Alle inzendingen over overbodige tijd

Mentale begeleiding was een gril. De redenen voor Erik Reeps vertrek, zijn ook toepasbaar op Van Bastens plek en voor het voetbal maakt het geen verschil. Zou soms de Bond eens willen kijken dan, of het misschien ook zonder bondscoach kan? ------------------------------------------------------ Toelichting: De mental coach van het Nederlands…

Gevuld met het geestrijke vocht maakt de vrouw op de motor een bocht, maar een bocht is er niet. Een agent, die het ziet, zegt: 'Mevrouw, 't is het eind van uw tocht. U dronk uit een alcoholbron en nu ligt u hier op het beton. O, wat stuurde u raar, want u slingerde maar. Daarom slinger ik u op de bon.' De mobilofoon komt van pas en…

Zonder titel 1# Ik open mijn ogen en staar in het niets niets staart terug en haalt me over om stil te zijn... ik open mijn ogen en zie weer iets. Zonder titel 2# Ik ben klaar om te komen maar niet om te gaan ik heb nog zoveel dromen laat het licht nog even aan.…

verteerd in warmte van de zomer nog rest het oppervlak dat rijpen mag naar geel en rood zij dwarrelt straks een trage dood op winden van oktober je knopt al waar je losgelaten hebt de bast vertraagt de stromen en wortels sluiten af voor de winter die gaat komen nog ruist je stam in hoge tonen maar in november zal de storm het overbodig…

Het is mijn sluiproute wat dagelijks kostbare tijd scheelt om onze harten te verrijken Mijn ingestelde navigatie laat geen weg overbodig guitig weerklinken dat laat mijn sluiproute wel blijken.…

Een ongeschreven gedicht, woorden zijn niet nodig Ogen op elkaar gericht Mijn pen...blijkt overbodig…

Veel schaarste heb ik nodig Het is me goed genoeg Alles loopt, tot ‘t overbodige Op tijd is zelfs te vroeg Ik gedij goed in de droogte Crisis als verwennerij Gesmeerd dat alles nu zo gaat Ik ben echt veel te blij Ik heb niets te concluderen Geen doordenk-draverij Geen paarden die naar woorden grazen Richting een groene wei Daar in…

gebakken door de tijd ziet iedereen jouw eigenheid…

Je dwaalt in een vierkant land waar ratio en emotie oorlog voeren zonder elkaar pijn te doen af en toe komt er een spreekwoord voorbij toepasselijk in de tijd maar verloren voor de eeuwigheid van het alsmaar dieper innerlijk voelen alsof het land geen bodem kent beadem je verleden in de toekomst haal je alles wat overbodig is weg om…

overbodig het is een vreemde wijsheid een gedicht zijn slechts wat woorden onbesproken en toch uitgesproken…

Het afstoten van het overbodige, bespreken van het aanwezige, aan het mislukte zo min mogelijk betekenis toekennen, zoals aan het ontbrekende - het is verre van gecompliceerd, allemaal.…

Je handen en je ogen spreken een liefelijke taal waar woorden overbodig zijn maar ik versta het allemaal.…

Onze gesprekken werden langzaam onze vragen beantwoordden we met kijken naar de langzame wereld om ons heen de dorpen en landerijen in de diepte de vogels bijna verdwijnend in de hemel we gingen zitten kijken naar deze prachtige onverschilligheid van de wereld naar de overbodigheid van onze vragen ---------------------------------- uit…

Weg met pixels, projectietoestellen! Was ik maar aan de andere kant van de evenaar. Zou mijn kompas zich vanzelf naar de zuidpool richten. Zuidpool: die van de pinguïn, vogel in duikerpak die het eigen lichaam als slee gebruikt om over de hard geworden winter te glijden. Vogel die liever zal zwemmen in het donkere onderwater dan vliegen…

Onze gesprekken werden langzaam onze vragen beantwoordden we met kijken naar de langzame wereld om ons heen de dorpen en landerijen in de diepte de vogels bijna verdwijnend in de hemel we gingen zitten kijken naar deze prachtige onverschilligheid van de wereld naar de overbodigheid van onze vragen. ---------------------------------- uit…

Woorden zijn woorden Die helaas niet altijd Door iedereen gehoord of niet serieus genomen worden Veel woorden zijn er soms ook niet nodig Soms heeft men al aan een woord genoeg Want in de meeste gevallen Zijn vele woorden gewoon overbodig…

een ongeschreven gedicht, woorden zijn niet nodig, onze ogen op elkaar gericht, mijn pen......blijkt overbodig.…

alles verdwijnt als overbodige luxe een versleten laken veertjes kussen schep na schep hoop op hoop…

Jij maakte je voor mij zo overbodig, Ik huil nu helemaal niet meer in de nacht.…

diepvries, overbodige mensen ter consumptie mijn ingeslagen voorraad bak en braad slinkt gestaag ik ben een omnivoor stiekem smaakt het toch het best!…

vertrekken naar het land van het verleden had ik maar niet zoveel pech wat zou me dan nog beletten om me hier volledig uit te checken en mijn tijd aan een nieuw begin te besteden…

Ik ben een geest in mijn gedachten Ben gevangen in mijn doen Ik wil niemand meer tot last zijn Laat me waaien in de wind Ik wil niet mee met mijn gedachten Laat me los zijn, maak me vrij Tijd en geld is overbodig Ik wil leven wie ik ben Ik wil weten wie ik ben Ik wil weten wat ik wil En wat ik kan En wie ik ben Geef mij mijn evenwicht…

Ik ben geraakt als een pijl in zijn doel een schot in mijn gevoel het hart gekraakt Eén opmerking veel had je niet nodig een duwtje overbodig ik lag al om…

Jij bent zo anders als De rest Jij bent Metaforisch broodnodig Als jij er bent is al De rest Letterlijk overbodig…

Hier lig ik dan als kleine jongen wat is het allemaal snel gegaan Bang, uitgeput en moederziel alleen ze noemen mij: Een overbodig bijprodukt van de melkveehouderij…

vaar op de stroom van de vergankelijkheid heb geen verwachting heb geen vrees nadert het einde laat het komen zorgen worden overbodig ------------------------------------------ uit: 'Sporten van de ladder', 1974.…

nog waait jouw vlag zijn de kleuren sprekend maar het doek heeft zijn beste tijd al gehad glans en souplesse zijn gaan lijden door de levenslange gang van onze vier jaargetijden ooit heeft de mast een wimpel gedragen die is gestreken toen rugzakken overbodig bleken het mechaniek kreeg later onherstelbare averij door een constructiefout…

keer, dan zijn verontschuldigingen echt overbodig, de lieve verzorgers houden van je zonder meer.…

de lucht brak in talloze scherven we ademden hemel in verpulverde staat straten trilden wegen schokten overbodig gewicht doelloos uit zicht aarde verstilde in het doolhof van tijd de nacht was de dag in de schemering kwijt handen vatten de dood als geluk stervenden schreeuwden hun werkelijkheid stuk met de zon in de hand, ogen…

hakken wil ik tikken vorm laten groeien door weg te nemen als Michelangelo eruit halen wat er in zit laten vallen wegspringen wat overbodig is…