Het bankje

Er staat een bankje in het park
Een bankje dat troost biedt
Onder een grote boom met hangende takken
Aan een water met zwemmende eendjes en zwanen
Hoe vaak heb ik daar niet gezeten
Om uit te rusten
Om het leven te overdenken
Om moed te verzamelen
Om mijn tranen de vrije loop te laten

Om zoveel redenen is het bankje als een vriend
Altijd beschikbaar
Stelt geen ongewenste vragen
Geeft steun en draagt mijn gewicht zonder klagen

Vandaag was het bankje bezet
Dat kan gebeuren
En dat geeft niet
Want er staat nog een bankje naast
Dus daar kon ik even zitten

Maar toen ik dichterbij kwam
Zag ik hoe je voorover gebogen zat
Niet opkeek
Je schouders zwaar alsof ze een grote last droegen
Ik zei hallo
Moeizaam keek je op
En je zei hallo terug

Ik ging op het tweede bankje zitten
En je hoofd ging weer naar beneden
‘Fijn hier onder de boom hè’ probeerde ik even
Maar je reageerde niet
Keek de andere kant op
Je wilde duidelijk alleen zijn
Dus ik zei niets meer
Zat er ook een beetje ongemakkelijk
Alsof ik je stoorde

Dus ik stond al snel weer op
‘Ik ga weer, dag’
Er kwam geen antwoord deze keer
Dat verontrustte me
‘Gaat het wel goed met u?’
‘Kan ik iets voor u doen?’
Geen antwoord
Je keek de andere kant op
Dat was ook een antwoord
Met een gevoel van ongemak en onmacht liet ik je achter

Soms is alleen zijn al wat een mens nodig heeft
Alleen zijn
En een bankje
En een boom
En zwemmende eendjes en zwanen
Daar weet ik alles van
Want hoe vaak zat ik daarom niet op dat bankje

Blijkbaar is mijn bankje ook jouw bankje
En vandaag heb jij het meer nodig
Vandaag is het bankje van jou