316 resultaten.
Moederdag
gedicht
4.0 met 165 stemmen 8.375 Ik breng je weer een bloemetje
die traditie blijf ik trouw
ik geef ze nu alleen niet meer
gewoon rechtstreeks aan jou
`k leg ze voorzichtig op je graf
en hoop dat jij van bovenaf
dit glimlachend bekijkt
zodat het toch voor jou en mij
een beetje moederdag lijkt.…
Mijn Ouders
gedicht
3.0 met 56 stemmen 23.825 na eenentwintig jaren
bracht ik hen het bos in
geblinddoekt
met broodkruimels in hun zak
(waarop ik al mijn vogels losliet)
en nog
keren zij weer.
----------------------------------------------
uit: 'Alleen maar het gevoel van leven', 1977.…
vergane glorie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.180 tijd geeft geen weg terug
gruis kraakt na tot stof
een spinnekopmolen draait
snijdt klappend
met de wieken
kil dwars door de lucht
wind fluistert een prevel
iets kwelt
verbrand doofstommer het koren
dagelijks
voor het gloren
hoor ik het ploegen
van andere akkers
zo triest zo triest
geen kleine tjilpje
van een gevederde vriend…
achter zijn ogen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 283 achter zijn ogen vermoed ik
de wereld waar hij woonde
zijn naar binnen gekeerde blik
lijkt te luisteren naar
geluiden van toen
rinkelende melkbussen op een kar
roepende stemmen tijdens het hooien
koeien, bijeengedreven in de zon
de wereld waar zijn leven stopte
en waar het ooit begon
hij zit in de stoel
en kijkt naar niets
ik streel…
nooit meer bang
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 296 reeds gekluisterd aan rollator
is zij nochtans de dicator
van de gang
jaagt elk een die onverhoopt
plotseling voor haar voeten loopt
daar op stang
heeft zij niet meer het vermogen
om verbaal nog te betogen
iets van samenhang
god gaf haar deze prothese
om de gangen door te sjezen
nooit meer bang!…
het keukenraam
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 241 hij staart wat uit het keukenraam
de klok tikt langzaam door
verstrijkt de tijd genadeloos
daar zijn geen woorden voor
zijn denken is als vogels
die fladderen in zijn brein
met maar een rustpunt, telkens weer
'kon ik maar bij haar zijn'
zij zit wat suffig in de stoel
speelt met het tafelkleed
de zuster geeft haar stukjes brood
omdat ze…
zonder titel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 625 Nu wordt het herfst. De bladeren
bruinen al wat aan de bomen,
langzaam, blad na blad. Het wordt
al koud en nat.
Nog even kleurt het goud, nog even
hoor ik vogels zingen. Maar in dat
'even' gaat het wringen, want vogels,
bomen, worden eigenlijk niet oud.
Ze zijn zoals ze waren in mijn
kinderjaren, zoals ze in mijn laatste
herfst weer…
Niets en alles tegelijk
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 404 Nooit trapte ze met zoete pootjes op
mijn hart. Wel knaagde ze zo nu en dan
aan mijn geweten, omdat ik haar gedurende
de dag verliet en uren kon vergeten.
Dat werd dan 's avonds door haar
afgestraft met dominantie en bevelen.
En ach, ik deed het graag, haar naar
de ogen zien, haar rode haren strelen.
Ze was me keer op keer de baas, de kleine…
Al jarenlang dezelfde man
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.193 Mijn leven is gespeend
van ieder avontuur
en niet zo interessant
Al jarenlang
dezelfde man
van 8 tot 5 dezelfde
gang en nauwelijks
vrienden
Een doorsnee flat
in nieuwbouwwijk
Het dagelijks voeren
van de poezen
de was, de strijk
En als ik wil
heb jij nu juist
geen zin
of tijd
Hoe kan een mens
met zoveel niets
gelukkig zijn…
geen titel
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 384 Na zoveel jaar
zie ik je weer
je zwaait
ik lach
en keer me om
met beelden van je mond
mijn hand
je schouder
ik dacht
de tijd heeft deze dingen
uitgewist
ik heb me hopeloos
vergist:
ik ben je nog niet
afgeleerd
alleen maar leger
ouder.…
geen titel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 217 Men zegt
de tijd heelt alle
wonden
en dat is waar
dat is het moooie
van tijd
Maar wat er
slijt in
jaar na jaar
is het bijzondere
en wat ons rest
is middelmatigheid.…
Voor de Mis I
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 338 Op zondagmorgen wordt mijn
moeder mooier nog dan zij al is.
Haar schort blijft in de kast.
Ze haakt haar zijden kousen vast
daar, waar haar blankheid overgaat
in duisternis. Op zondagmorgen is
mijn moeder vol geheimenis, met
lippenrood en donker-krullend haar.
En ik vang elk gebaar waarmee zij
minder moeder wordt, steeds meer
het meisje…
Voor de Mis II
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 356 Op zondagmorgen is mijn vader steeds
gehaast. Hij jaagt ons op, hij bidt
en raast en pas wanneer wij naast hem
zitten in de lege, houten banken vindt
hij rust. Daar ligt zijn troost, zijn
lust en elke zondagmorgen wil hij daar
als eerste zijn. Hij wil de eerste
klanken van het orgel horen; hij wil
getuige zijn hoe het koor opnieuw
geboren wordt…
Vroeger thuis
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 849 Nooit wordt het weekend meer als vroeger thuis,
toen ik op zaterdag niet uit mijn bed wou komen.
Onder de dekens kon ik van ontsnapping dromen,
zoals ik 's avonds van ontsnapping droomde
voor de buis.
Wat was ik, veertien, vijftien jaar? Niet langer
veilig voor mezelf of voor de ogen van de anderen
was ik zo onomkeerbaar aan het veranderen…
geen titel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 185 M’n lief,
op dagen dat het leven zoet is
en wij als in het pril begin,
sluipt soms een weemoed
bij me binnen
en wordt het nu herinnering
van wat wij zijn,
van wat we waren
en wat er voor ons komen moet
laat zich al raden:
je zult m’n kussen in je armen
nemen, het wiegen
en me grenzeloos bewenen.
Of zal ik bidden…
December komt
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 267 December komt
en kort alvast de dagen
tot enkele uren schrale zon
gedurende de dag.
Door 't donker loop ik
van de prille morgen;
ik keer terug bij 't donker
van de nacht.
De tussenuren slijt ik
in het kunstlicht van kantoren.
Mij deert het niet,
ik weet als nooit tevoren:
ik koester deze donkere dagen.
Het daglicht kan mij nauwelijks
nog…
zonder titel
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 335 Na zoveel jaar
zie ik je weer
je zwaait
ik lach
en keer me om
met beelden van je mond
mijn hand
je schouder
ik dacht
de tijd heeft deze dingen
uitgewist
ik heb me hopeloos
vergist
ik ben je nog niet
afgeleerd
alleen maar leger
ouder.…
authenticiteit
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 275 Ja kan alles aan jezelf
veranderen,
maar niets aan
wie je werkelijk bent…
Wanneer mijn moeder zorgt voor het eten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 172 Wanneer mijn moeder zorgt
voor het eten
de piepers jast
de groente wast en snijdt
zit ik op een stoel en sla haar
gade, haar snelle handen
haar gebaren, haar
liefdevolle zorgzaamheid
Soms kijkt ze met een glimlach
om en babbelt wat met mij
ik vat haar met verliefde blik
en zeg haar van mijn diepste
vragen
als antwoord wordt ze stil…
Als mijn vader weg is
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 133 Als mijn vader weg is
hangt zijn sfeer nog in de dingen
Alles is stiller, maar vredig-stil
Stof dwarrelt in de zon
de radio speelt zacht
en mijn moeder die neuriënd
haar werk doet
draagt de gloed nog van
zijn zinnen
ik speel wat op de grond
Voorbij het venster ligt het weiland
en de weg waarover soms
een auto rijdt
er zijn wat straatgeluiden…
Weer reiken mij de grauwe dagen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 164 Weer reiken mij de
grauwe dagen
de vraag aan van het waarom
waartoe
hoezo
tijd glijdt als
zand tussen mijn handen
Ik voel hoe het knarst
tussen mijn
tanden
als ik iets zeg
braak ik een nutteloze
woordenbrij
Ik raak aan niemands wezen
en niemand raakt aan mij…
elf september 2001
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 120 Ik heb alleen maar ongeloof gevoeld
om wat vooropgezet, bedoeld,
ons stenen hart moest raken.
Maar daarna was er ook ontzag
voor deze daad
en fascinatie voor een kwaad
dat ons met schoonheid sloeg
en gratie.…
Geen wezen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 278 Geen wezen is zo zacht als het wezen dat je kleedt
en wast. Dat bij je blijft wanneer je slapen gaat,
je kust wanneer je even wankel staat.
Ze sluit de knopen van je jas, ze strikt je veters,
houdt je vast. Je ogen volgen haar wanneer ze door
de kamer gaat, het stof afneemt, de doek uitslaat.
Zo is ze je het liefst, in stille uren overdag…
Ik wilde met je lachen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 211 Ik wilde met je lachen, praten,
voor ieders oog verliefd
en hand in hand. Ik wilde met
je hollen langs het strand en
proeven van je mond het zilte
van de zee.
Nu ben ik al tevree als je
in stilte naast me loopt
en me de dingen wijst die
langs het bospad staan.
Er komt een tijd dat alles
moeilijker zal gaan. Dan sluipt
het…
God en Sint
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 966 Mijn ‘grote liefde’ had ik toch als kind. Vader
en moeder, God en Sint, geen latere liefde
haalde het daarbij. Wat hield ik veel van hen,
wat hielden zij van mij! Het was een liefde
die mij vleugels gaf en achteraf, herinneringen,
bitterzoet. Aan wasgoed dat te drogen hing op
houten rekken rond ’t fornuis; aan een te klein,
te koud, te vochtig…
Kerstnacht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 706 Ik weet nog van de sneeuw en hoe het knerpte
onder onze banden. Mijn vader had zijn hand
over mijn moeders hand gelegd op het stuur,
of in haar rug, dan duwde hij haar voort.
De kerk, de school, ons huis: de hele wereld
lag toen nog in Haarlem-Noord. Het was de
nacht voor Kerst, maar donker was het niet.
De wegen en de daken waren wit,…
Geen mens zag me staan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 113 Maar jij hield deuren voor me open
hielp me in mijn jas
kuste mijn hand op straat
ik had niks
ik was niks
maar jij zei dat ik alles was voor jou
en dat je voor me zou zorgen
vandaag al - als ik dat wou
iedere avond
elke morgen.…
De eerste lentezon
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 631 De eerste lentezon op mijn gezicht!
Ik knoop mijn bloes wat verder open
en knijp verrukt mijn ogen dicht.
Want o, die strakke blauwe lucht!
Die zucht naar avontuur die tintelt
in mijn bloed, die maakt
dat ik wel kijken moét
naar elke mooie knaap of heer,
die maakt dat ik ze stuk voor stuk begeer.
Maar als een jongen mij passeert,
wat spottend…
Herdenken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 185 Herdenken deed je niet alleen de vierde mei
maar telkens als je op een warme zomerdag
het kruis voorbij reed op de fiets.
Van oorlog wist je niets, maar het pad
dat door de duinen sneed gaf stijgend, dalend
uitzicht op de dood. Op wat groot en
onverzettelijk was: het kruis, de helden
in hun graf. Je wist, ze stierven niet alleen
voor ’t vaderland…
Ik weet niet of ik van de zomer hou
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 209 Ik weet niet of ik van de zomer hou.
Ik krijg het altijd zo benauwd
van al die zon en al die mensen.
Ik kan me betere dingen wensen
dan volle wegen, steden, strand.
En al het jongs dat hand in hand
of anderszins hun pril geluk wil tonen.
Het is of zomer, zon en zij mij honen:
‘Voorbij, voorgoed voorbij voor jou!’
Ik weet niet of ik…