Alle inzendingen van robE*

Zacht spreidt de nacht zijn zijden sluier over ‘t zilte water. Ik ruik in ‘t donker de zoute adem van de zee. robE…

Terwijl de golfslag zich op ’t strand verliest Raken lucht en water zich in ’t ijle, Waar de einder zich in nevels hult En schepen zich als stippen voortbewegen, Gedragen door het schuim van eeuwen, Gelaten drijvend op de grote waterplas – Zo boven als zo onder – donker. Dit aquarel in alle tonen grijs Lijkt wel allegorisch voor deze laatste…

Op een boogscheut van de Notre Dame Priemt de toren van de Saint’Chapelle, gevat in ‘t keurslijf van de Cour de Mai. Een eerste stap in de kapel beneden zuigt je mee in ‘t middeleeuwse streven te reiken naar de sterren en daar ver voorbij- de eeuwigheid gevat in steen en gulden ornamenten. Maar niets slaat ‘t gevoel dat je overvalt na…

Met enig ongeduld loop ik in gedachten van Montmartre naar Beaubourg Kuier langs de Place des Vosgues en dobber op de Seine, de Notre Dame voorbij. En terwijl ik haastig weer een bladzij draai van ‘t stratenplan, verkneukel ik mij nu reeds op ‘t weerzien met Parijs Ik weet dat ’t een illusie is de tijd te stoppen, om te keren naar ‘t…

Aarzelend druipt het zonlicht naar benee’ en transformeert de grauwe vloer in diepe kleurenzee. Ik zet me neer en kijk naar boven steeds hoger gaat het hemels prentenboek - gevat in brandglas, duizendvoud Je voelt je stijgen, zweven haast en tijdloos dromen - de voeten op de kille vloer en ‘t hoofd haast in de wolken. En terwijl de ijle…

De zon gaat stralend op boven ’t wijdse, Wase land zo ver je kijken kan lopen voren naar de einder. ‘l Landschap, af en toe gebed in enkele verloren kreken, afgezoomd door hoge bomen die ruisend zingen in de wind. Je ademt Reinaert ’t allenkant’, zijn vossenstreken diep verankerd in het wezen van de mensen die er wonen – zwijgend en…

Ik zie een meisje slent’ren naast de gracht, Er zit iets treurigs in haar ogen Terwijl ze naar mij lacht. Ze zit nu op een bankje bij de brug Een beetje naar voor gebogen Met haar kleine smalle rug. Haar oude pen schrijft traag Een handvol woorden op een blad Je ziet: ze doet het graag. De wind wiegt zacht de takken En ze verschuift…