Je ogen
Een doorgrondelijke blik op mij gericht
Verbondenheid
Gevend, vragend om vertrouwen
Alleen de liefde
In stilte de handreiking
Vragend, neem me mee
Doe het voorzichtig maar neem me mee
Mijn aanraking
Jou ontvanging in vertrouwen
Je wil dat ik je meeneem
Voorzichtig maar stop niet…
Op de plek waar ik nu kom
sta ik stil, kijk achterom
enkel mijn eigen schaduw
jij die me niet volgen kon
of niet wilde..
het veld,zonnebloemen,klaar om te oogsten
na hard werken,genieten en proosten
naast elkaar mijn hand op je heup
de warme zonnegloed laat ons voelen
de beloning voor het volgen van de zon
jij die niet wilde
of me niet…
Wanneer zeg je sorry?
Hoe laat je weten dat het je spijt?
Laat je het merken, ook als je het niet begrijpt?
Durf ik je aan te kijken wanneer mijn onbegrip torenhoog is?
Kan ik de stilte doorbreken wanneer een ieder van ons in z'n eigen verte staart?
Is het de sorry om het goed te maken?
De sorry van de compassie?
Of is het de sorry van de blijvende…
Samen met jou lig ik in bed
Ik slaap heel licht
Ik voel je armen om me heen
Jij die me streelt
Ik draai mijn hoofd iets en zie dat je slaapt
In je slaap streel je me en laat me voelen dat je van me houdt
Ik draai me om en voel hoe jij je omdraait en jouw kontje tegen mij aandrukt
Ik kan je beter bekijken en zie hoe je straalt in je slaap…
Laat het dragen van de zonde,
ten gevolge van het verlangen.
Het verdriet van de liefde,
in eenzaamheid en in stilte.
Koesterend de vrijheid middels het niet dwingbare.
Zoekend naar antwoorden op onmogelijk beantwoordbare vragen.
De controle remt het onverwachte.
Het onverwachte geeft plotselinge ruimte.
Het verlangen daarna maakt strijdbaar…
416
Bezig met laden