stralend in de zon
het eerte daglicht vang ik op
dit was hoe het begon
uit de grond ontworteld
de zon brengt mij groot
mijn leven zal niet eeuwig voortbestaan
uiteindelijk moet ik toch dood
maar ik geniet
grote voeten komen op mij af
mijn blaadjes krimpen in
ik ben bang voor mijn graf
ik leef nog maar net..
steeds dichterbij
konden…
ik roep
en ik gil
mensen moeten uit de weg
omdat ik dat wil
ik heb haast
zien mensen dat niet?
laat mij erdoor
dit is geen lied
ik ren
en ik val
ik sta op
die mensen zijn mal
iedereen denkt aan zichzelf
het is eerlijk
ik kom te laat
mijn hart klopt onbegeerlijk
eindelijk
ze denken toch aan mij
ik ben op tijd
hij redde mij…