ver weg en toch niet
ik doe mijn ogen dicht
en huiver licht
is het kou of verdriet
je pakt mijn hand
je streelt mijn haar
een lief gebaar
ik voel een band
dan gaan mijn ogen open
zie je weer voor me staan
ik kijk je aan
en zet het op een lopen…
lopend langs het strand
de wind in de haren
de golven die gebaren
komt niet te dichtbij
de zon is al jaren verdwenen
de nevel komt op en zegt ga naar huis
de wind houdt mijn oren gevangen
ik hoor niks en loop door
richting kustlijn, mijn voeten in 't water
de zee is niet kouder dan mijn voeten al waren
weer voel ik niks en ga niet naar…
Waarom
omdat ik van je hou
loop ik je achterna
waar je ook gaat
ik kom er aan
juist nu de angst regeert
lijkt alles verkeerd
te gaan
en kunnen wij elkaar
niet meer verstaan
woorden, tranen, kussen
en gebaren
het lijken loze kreten
ze komen niet aan…