hier leef ik maar droom ik weg
naar jou die ik eens zal vinden
zullen we elkaar ooit zien
is het wachten de moeite waard
zo schrijf ik je simpel een brief
weet dit blijft volslagen anoniem
tot levensvatbaar woord bewogen
het geluk in enkele zinnen
in een gloed te zullen verklanken
wees een echo in gedreven koper
dat het komt de tijd vooruit…
in het gras net zo koud als de stenen
die niet willen smelten als je valt
sneeuw daalde neer op mijn geweten
wat bleek ik een integer mens te zijn
zonder aan kracht te verliezen in de schepping
ik maak het groen om tussen te wonen
zonder de klacht maar enigzins in te perken
want van liefde krijg je nog rode oren
alles fluit mee in de bomen…