Zoals je hier zomaar ligt
Je huid verwarmd door het zonlicht dat
Zo licht en zo zoet is
Hoe je zo zuinig en begeerlijk zweeft
Tussen je dromen en je ontwaken
Bedoeld te beschermen en te verhullen
Zo liggen onze lichamen verstrengeld
Zo, als schijnbaar eender
En hoe de regelmaat en de rust
Van jouw ademen
De stilte opvult
Zo schijn je…
Schreeuw in het donker
Vuile handen onder lakens
Hoop om te verlossen en
toch wilen sterven
Zelfbeeld graaft zich dieper in
Mensen, zo meelevend
maar niets kunnen begrijpen
Kinderen, zij zullen nooit winnen
van smerige handen…
oude man waar ga je heen
je haren wit en ogen vaal
ver weg je gedachten
je leeft in het verleden
de toekomst is te kort
je huid slechts een omhulsel
broze botten weggeteerd
het trage bonken van je hart
angst klopt door je aderen
hoe lang nog weet jij niet
slechts de wetenschap
het einde is nabij
gevoelens en verlangens
nooit meer want…
Bang ben ik voor het zwarte gat,
waarin ik dreig te vallen
Onbekende krachten,
sleuren me naar de rand.
Wanhopig schreeuw ik in stilte.
De laatste voordat ik val.
Bang was ik voor het gat,
waarin ik ben gevallen.
Stiekem bevalt me het goed
te leven in het zwart.
Het enige wat ik mis,
is een heel klein lichtpuntje in mijn zee van duisternis…