Alle inzendingen over liefde

Leg uw hoofd zo in mijn arm dat van uw voorhoofd naar uw mond mijn blik schuive over de kam van uw neus Leg uw hoofd zo ik leg op uw mond mijn hand wees rust -------------------------------------- uit: Gedichten (1935)…

Vandaag is het La forza del destino De kracht van de bestemming van het Lot Dat ons in al die jaren heeft verbonden In wederzijds begrip zonder gebod Of is het ook de kracht van vrouw Fortuna Die als de wisselende stand der maan Ons goed bedeelt na kommer en na kwel Juist door veel tegenslag te incasseren Toont zij ook gene zijde der…

Er is een raadsel in hem dat ik wil kennen -- niet, wel, wil kennen.…

Het daglicht vervaagt de straatlantaarns knipperen de vogels nu stil Wanneer de nacht valt zal ik geen schaapjes tellen maar een adembenemende blik werpen op melkwegstelsels planeten en sterrenhopen die de geheimen van het heelal ontsluieren in mijn energieke en ontspannen ogen waar nieuwe horizonten worden verkend. Tegelijk is het een…

Pas Geboren Baby Is Liefde De Kracht Van Zijn Liefde Is Dat wat Echt Is…

Ga niet voorbij, maar blijf bij mij, en voel, Wat Ik voel in het diepst van dit mijn wezen Dat niets dan Gij mij nog iets liefs kan wezen En alles òm u - zonder u - zoo koel, Zo leeg, zo vreemd dat ik mij-zelf niet voel, Wen ver van u - en 'k wens om weg te wezen, Weg van mij-zelf, in 't land des doods, doods vrezen Vergetend om de vrees…

Ga nu maar liggen liefste in de tuin, de lege plekken in het hoge gras, ik heb altijd gewild dat ik dat was, een lege plek voor iemand, om te blijven.…

In welke woorden ik ook over Paris, de lafaard, trouweloze, grote wellusteling, in welke termen ik, eer- en gewetensvol, over die lummel spreek, geen treft de man die minnaar is van Helena -------------------------------------- uit: 'Een hond van Pavlov', 1969.…

Die ik het meeste heb liefgehad,- 't Was niet de slanke bruid, met wie 'k in 't zoeter leven Mocht dwalen op het duin en dromen in de dreven, Wier hand mij leidde op 't rozenpad; 't Was niet de jonge en teedre vrouw, Die, goede genius, mijn hart, mijn huis bewaakte, Die mij het leven, ach, zo licht en lieflijk maakte, Met al de rijkdom…

Ons geheime bed in het donker, daar leef ik -- droom ik mij bij jou.…

Al genietend groeien de dromen als bloemen en leven de menselijke fantasieën koesteren de dagen zich in licht en zonneschijn tot 's avonds de maan samen met sterren de hemelkoepel bezaait met beeldend romantiek. En vanaf de vroege ochtend zingt een kleine vogel en maakt de dagen tot een feest vol muziek samen met jou wordt het leven een dans…

Geen begin maar ook geen einde, steeds weer draaiend in het rond. Als de eeuwige getijden, eb en vloed bewegend in een open wond. Zwart en wit, angst voor het donker. Heftig wanneer je er alleen mee zit, wachtend op dat ene kleine wonder. Waar je soms vanuit de verte eventjes naar mag kijken, een dartelende vlinder ronddansend in stralend…

Als ik een traan was in je oog, dan zou ik neerglijden naar je zwoele lippen. Maar als jij een traan in mijn oog zou zijn, dan zou ik nooit wenen!…

Ik ben zo verliefd, dat ik het haar maar opbiecht: ik kan niet dichten.…

Op haar bed denkt ze aan prille liefde, zo vaak -- lees je daarover.…

In het ochtendlicht, daar prijkt een zee van pracht: Hun bloemblaadjes als strelingen zo zacht. De zoete geur van bloesems, zwevend in de lucht, En melodieën van fluitende vogels in vogelvlucht. Onder de ochtendzon wandelen we door de tulpenvelden, Waar toeristen uit alle hoeken van de wereld zich haasten. Tulpen strekken zich uit zover het…

De westenwind blies zacht; de zwoele zomer bukte Met zijn gebloosd gelaat de blijde wereld toe; Het woud was lang verlost van 's grijze winters roe; Toen ik met Rozemond de tere kruidjes drukte: Niet met de voet alleen, aan wie dit slechts gelukte, 't Gebloemt spreidde ons een bed. Och, mijn gedachten, hoe! Och, hoe was in die nacht mijn brandig…

Ik heb geen houvast, nooit kijkt hij in gezelschap -- mij liefdevol aan.…

als door herinnering gedreven opende ik haar deur zocht, al was het maar heel even naar haar vertrouwde geur als door herinnering getrokken liep ik naar het ledikant schoenen uit en op mijn sokken kroop ik zachtjes naar haar kant als door herinnering gekust heb ik mijzelf laten gaan en zocht ik naar een plek van rust maar vond kringen…

Diep in de nacht schrijf ik je als een eerste verkenning in het duister van de tederheid handen die naar een rivier zoeken waar ogen langs oevers dwalen romantische overwegingen in dit leefgebied vol tranen overstromingen, mensen in nood terwijl jouw hart roept om vreugde liefhebben tot diep in het nachtboek tot aan natte ochtenddauw in…

steel de liefde uit je ogen ontvoer de lach van je gelaat haal de woorden uit je lippen wis het gevoel dat jij achterlaat ben nog opgesloten in verwarring fluister jouw naam in mijn hoofd denk aan al die zoete dingen die jij mij al zo vaak had beloofd teruggaan naar recent verleden naakt en zonder schroom zag ik mijn prins verschijnen…

Kalm verdeinen de motieven Van de statig stille dans. Gracieus gaan de gelieven Door de klare avondglans. Na 't adieu zweeft ieders ijver Naar een nieuw ontmoeten heen. Even, tussen maan en vijver, Staan hun schaduwen alleen. Even... en hun open zwijgen, Aan hun glimlach nauw verwant, Vloeit tezamen; vluchtig hijgen warme lippen langs…

Kon ik eens recht* bedwingen Mijn vliegend wild gezicht*, Maar ik misbruik deez’ dingen, Daarom is ’t hart zo licht*: ‘t Lust altijd naar wat vars*, Verandering is goed, ‘t Nieuw maakt mij ‘t oude wars*, ’t Veranderen is zo zoet voor een die ’t doet, dat werd ik vroed* door wankelbaar gemoed. * recht = goed * mijn vliegend wild gezicht…

in bed deed ik mijn best niet aan je te denken vermenigvuldigde ik getallen van vijf cijfers met elkaar tot ik er opgewonden van werd ook poolzeeën, het mesozoïcum, de watersnood van 1953, het centraal station van amsterdam om vier uur 's morgens, de dagzaal van vrouwen-2 te duin-en-bosch, harry mulisch geheel ontkleed met alleen zijn sokken…

jij in al mijn vele gedachten van liefdes bij tot moeder spin het spel van al je oerkrachten geeft mijn leven liefdeszin geen dromen noch felle regen houden mijn verliefdheid tegen snak naar jouw welwillendheid als jij je mooie benen spreidt geen leven wil ik geven aan de goddelijke zegen die ons heeft verbonden in het samenspel der zonden…

liefde vindt een weg als water in snelle beken verlangen valt doorlopend op het dak met iedere tik, takken, bladeren alles druipt van dikke druppen regen roept ritmisch, neem me mee, naar waar we onderkennen wat boven water niet kan bestaan geven we ons over, spoelen aan we golven, we komen, we gaan we stromen, samen, als één zijn we…

Een lach, een traan, de dag voorbij gegaan, een huid, geen wil, dat maakte het verschil. De pijn die je verliest, is dat waar jij voor kiest, een keuze zonder haat, of is het al te laat? Het vervolg, heel rationeel, soms is het mij te veel, ik kan niet, ik wil wel, maar soms toch wat te snel. Het verlangen in mijn…

De mensen zijn in twijfel gevangen 't gezicht van een god heeft de tijd gebleekt, nu kom ik ze vertroosten met gezangen van wat nooit wisselt en in niets ontbreekt. Ik kan bemoediging zijn voor de bangen, de klare stem die altijd rustig spreekt, omdat mijn hart dat geen angstvallig hangen aan wolken kent, ziet wat door wolken breekt.…

jij hebt in je ogen en lach iets in mij laten ontwaken dat ik daarna in grote verwondering als kleinood bij mij mocht dragen zonder dat ik precies wist wat het licht was dat in jouw ogen een spannende boodschap flitste met warmte in de meest zachte en subtiele kleuren in een lach die wij samen deelden zo voelden en ontdekten…

Al enige tijd, oh zo depressief, Goesting in niets meer en helemaal eenzaam. Ik had nood aan tederheid, gezelschap, Iemand die uit de hemel viel als de engel des liefde. Je was ergens maar waar toch ?! Mijn zoektocht naar ware liefde was begonnen, en ook al was ik droevig, en enkele slapeloze kreeg ik plots een zware aantrekkingskracht…