Zullen we nog een keer uit dansen gaan?
ergens op een stille berg?
vier voeten in eenzelfde ritme
de liefde vierend in de nacht
ergens bij een volle maan
jouw lippen op de mijne
schoenen in het natte gras.…
gedroogde bloemen in je haar
getuigen van een lang vervlogen tijd.
je handen zijn getekend door de tijd
een wirwar van vormen en lijnen:
rivieren van een eeuw.
Botten en vel zijn bijna een.
De druk van het leven
gestempeld op je lijf.
Maar zoals altijd
blijft het blauw van je ogen
de jongheid van je geest veraden.
Een lang vervlogen…
daar sta je dan,
net zoals vroeger.
net zo alleen,
alleen dan anders.
jaren gaan voorbij,
of zijn het luttele seconden.
Daar sta je dan,
machteloos.
Nog steeds alleen
net zo verloren.…
in stilte zwijg ik,in alle talen
mijn tong gekluisterd in mijn mond
woorden gillen in mijn hoofd
maar spreken zal ik niet
alleen mijn ogen zijn te lezen
lees ze, voor mij, alsjeblieft
en zie wat ik je wil zeggen
want spreken mag ik niet…