825 resultaten.
prematuur
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 120 mijn grote lijf
droeg klein jouw leven,
beschut dacht ik-
ik wilde het je geven
de zekerheid van moeder zijn
met liefde kocht ik,
langs mijn uitgezette lijn
de hemdjes, truitjes,
zacht getint en fijn
om nu alvast, te laten voelen
hoe ik “straks voor jou
zal zijn”
ik was nog lang niet klaar
toen vruchtwater besloot
vooruit te vloeien…
zo gaat het
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 81 langs de vloedlijn ligt
mijn uitgestrekte leven
als het eb is droog
maar als water helend is
sta ik op en grijp naar kracht…
Op naakte huid
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 138 *
jouw adem, uitgestoten langs de lente
geurt liefde tussen boom en blad
en valt
in milde streling op mijn naakte huid
waar de zomer bloeit liggen oeverloze lelies
waar wat schaduw kust
rust de tijd in een rivier vol stenen
het water gaat haar weg
en waar ik mijn blozen leg, blinkt de roze
avondgloed…
sinistere verborgenheid
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 262 ze voelt zich naakt en koud
de ongebroken duisternis vertrekt
geen spier
waar scheuren in het hout
wat hars laten geuren
druipt deemoedig nog
een laatste zucht
de lucht is stil
haar lichaam kromt
kortzichtig rond haar oude kleuren…
Titus Brandsma
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 190 het lijf geslagen
gemarteld en gebroken
rond zijn geesteskracht
"kom maar, ik sterk mijn armen
om jouw leed weg te dragen"…
gekweekte vormen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 285 (binnen de bunkers van een koude dag
rusten broze levens)
heel zacht
licht er het kunstmatig weten
in de afgemeten norm van diens balans
een vormendans versiert voorwaar
wat strakke stropakketten
thans gefermenteerd
tot groei
als vervormde bruidsboeketten
geven ze in volle bloei
hun beste tijd aan lekker eten
rond van geur verkleurt…
flare
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 100 ik dacht dat ik een engel zag
het was zo’n ooghoekmoment
waarin ik mag geloven
er scheen veel meer dan licht: er was geluk
om weten, dat je bij me was
en ik
stond het te ondergaan
waar kwam je vandaan?
ik denk het wel te weten
want als die glans zo mooi is, voel ik
dat jouw leven weg is
maar toch nooit voorgoed vergeten…
stukje bij beetje
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 115 slijtagelagen
zelfs in stokoude wrakken
stoelt trage schoonheid…
zotheid
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 107 het gras in zomerkleed verkleurt
de dijk
aan één kant water, aan de ander
wast een plas wat witte vogelveren
en een oude zwaan
staat op de weg
haar borsten blootgelegd voor
kroost en warme handen
bij het komen en het gaan der tijd
weet ze, dat -haar zorg ten spijt- het gras
naar koude winters geurt…
duizend zwaluwen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 153 tussenwindse dwalingen beschrijven slechts
-wat is-
binnen sprongen achteruit was altijd
dat wat dromen wilde, puur
hartstochtelijk geliefd en ooit nog mooier
dan dat ene uur
ik zie ze, koester ze en weet
dat driemaal aangeklopt
de toegang tot mijn hart betekent
weerloos blijf ik buiten
tot de lucht weer helder is…
de terugkeer van een vriend
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 101 over mijlenverre bossen
zong een waterdichte zwaan
zijn vleugellied voor altijd vrij
in zijn gewassen ziel
voor de avond viel was er een brief
hij rustte argeloos in tijd, vergeten
tussen zwervend stof en de grief
van oude woorden
maar de morgen bracht verloren oorden
binnen ander nieuws
nog voor haar adem ouder werd
vertelde ze…
stolsels
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 94 en dan nu de vloeibare oogst
verbeteren tot meer
in zachte massa’s rozen leggen, weerbaar
door doorns- maar toch
hun geur vertelt van ooit
uitgesproken rood verkleurt
het roze beeld van kinderhandjes
rond hun zuigdot, waar wat suiker zoetig
om dit leven vraagt
een wiegje waagt te staan
in lang vergeten kamers tot de sloophamers
der…
gevallen engelen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 601 rond de explosie van een wolk schuilden
eindeloze stranden
daarboven in het hemelsblauw dreef een vogel
op de stijgende thermiek, wiekend
met een loom gebaar
ik keek ernaar en vond
zijn sporen in het zand, toen licht
naar lager viel
zochten schelpjes mijn ogen
en ik vond ze met mijn hart; een zilte zoen
van onvermogen
liet zout met…
dwaalLaantje
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 146 nu herfst zijn blad in zekere
wendingen op weg laat gaan -dwaal ik
door levenslange woorden
ik neem ze mee, bezink ze in een kroes
de zijde waar ik drink
proeft zoet
en zilt, waar kleine bittertjes
de smaak verkleuren
zijn roemer vult; schenkt door een broes
wat wijnrood levenswater
ik laat het maar gebeuren tot
een bank onder een…
samen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 205 in dit warme hart
straalt onze verliefdheid graag
als een twee-eenheid
mooie herinneringen
zonder houdbaarheidsdatum…
open
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 129 daar
bij de poorten van de zee
ontmoet ik lucht in water
aan de grens van zout en zand neem jij
me mee naar zoete golfslag, rollend als een schelp
naar later
mijn linkerwang is warm
rechts als uitgehouwen steen
waar jij me brengt, gaat niemand heen
slechts ik
in dromen boven omgewaaide bomen
leeft de hooggeheven maan
we moeten…
zie
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 122 mijn geslotenheid
ligt niet in sleutelgaten
en dikke muren
doorzie de barrière
je hoeft slechts te openen…
zondag
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 179 overtuigd geloof
daar, in het licht des aanschijns
verblijft geweten…
jaargetijde
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 434 nu nog schaduw in de tuin
tien zonnebloemen blinken zwaar
de kat strijkt en vogels zoeken naar
een enkel evenwicht
perzikkruid verzoekt een wilde bij
om toch ook een vlinder
toe te staan
in haar gaan ging zomer mee
ze stierf aan armoe en het vallen van
de nacht
ik heb gewacht, geschreeuwd, gebeden
maar het heden biedt niets meer…
Dionisius
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 129 als een houten Klaas
staat D'n Heilige Losbol
vast in deze tijd
ker(k)misklanten verdrinken
gemakkelijk hun vertier…
schoonrijders
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 147 (in zijn koude mantel hangt nog
een winter van toen)
nu vorst de aarde dekt-
wit en stil rond vogels waadt, laat ik niets na
de ijsdans van een glijdend paar
draait achten boven water
sierlijk als een kleinood in vergeten glans
hun wals smelt weg
waar ik herinneringen leg, leg jij
het beeld van nu
zwierend, zwevend tot bevroren lof…
doortrappen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 137 tegen de wind in
een zware klus voltrekt zich
ook met problemen
switi lobi…
moment
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 357 ik zwijg in jouw stilte
draag de geur
van balsem en een witte doek
verraad
mijn verdergaan,
geluidloos vallen
droppels
op de natte vlek
waar mijn blik thans rust
leven kust
de dood…
reikhalzen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 74 rondom zon, maan
en sterren
blik dwaalt
gevoel achterna
het reiken buiten langs
binnendoor
achterom…
terugkijken draagt de jas
van warm herinneren
een hart klopt tweemaal in
dezelfde slag
en ooit-
ooit op een dag
zijn jij
en ik…
heel even
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 225 vandaag heel even zon
in afscheid van de winter, licht
en warm op luwe plekken
waar ik even leven kon
zojuist heel even zacht
gestreeld rond wat viooltjes, paars
gerangschikt in een oude pot
voorjaar
in mijn buitenwacht
even glanst wat zichtbaar goud
rond korte ademstoten
roerloos klampt mijn hart zich vast
zodra ik oud
en oeverloos…
halverwege
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 141 nu lente winter ademt
de nacht verbergt in kou, waar ongewild
haar macht rond tere bloemen buigt
buig ik ook en kleed de vorst
in witte zomerwindsels
geen afgesproken tijd
of lange eindgesprekken
slechts het strekken der herinnering
en eindeloos
het lekken van mijn eindeloze
spijt…
de stilte van papier
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 108 de stilte van papier
aangeraakt door zwaarte
buigen zinnen in hun klank
er is niets te horen, buitenom
de woorden rond
mijn oude oren
tegen wil en dank
het klimt in ogen, torenhoog
gestapeld tot een vorm- en uitgedacht
volgens de norm
van wat er is geleerd
elke letter kleurt verweerd en jong ook
tegelijk…
sterfhuis
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 89 jouw huis is leeg
de ramen
staren blind naar niets
meer dan houten schotten, vastgenageld aan
de muur
beleef ik niet
de weg van ooit liep vast in
bange hoeken
waar ik zoeken moet
vergeet ik niet, maar daar waar jij
je leven leed
huist nog altijd
veel verdriet…
parabel vergaan (acrostichon)
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 156 weke vraagtekens
als ik door mijn weerschijn zie
totdat de wereld weigert
in eclipsen te ontstaan
smal, eenzijdig en onheus
echtheid weert me
rechtstreeks uit dit zijn
nochtans wezenlijk
als wie ik ben
als mens of vrouw of
soms -als man
trouw aan diens scheppingsdrang
lichtvoetigheid verzwaart
indien mijn tenen
eigenheid ontkennen…
de illusie van een meisje
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 82 ooit als kind begonnen in een droom
een bruidskleed, wit met volle rozen
blakend onder zonnig zijn
en een schijfje maan
nu vervrouwelijkt binnen deugd
het bij elkaar geraapt geluk verzameld
boven vruchtwater, een vreugd
binnen verdriet
plooien banen weg in haar oud geworden huid
levensecht gekweten aan de bruid
die enkel zomerleven…