds opnieuw begint de herfst is als ieder ander jaargetijde prachtig is z'n eigen soort de herfst die heeft iets haastigs over zich…

ieder jaar in mei voel ik de kriebels in mijn huid er gaat een wonder door de wei in vol ornaat ligt als een machtig wit tapijt wat geen mens ontgaat dat wonderschone fluitekruid in alle bermen langs de wegen en al die kriebels in mijn huid ervaar ik als een zegen dat veel besproken fluitekruid siert boven doorns en distels uit gelukkig…

Margarita prinses geeft de pers de verzekering ik gaf voor die ton geen enkele handtekening en voegt daaran toe wel/niet uit berekening ik ben met permissie het kind van de rekening…

Jij bent uniek geboren uit liefde je bent wie je bent bloeiend als een bloem zoals jij alleen bestaat…